Οι Μαδριλένοι πανηγύριζαν από τον ημιτελικό και είχαν σίγουρη την κατάκτηση της Ευρωλίγκας, αλλά η Μακάμπι το έκανε τελικά όπως ο Ολυμπιακός, τον οποίο διαδέχθηκε στην κορυφή της Ευρώπης.
Ο Λάσο και οι παίκτες του στον ημιτελικό της Παρασκευής αντί να αφήσουν το πόδι από το γκάζι και να συγκεντρωθούν στον τελικό, προτίμησαν να παλέψουν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο για να ανεβάσουν ακόμα πιο ψηλά τη διαφορά. Χάλασαν μεγάλο μέρος από την ενέργεια τους για να ικανοποιήσουν τον κόσμο τους και να ξεφτιλίσουν την Μπαρτσελόνα. Ε, και; Τι κατάφεραν στο τέλος;
Οπως συνέβη πολλές φορές με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, ο νικητής του… εμφυλίου δεν είχε την απαιτούμενη ενέργεια για να φτάσει στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου. Η Ρεάλ “άδειασε” στον ημιτελικό, πληρώνοντας έτσι για ακόμα μία φορά την αλαζονεία της. Γυρίζει πίσω με άδεια χέρια ψάχνοντας να βρει τι έφταιξε πάλι και δεν μπόρεσε να επιβεβαιώσει το χαρακτηρισμό του φαβορί που τη συνόδευε.
Αντίθετα η Μακάμπι, όπως έγραψα και πριν δύο μέρες, βάδισε στο δρόμο που χάραξε ο Ολυμπιακός πριν από δύο χρόνια, πέρσι, αλλά και φέτος. Οι “ερυθρόλευκοι” για δύο χρόνια έδειξαν πως αν είσαι πραγματική ομάδα μπορείς να τα καταφέρεις, ενώ φέτος στα προημιτελικά φανέρωσε τις αδυναμίες και την αχίλλειο πτέρνα της Ρεάλ.
Ο πανέξυπνος Μπλατ νίκησε στην προπονητική σκακιέρα τον Λάσο και οδήγησε την “ομάδα του Λαού” στην κορυφή της Ευρώπης. Για εμένα δεν αποτελεί έκπληξη η νίκη της Μακάμπι στον τελικό, ούτε η ήττα της Ρεάλ. Οταν ένα τρένο τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, τότε είναι εύκολο να εκτροχιαστεί πριν φτάσει στον προορισμό του και αυτό έπαθε η φετινή Ρεάλ…