Πρόκειται, αναμφίβολα, για μια κάλπη της ντροπής στην οποία οδηγούνται (όσοι οδηγούνται) από την αγωνία τους για την ίδια την ύπαρξη της ομάδας, από το φόβο μήπως επέλθει η οριστική καταστροφή, η διάλυση και ο αφανισμός.
Θα «τρίζουν τα κόκκαλα» όλων εκείνων των μεγάλων μορφών που ανέδειξε ο Αρης (του Βικελίδη, του Παναγούλια, του Συρόπουλου, του Καμπάνη και πολλών άλλων) αν «ξυπνούσαν» και διαπίστωναν για τι ακριβώς μιλούν οι σημερινοί Αρειανοί. Ποια διλήμματα θέτουν και τι καλούνται να αποφασίσουν στις 27 του Ιούνη. Ακόμη και η ίδια η κάλπη αν είχε στόμα, θα αρνούνταν να χρησιμοποιηθεί για μια τέτοια διαδικασία!
Παρά ταύτα, ο κόσμος πρέπει να πιει και αυτό το πικρό ποτήρι. Πρέπει να μαζέψει τα κομμάτια του και να στείλει το δικό του μήνυμα, σκεπτόμενος καλά και αποφασίζοντας όχι τι θέλει, αλλά τι πιστεύει ότι πρέπει να γίνει, προκειμένου να καταφέρει να προχωρήσει η ομάδα, είτε στη Β΄, είτε στη Γ΄ Εθνική.
Στεφανίδης ή Γαλανός; Δύο πρόσωπα, δύο διαφορετικοί κόσμοι, δύο εντελώς ανόμοιες φιλοσοφίες. Θα ήταν αστείο να επιχειρήσει κάποιος, να βάλει στο ίδιο τραπέζι αυτούς τους δύο ανθρώπους. Οσο και να προσπαθήσουν, δεν θα «συναντηθούν» πουθενά. Και υπ΄ αυτή την έννοια, ίσως είναι καλύτερο για τον Αρη που ξεκαθαρίζουν τώρα τα πράγματα. Στο όνομα της ενότητας και της κοινής πορείας, δεν μπορεί να ζητά κανείς τέτοιες υπερβολές. Άλλες παραστάσεις έχει ο ένας, άλλες ο άλλος, δεν γίνεται (και αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό) να τους ζητάμε, καλά και ντε, να συμπορευτούν. Αφού δεν ταιριάζουν, πως να το κάνουμε;
Υ.Γ: Η είδηση της ανάληψης της θέσης του διευθύνοντος συμβούλου της ΠΑΕ από τον Κώστα Ελευθεριάδη (εφόσον επικρατήσει η τάση Στεφανίδη) , πέρασε στα ψιλά, όμως θεωρώ πως πρόκειται γα μια εξέλιξη πολύ σημαντική. Ο Ελευθεριάδης, είναι από τις πιο σεμνές, σοβαρές και διακριτικές παρουσίες στα δρώμενα του Αρη. Το δικό του «ναι», αποτελεί πολύ αισιόδοξο μήνυμα, απ΄ όποια πλευρά κι αν το εξετάσει κανείς.
Υ. Γ 2: Γιατί αποχώρησε τόσο γρήγορα από το «Αλεξάνδρειο» ο Χάρης Παπαγεωργίου;