Από εκεί και πέρα, τα οφέλη έχουν κάνουν με το αγωνιστικό στιλ της ομάδας που αναπροσαμρόζεται από τον έμπειρο τεχνικό. Μέχρι χθες, το παιχνίδι των κυανόλευκων ήταν πολύπλευρο και δεν βασιζόταν στο ατομικό στοιχείο. Πλέον όμως, ο Παπάζογλου είναι ο παίκτης για τον οποίο και μπορεί και πρέπει να παίξει ο Ατρόμητος. Χωρίς παράλληλα να αφήσει κατά μέρους όλα τα θετικά εκείνα που τον χαρακτηρίζουν ως ομάδα, με τους διαφορετικούς τρόπους ανάπτυξης.
Είδαμε λοιπόν για πρώτη φορά μετά την εποχή Μήτρογλου, έναν φορ βαρύ, με καλη επαφή με την μπάλα, να μοιράζει παιχνίδι, να ανοίγει διαδρόμους και να εκτελεί. Στην τακτική μπήκε και η μεγάλη μπάλια από τα μετόπισθεν, στοχεύοντας το κεφάλι του Παπάζογλου με ταυτόχρονη κίνηση στην πλάτη του (σε θέση φορ) από τους Ναπολεόνι και Καραμάνο, ώστε να βγουν σε θέση για γκολ εφόσον ο Παπάζογλου νικήσει στον αέρα τον αντίπαλο στόπερ.
Κι όλα αυτά στο 4-4-2 που επανέφερε ο Γιώργος Παράσχος μετά το σύγχρονο 3-5-2 που δεν βοήθησε στην Ευρώπη μιας και οι παίκτες δεν μπόρεσαν να το αφομοιώσουν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Σε αυτό το σύστημα, ο Ναπολεόνι μπορεί να βρει περισσότερους διαδρόμους που ανοίγει ο Παπάζογλου, ενώ και ο Καραμάνος ξεκινώντας από θέση χαφ, μπορεί να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα και το μυαλό του.
Κι όπως είπε κι ο προπονητής της ομάδας στην συνέντευξη τύπου, όταν επιστρέψει ο Ούμπιντες, τότε ο Παπάζογλου θα βρει περισσότερες τελικές προσπάθειες. Όχι ότι με τον Πλατανιά δεν είχε. Μάλιστα εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ασίστ του Γιαννούλη, ο οποίος ανεβαίνει όσο λίγα μπακ στην αντίπαλη περιοχή, αλλα οι σέντρες του είτε δεν αξιοποιούνται είτε δεν έχουν την σωστή κατάληξη.
Κι εδώ γεννιούνται δύο εύλογα ερωτηματικά, ένα θετικό κι ένα αρνητικό.
– Το θετικό είναι το πως θα χωρέσουν στην εντεκάδα οι Ούμπιντες και Τάτος όταν φτάσουν στο 100% της ετοιμότητάς τους;
– Το αρνητικό, χωρίς να γνωρίζω αν φέρει ευθύνη η ομάδα, είναι το γιατί δεν αποκτήθηκε ο Παπάζογλου μια εβδομάδα νωρίτερα, ώστε να τον έχει στην διάθεσή του ο Παράσχος για τα ματς με την Σαράγεβο;