Πλησιάζουμε προς το φινάλε και γίνεται πλέον όλο και πιο αντιληπτό το γεγονός ότι ελάχιστοι απ' τους ποδοσφαιριστές που δεν είχαν πάρει χρόνο συμμετοχής κατά τη διάρκεια της σεζόν, μπορούν πραγματικά να προσφέρουν σε υψηλότερη κατηγορία. Ειλικρινά ήλπιζα ότι στις τελευταίες αγωνιστικές, οι συγκεκριμένοι παίκτες θα έκαναν τα πάντα για να αρπάξουν τις ευκαιρίες που θα τους παρουσιάζονταν, αλλά τελικά μόνο αυτό δε συνέβη. Με εμφανίσεις, όπως αυτή κόντρα στον Περαμαϊκό, ουδείς μπορεί να έχει απαιτήσεις. Μοναδικό ελαφρυντικό ήταν ο αγωνιστικός χώρος, ο οποίος ήταν μακράν ο χειρότερος όλης της αγωνιστικής περιόδου και έκανε πολύ πιο δύσκολο το έργο των ποδοσφαιριστών, αλλά σίγουρα δεν αρκεί για να αποτελέσει ισχυρή δικαιολογία.

Για παράδειγμα ο Ράμα και ο Μούργκα έδειξαν ξανά ότι δεν μπορούν να κάνουν, όχι τη διαφορά, αλλά τα βασικά που απαιτούνται για να παίξουν σε πιο υψηλό επίπεδο. Οι συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές αποτελούσαν «στοιχήματα» από το προηγούμενο καλοκαίρι, αλλά όπως αποδείχθηκε, δεν έπεισαν. Από εκεί και πέρα υπάρχουν παίκτες όπως ο Τσεβάς, ο Τζανετόπουλος, Ντούνης, ο Παληαρούτας και ο Αργυρίου, οι οποίοι ακόμα και στις λίγες φορές που τους δόθηκε η δυνατότητα να φορέσουν τη φανέλα της ομάδας, έστειλαν αισιόδοξα μηνύματα με την απόδοσή τους. Τον Πεταυράκη (ο οποίος ήταν ο καλύτερος της ΑΕΚ στο Πέραμα) δεν τον συγκαταλέγω στην παραπάνω κατηγορία, αφού σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς απέδειξε ότι πρέπει να μείνει και να διεκδικήσει θέση στην ομάδα της επόμενης σεζόν.

Έτσι κι αλλιώς είναι δεδομένο ότι ο Δέλλας και οι συνεργάτες του έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους και δεν περιμένουν τους τελευταίους δυο ή τρεις αγώνες για να αποφασίσουν αν κάποιος .κάνει ή όχι για το επίπεδο της ΑΕΚ. Εννοείται ότι παίζει σημαντικό ρόλο η αγωνιστική τους συμπεριφορά σε συνθήκες επίσημου παιχνιδιού, αλλά δεν αρκεί μόνο αυτή για να τους διατηρήσει στο ρόστερ κι αυτό έχει γίνει σαφές σε όλους τους ποδοσφαιριστές.