Οι σκέψεις μετά το ματς του Ατρόμητου με τον Αστέρα Τρίπολης ήταν αμέτρητες. Συγκεντρώθηκαν όμως όλες σε μία λέξη που βγήκε διά στόματος Γιώργου Σπανού: "Ομάδα με όμικρον κεφαλαίο είναι ο Ατρόμητος" είπε ο πρόεδρος της ομάδας. Μια ομάδα της οποίας κάθε παίκτης αγωνίζεται με αυταπάρνηση για τον διπλανό του. Για την εστία της ομάδας του. Για το γκολ και την νίκη. Και όλοι βγαίνουν κερδισμένοι από αυτήν την νοοτροπία που διδάσκει ο Παράσχος.

Για σκεφτείτε. Ποιον θα βάζατε MVP στην αναμέτρηση; Τον Καραμάνο που υπερκάλυψε τα κενά των Παπαδόπουλου και Ναπολεόνι, αλλά και αυτό του Φάμπιο λόγω της αλλαγής νωρίς στο ματς ελέω τηες αποβολής Φυτανίδη; Τον Ούμπιντες που βλέποντας τον στον αγωνιστικό χώρο νιώθεις γεμάτος ποδοσφαιρικά; Τον Πίτου Γκαρσία που μοίρασε δύο ασίστ, κέρδισε ένα πέναλτι και πρόσφερε την απαραίτητη για τέτοιο ματς ηρεμία; Κάποιον από την απροσπέλαστη αμυντική γραμμή που δεν επέτρεψε στον Αστέρα να απειλήσει; Τα “μηχανάκια” Δημούτσο-Γιαννούλη που σπάνε τα κοντέρ; Κανέναν!

MVP ήταν η ομάδα. Η αλληλοκάλυψη. Η διαχείρηση. Το πάθος. Όπως το είπε ο Τσέναμο μετά τη λήξη. Ομαδάρα! Μια ομαδάρα που συμπληρώνει τρεις μήνες αήττητη σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Μια ομάδα με μικρό ρόστερ, γεμάτη καρδιά και εξαιρετική ποδοσφαιρική νοημοσύνη. Μια ομάδα που φέτος σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Και που χαίρεσαι να την βλέπεις στον αγωνιστικό χώρο.

Μια ιδιαίτερη αναφορά θέλω να κάνω στον Γιώργο Παράσχο. Τον Έλληνα τεχνικό που δεν έχει μείνει ποτέ χωρίς ομάδα. Που τον εκτιμούν παντού και που η δική του σφραγίδα έχει μπει για τα καλά στην ομάδα του Ατρόμητου άμα τη επιστροφή του στο Περιστέρι. Μόνο για το χθεσινό ματς αρκεί να μεταφέρω τα εξής: Το πρώτο γκολ είναι δική του κομπίνα. Το δεύτερο γκολ με το σκριν του Καραμάνου στον Εντό που βγάζει μόνο τον Νάστο είναι επίσης δική του κομπίνα. Και σκεφτείτε ότι τα περισσότερα γκολ η ομάδα τα βάζει στην κανονική ροή των παιχνιδιών της, δείγμα του πόσο καλοδουλεμένη είναι στην ανάπτυξή της. Το ίδιο και στην αμυντική της λειτουργία. “Φτύνει αίμα” όποιος θέλει να την νικήσει.

ΥΓ 1: Η πιο όμορφη στιγμή του αγώνα ήταν όταν ο Ναπολεόνι ετοιμαζόταν να μπει στον αγωνιστικό και ζήτησε από τον κόσμο να σηκωθεί όρθιος για να αποθεώσει τον Ούμπιντες. Οικογένεια!

ΥΓ 2: Μετά το τέλος του αγώνα ο Ζησόπουλος έλεγε σε πηγαδάκι ότι χάρη στον Παράσχο συνέχισε το ποδόσφαιρο σε μια περίοδο πουσκεφτόταν ακόμα και να αποχωρήσει. Ο κυρ Γιώργος τον αναγέννησε και του έβγαλε τον καλύτερο του εαυτό όταν συνεργάζονταν στην Λιβαδειά. Αναγνώριση!