Είναι αυτό που μας έλεγε προ μηνών ο Μανωλάς, σε συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει στο novasports: «Η επιθυμία μου είναι ότι επιθυμεί ο πρόεδρος του Ολυμπιακού. Αν θέλει να με δώσει ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, θα φύγω. Αν θέλει να με κρατήσει, εγώ είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος στον Ολυμπιακό. Αποδίδω το μάξιμουμ κάθε φορά που μπαίνω στο γήπεδο. Όποτε παίζω θέλω να βοηθάω την ομάδα όσο καλύτερα μπορώ».
Αν βάζατε αυτό το κείμενο μπροστά στον Μήτρογλου το περασμένο φθινόπωρο, είναι βέβαιο ότι θα έβαζε την υπογραφή του. Διότι οι ανάμεσα στη διοίκηση και τους παίκτες αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα στενοί δεσμοί. Θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης. Και τούτο βγάζει στην επιφάνεια υγεία για τον τρόπο λειτουργίας ενός συλλόγου.
Όπως με τον Μήτρογλου, έτσι και τώρα με τον Μανωλά έχουν δημιουργηθεί ιδανικές συνθήκες. Προέρχεται από μία εξαιρετική χρονιά με τον Ολυμπιακό σε Ελλάδα, αλλά κυρίως στο Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ έκλεισε τη σεζόν παίζοντας με την Εθνική Ελλάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας. Δεν είναι παράλογος ούτε ο παίκτης, αλλά ούτε και ο σύλλογος του να θελήσουν να εκμεταλλευτούν την στιγμή. Αν και είμαστε σίγουροι, πως στην καριέρα του Μανωλά θα έρθουν καλύτερες ημέρες, ακόμη και αν παραμείνει και του χρόνου στο Λιμάνι του Πειραιά.
Σε ότι αφορά στους υπόλοιπους τρεις διεθνείς του Ολυμπιακού, τους Γιάννη Μανιάτη, Χοσέ Χολέμπας και Ανδρέα Σάμαρη, δε σημαίνει ότι θα πωληθούν όλοι μόνο και μόνο επειδή θα φθάσουν (όπως αναμένεται) προτάσεις από το εξωτερικό για την απόκτησή τους.