«Ένα παιχνίδι δεν χάνεται ποτέ, μέχρι να το κερδίσουμε»... Τάδε έφη κάπου μεταξύ του 1754 και του 1832 ο Άγγλος ποιητής, George Crabbe. Ένα ρητό που έμαθαν οι παίκτες του Πανιωνίου λίγα λεπτά πριν τη σέντρα του αγώνα με τον ΠΑΟΚ το απόγευμα του Σαββάτου.

Μια κίνηση του Κωνσταντίνου Παναγόπουλου για να τονώσει την ψυχολογία των παικτών του. Να ξυπνήσει τον εγωισμό τους. Να τους τονίσει ότι κανείς δεν είναι χαμένος από… χέρι και πριν αποδειχθεί στην πράξη. Και οι παίκτες του Πανιωνίου το έβαλαν καλά στο μυαλό τους, αφήνοντας στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας τo κακό πρόσωπο που παρουσίασαν στο πρώτο ημίχρονο.
 
Από το πρώτο λεπτό, μέχρι το τελευταίο ήταν προσηλωμένοι στο στόχο. Μαχητές. Τα πόδια στη «φωτιά». Ήθελαν κάτι θετικό από αυτό το παιχνίδι και πήραν το μέγιστο. Τους τρεις βαθμούς. Συνηθίζουμε να λέμε ότι θα βοηθήσει την ψυχολογία αυτών των παιδιών. Λάθος, αυτή η νίκη θα βοηθήσει τον Πανιώνιο να «ανασάνει» βαθμολογικά.
 
Οι παίκτες του Πανιωνίου έχουν μάθει να ζουν με… ψυχολογικά προβλήματα απ’ όταν δημιουργήθηκε αυτή η… προβληματική κατάσταση. Όταν μπαίνουν στο γήπεδο για προπόνηση, για αγώνα, τα ξεχνούν. Μεταμορφώνονται στους καλύτερους επαγγελματίες τους είδους τους (εκτός από το ματς με Αιγινιακό). Και πολλές ομάδες καιροφυλακτούν για να τους «αρπάξουν» σε τιμή… κάτω του κόστους. Είναι ακατέργαστα διαμάντια (ποδοσφαιρικά) όλοι τους. Και ποιος δεν θα ήθελε ένα τέτοιο στο «σπίτι» του;
 
Στα του αγώνα, τώρα, ο Γιάννης Ανέστης απέδειξε ότι δίκαια βρίσκεται κάτω από την εστία του Πανιωνίου. Αρχικά από επιλογή του Νίκου Παντελή και εν συνέχεια του Παναγόπουλου. Στα δικά μου μάτια είναι ο MVP της νίκης των «κυανέρυθρων». Με «σωτήριες» επεμβάσεις σε καίρια σημεία του παιχνιδιού. Σημεία που αν ο ΠΑΟΚ πετύχαινε γκολ τότε και το αποτέλεσμα να διαμορφωνόταν διαφορετικά. Παιδί ώριμο και με όλα τα εχέγγυα για να κάνε καριέρα.
 
Φυσικά εκπληκτικός ήταν ο Αντρέας Λάσνικ. Αυτός ο… τουρίστας από την Αυστρία που ήρθε διακοπές στην Ελλάδα και για να πίνει καφεδάκι στη Γλυφάδα. Βιαζόμαστε να κατηγορήσουμε και να κρίνουμε τον οποιονδήποτε χωρίς να σκεφτούμε τις δυσκολίες που έχει μπροστά του ο εκάστοτε που μπαίνει στο μάτι μας.
 
Ο Λάσνικ διαθέτει σπουδαία στοιχεία στο παιχνίδι του. Και το πρόβλημα του, όπως το αποκάλυψε ο ίδιος στις δηλώσεις του στο Novasports μετά το τέλος του αγώνα οφειλόταν στην έλλειψη εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό του. «Τις τελευταίες εβδομάδες άλλαξε η κατάσταση. Το κλαμπ και ο προπονητής μου με περιέβαλλαν με εμπιστοσύνη, κάτι που για μεγάλο διάστημα δεν είχα γνωρίσει» ήταν τα λόγια του Λάσνικ, ο οποίος τις τελευταίες μέρες άκουγε τη φωνή του Παναγόπουλου στα αυτιά του (από τα… φροντιστήρια) και όταν πήγαινε για… καφέ στη Γλυφάδα.
 
Η αλλαγή συστήματος σε 3-4-1-2 ήταν το κατάλληλο, σύμφωνα με τον Λάσνικ, για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Λειτούργησε σε μεγάλο βαθμό και σίγουρα βοήθησε στο να έρθει η νίκη. Χρειάζεται όμως περισσότερη δουλειά για να γίνει… αλάνθαστο. Αν και υποπτεύομαι πως ο Παναγόπουλος δεν σκοπεύει να το εφαρμόζει βρέξει-χιονίσει από εδώ και στο εξής, αλλά μόνο όταν το απαιτούν οι συνθήκες.
 
ΥΓ: Αραβίδης, Αυλωνίτης, Λαμπρόπουλος, Κούρος, Κούρντι, Ανέστης, Γιαννακόπουλος, Μητρόπουλος, Παντίδος, Ντούνης είναι παίκτες που έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους. Άραγε πόσοι απ’ αυτούς θα φοράνε και του χρόνου τα «κυανέρυθρα»;