Χώροι πουθενά, σουτ στο σίδερο, ασίστ με το σταγονόμετρο, μπόλικα λάθη, εύθραυστη ψυχολογία. Για κάτι παραπάνω από 60 δευτερόλεπτα, ο πολυτιμότερος παίκτης της περυσινής σεζόν βρήκε την ευκαιρία να αναπνεύσει αέρα υπεροχής. Να κάνει αυτό που λέει εύστοχα το αμερικάνικο ρητό: get the monkey off your back. Διώξε τη μαϊμού από τον ώμο σου, απαλλάξου από αυτό που σε ενοχλεί.
Μπούκα mano-a-mano κόντρα στον Γκιστ, η κλασική αιώρηση, σημάδι στο ταμπλό, μέσα.
Λίγο αργότερα, τέσσερα δευτερόλεπτα για το φινάλε, μια ελαφριά μπάλα στα χέρια του. Με το σκορ ισόπαλο, το πολύ-πολύ να πήγαινε το ματς στο έξτρα πεντάλεπτο. Πλαγιαστό τρίποντο από τα 8.5, μετά από δύο τρίπλες κόντρα και πάλι στον Γκιστ.
Χλατς και αυτάκια στον κόσμο.
Η ιστορία θα γράψει ότι το buzzer beater του αρχηγού, στο μοναδικό τρίποντο του στη βραδιά, ήταν το σημαντικότερο καλάθι του ματς. Η εκπαιδευμένη ματιά θα αναγνωρίσει ότι το προηγούμενο λέι-απ ήταν το δύσκολο, αυτό που επέτρεψε στον Ολυμπιακό να παίξει άμυνα χωρίς τον φόβο της ήττας. Μην γελιέστε, ο μπαρουτοκαπνισμένος Σπανούλης ξέρει καλά ότι για άλλο ένα ματς με τον Παναθηναϊκό δεν ήταν αυτός που θέλει πρώτα απ΄ όλα ο ίδιος. Ο πανηγυρισμός του στο φινάλε, όταν πέταξε τη μαϊμού στο παρκέ του Σ.Ε.Φ, ήταν ενδεικτικός της αποτίναξης του άγχους και του πληγωμένου εγωισμού του μεγάλου παίκτη.
Νωρίτερα, αυτοί που μίλησαν για ένα ντέρμπι τελείως διαφορετικών συνθηκών σε σχέση με τα προηγούμενα δικαιώθηκαν πανηγυρικά. Ο Παναθηναϊκός αιφνιδίασε πλήρως τον αντίπαλο του παίζοντας σε γρήγορο τέμπο, με επιθέσεις των οκτώ και των δέκα δευτερολέπτων, βρήκε παράγοντα Χ τον Μαυροκεφαλίδη, ενέσεις ενέργειας από τον Ράιτ και τον Κάρι, πολλούς για ντέρμπι αιφνιδιασμούς στο ανοιχτό γήπεδο. Σε ένα ειρωνικό σενάριο, οι πράσινοι αγκομαχούσαν όταν τα ηνία αναλάμβανε ο πολυτιμότερος παίκτης τους. Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης επέλεξε να τελειώσει το ματς βασιζόμενος στις επιλογές του Δημήτρη Διαμαντίδη, όμως αυτό αποδείχτηκε, κατόπιν εορτής βεβαίως, επιλογή που γύρισε μπούμερανγκ. Όντας σε κακό βράδυ και ταλαιπωρημένος από την άμυνα του Μάντζαρη, ο αρχηγός μετέτρεπε τον Παναθηναϊκό σε αργοκίνητο όχημα, αυτό που οδήγησε τον Αργύρη Πεδουλάκη στην πόρτα της εξόδου. Προβλέψιμος στην επίθεση και χωρίς να αποφεύγει τα λάθη, ο 3D άνοιξε άθελα του την κερκόπορτα της ερυθρόλευκης αντεπίθεσης.
Όμως η τελευταία δεν θα ερχόταν ποτέ αν ο Βαγγέλης Μάντζαρης δεν αποφάσιζε να γίνει “κακός”. Το πληθωρικό παιχνίδι του δεν αποτελεί είδηση, 9 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 1 κλέψιμο. Από τότε που ο Έισι Λο δεν είναι παίκτης Ολυμπιακού και ο Μάρντι Κόλινς δεν θυμίζει και πολύ μπασκετμπολίστα με την ψυχολογία υπό του μηδενός, το παιχνίδι “φωνάζει” ότι απαιτεί από τον όχι πια νεαρό πλέι-μέικερ να γίνει αυτό που ο Γκρεγκ Πόποβιτς είχε πει σε ένα τάιμ-άουτ των San Antonio Spurs.
“Ι want some nasty”.
“Θέλω λίγη σκληράδα, λίγη κακία”.
Και λίγη τόλμη, να προσθέσω. Η σκληράδα ήρθε όταν ο Μάντζαρης μπούκαρε στο λάκο των λεόντων, μπροστά στα απλωμένα χέρια του Γκιστ και ενός – δύο ακόμη και έβαλε το δύσκολο σουτ με ταμπλό. Η τόλμη όταν πήρε 8 σωστά τρίποντα, αυτά που έπρεπε να πάρει. Αν και καλός σουτέρ, εβαλε μόλις δύο, όμως ξεπέρασε το δισταγμό του ίδιου και της ομάδας του, αυτόν για τον οποίο μιλούσε συχνά ο προπονητής του μετά τα ματς του Ο.Α.Κ.Α. Στο δρόμο για να γίνει ένας ολοκληρωμένος “άσος”, δεν υπάρχει άλλη επιλογή για τον Μάντζαρη από το να αναδειχτεί σε σταθερή απειλή για το αντίπαλο καλάθι, χωρίς να χάσει την pass-first μενταλιτέ του. Ο φόβος του λάθους είναι κατανοητός, όμως στο επίπεδο που έχει φτάσει, το level-up δεν μπορεί να περιμένει πολύ.
Αν ο Μάντζαρης ήταν ο Κάστορας του Ολυμπιακού στη χθεσινή διαφήμιση του μπάσκετ στο Φάληρο, ο Πολυδεύκης ήταν, το δίχως άλλο, ο Κώστας Σλούκας. Από τους καλύτερους σουτέρ στην Ευρώπη μετά από τρίπλα, έβαλε τα μεγάλα, αλλά όχι τα παράλογα σουτ. Μια ματιά στη στατιστική του αποδεικνύει ότι δεν ήταν μόνο τα 4/6 τρίποντα του: ήταν πρώτος κλέφτης μαζί με τον Παπαπέτρου (2), πρώτος πασέρ μαζί με τον Μάντζαρη (5), πρώτος σε αξιολόγηση (16). Ήταν ο περισσότερο “αρνούμαι να χάσω” παίκτης του Ολυμπιακού, αυτός που το πίστευε όταν οι υπόλοιποι έμοιαζαν έτοιμοι να παραδοθούν.
“Πλέον θα παίξουμε πιο απελευθερωμένα”, είπε ο Γιώργος Μπαρτζώκας μετά το ματς. Λογικό να το πιστεύει. Και στο δεύτερο συναπάντημα των δύο ομάδων στην Ευρωλίγκα, ο Ολυμπιακός δεν αξιοποίησε παρά ελάχιστα τα περισσότερα ριμπάουντ, πέταξε στο βρόντο ένα σωρό λέι-απ και ένα σκασμό βολές – κλασικό σημάδι νευρικότητας και έλλειψης αυτοπεποίθησης κόντρα σε ένα αντίπαλο που του είχε δείξει την πλάτη του έξι από τις οκτώ τελευταίες φορές που τον είχε συνάντησει. Και το έκανε χωρίς δύο βασικούς του φόργουορντ: ο Πρίντεζης είναι στο τελικό στάδιο της επιστροφής, ο Περπέρογλου ήταν φανερό ότι δεν πατούσε καλά στο παρκέ. Στο συναπάντημα με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, οι ερυθρόλευκοι ελπίζουν πως θα τους έχουν όλους υγιείς. Κόντρα στο σύγχρονο Τζουράσικ Παρκ, κανένα κορμί δεν περισσεύει.
Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός απέδειξε ότι μπορεί να συνδυάσει το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Βρήκε τους πολυπόθητους εύκολους πόντους, πήρε ξανά καλά βαθμό στην άμυνα, ελπίζει ότι ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης μπορεί να είναι, μετά τον Ράιτ, η δεύτερη “μεταγραφή” του. Απέναντι – πιθανότατα – στη Ρεάλ, οι πράσινοι θα χρειαστεί να πάρουν άριστα στον έλεγχο του ρυθμού αν θέλουν να έχουν ελπίδες. Επτά λάθη σε μια περίοδο κόντρα στην ομάδα του Λάσο σημαίνει τις περισσότερες φορές 30 πόντους σε μια περίοδο και σκυφτό κεφάλι στην έξοδο.
