Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Ο Στέφενς ήρθε, γέμισε απογοήτευση τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ, δικαιολογίες όλων των υπόλοιπο κόσμο και φεύγει ως αποτυχημένος και χωρίς να δείξει έργο. Ο Ολλανδός “έχασε” τα αποδυτήρια, έχασε με κατεβασμένα τα χέρια στα ντέρμπι με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, ενώ στην αρχή της σεζόν έχασε την ευκαιρία να πετάξει εκτός την αγαπημένη του Σάλκε και να φέρει τον ΠΑΟΚ πιο κοντά στο όνειρο της συμμετοχής στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Με ποιοτικότερο ρόστερ από αυτό που είχε ο Γιώργος Δώνης την περσινή σεζόν τα πήγε πολύ χειρότερα.
Αν και ο Φερνάντο Σάντος το διαψεύδει, από όσο μαθαίνω ο Πορτογάλος μετά το Μουντιάλ θα επιστρέψει στην Τούμπα και μάλιστα οι ετήσιες αποδοχές του θα αγγίζουν το ένα εκατομμύριο. Θα φανεί σε λίγους μήνες αν οι πληροφορίες μου ήταν σωστές ή όχι…
Ας συνεχίσουμε με τον Γιάννη Αναστασίου, ο οποίος ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος στην προπονητική σκακιέρα του ντέρμπι. Κατέστρεψε το παιχνίδι του Ολυμπιακού και οδήγησε την ομάδα του σε μία νίκη που πανηγυρίστηκε περισσότερο από ότι θα πανηγύριζαν οι “ερυθρόλευκοι” το πρωτάθλημα αν το κατακτούσαν από την Κυριακή το βράδυ. Για ακόμα μία φορά αποδείχθηκε πως στα ντέρμπι δεν μιλά η ποιότητα, αλλά η καρδιά και το “θέλω”.
Ο Παναθηναϊκός για τέτοιους αγώνες έχει την ιδανική στρατηγική. Τα σκούρα τα βρίσκει όταν θα πρέπει να αναπτυχθεί και να κάνει παιχνίδι. Εκεί είναι αδύναμος, αλλά ο Αναστασίου το γνωρίζει γι αυτό και στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης” δεν κοίταξε να βελτιώσει την ομάδα του στο συγκεκριμένο τομέα, αλλά προτίμησε να εστιάσει στις αδυναμίες του αντιπάλου του. Και η ισοπαλία για τους “πράσινους” θα ήταν θετικό αποτέλεσμα, άρα το μηδέν πίσω ήταν ο αυτοσκοπός. Τελικά έφυγε και με τρία γκολ μπόνους επιθετικά…
Για το τέλος άφησα τον Μίτσελ. Οπως του αναγνωρίζαμε το καλό κοουτσάρισμα στα προηγούμενα παιχνίδια, έτσι τώρα θα πρέπει να τον κριτικάρουμε για τις επιλογές του. Σίγουρα έκανε λάθη που οδήγησαν στην πρώτη και “βαριά” ήττα της σεζόν.
Ο Ολυμπιακός ήταν κουρασμένος, αλλά γι αυτό έχει το άλλοθι του πρώτου γύρου, όταν στα τρία ντέρμπι (Παναθηναϊκός, Μπενφίκα και ΠΑΟΚ) χρησιμοποίησε την ίδια 11αδα, η οποία τον δικαίωσε με τρεις νίκες.
Ο Ολυμπιακός είχε πρόβλημα στη δημιουργία, αλλά και εκεί θα μπορούσε να επικαλεστεί ο ίδιος τις δύο αναγκαστικές αλλαγές (Ολαϊτάν, Μαρκάνο) που δεν του επέτρεψαν να κάνει τις διορθωτικές αλλαγές που ίσως να επιθυμούσε.
Ολα αυτά θα τα ακούγαμε οι περισσότεροι ως φτηνές δικαιολογίες, τις οποίες σωστά δεν επικαλέστηκε ο Ισπανός. Ωστόσο αρκέστηκε να πει πως η ομάδα του δεν ήταν καλή και στάθηκε κατώτερη. Απλά και όμορφα παραδέχθηκε την ήττα και αυτό πρέπει να κάνει ο κάθε προπονητής και ο κάθε φίλαθλος. Στον αθλητισμό δεν γίνεται να νικάς πάντα. Θα έρθουν οι στραβές και εκεί πρέπει να δείξεις αξιοπρέπεια και χαρακτήρα. Εκεί φαίνονται οι μεγάλες προσωπικότητες. Οι δικαιολογίες ανήκουν στους μικρούς…