Ο Ατρόμητος έπρεπε να υποδεχθεί τον Ολυμπιακό για να… ανθίσει το Περιστέρι. Αν οι παίκτες του Παράσχου είχαν αυτή τη συμπαράσταση από τους φιλάθλους τους σε κάθε παιχνίδι, τότε ο Ατρόμητος ίσως και να βρισκόταν πιο ψηλά στο βαθμολογικό πίνακα.
Το μόνο σίγουρο είναι πως όσοι παρακολούθησαν από κοντά την αναμέτρηση, θα έφυγαν από το γήπεδο χωρίς να… κλαίνε τα χρήματα τους και χορτασμένοι από ποδόσφαιρο. Μπορεί το γκολ να είναι η πεμπτουσία του συγκεκριμένου αθλήματος, αλλά δεν είναι μόνο αυτό που μπορεί να χαροποιήσει τον κόσμο που παρακολουθεί μία αναμέτρηση και που θα τον κάνει να επιστρέψει ξανά στο γήπεδο την επόμενη αγωνιστική.
Ολυμπιακός και Ατρόμητος έδειξαν πως θα πρέπει να είναι τα παιχνίδια στην Ελλάδα. Δύναμη, πάθος, τακτική και γρήγορος ρυθμός ήταν τα στοιχεία ενός αγώνα που έβγαλε νικητή τους φιλάθλους που βρέθηκαν στο Δημοτικό στάδιο του Περιστερίου.
Οι κερκίδες είχαν πλημμυρίσει με κόσμο που έδινε τον παλμό με τα συνθήματα του και το χειροκρότημα του. Αν έλειπαν κάποια βαρελότα και κάποια καπνογόνα τότε θα μιλούσαμε για την ιδανική ατμόσφαιρα. Παθιασμένος κόσμος, χωρίς ακρότητες και ευτυχώς με λιγοστές βωμολοχίες, καθώς στη μαθητική εξέδρα, που σωστά έχει καθιερώσει ο Ατρόμητος, υπήρχαν μικρά παιδιά. Και από την άλλη μεριά οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού που πήγαν στο Περιστέρι και έφυγαν χωρίς να δημιουργηθεί το παραμικρό.
Η απορία μου όμως είναι, γιατί οι παίκτες του Παράσχου θα πρέπει να έχουν αυτή τη δυναμική συμπαράσταση των φιλάθλων τους μόνο σε παιχνίδια με τον Ολυμπιακό; Γιατί αφού, ομολογουμένως, παίζουν καλό ποδόσφαιρο δεν μπορούν να βλέπουν το γήπεδο συνεχώς γεμάτο;
Το Περιστέρι είναι ένας από τους μεγαλύτερους Δήμους της χώρας μας και θα έπρεπε όλη η περιοχή να στηρίζει αυτή την ομάδα που βγάζει υγεία, έχει εισχωρήσει στους ισχυρούς της χώρας και πάνω από όλα, παίζει ωραίο ποδόσφαιρο.
Αυτές τις ομάδες τις χρειάζεται το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά ομάδες χωρίς κόσμο δεν μπορούν να σταθούν αρκετό καιρό ψηλά και χάνονται…