Σε συνδυασμό, δε, με την απαλοιφή των τόκων και των προσαυξήσεων από 30 εώς 90%, αλλάζει το σκηνικό για όλους όσους χρωστούν στο Δημόσιο, συνεπώς και για την ΠΑΕ Αρης, εφόσον ήταν ακόμη σε λειτουργία. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως εάν οι κίτρινοι επέμεναν στην επιλογή της Football League, θα είχαν τώρα να αντιμετωπίσουν ένα χρέος που δεν θα ξεπερνούσε τα 6.800.000 ευρώ, το οποίο διαιρούμενο με το 100, οδηγεί σε οφειλή 68.000 ευρώ το μήνα!!
Αν κανείς προσθέσει το χρέος προς λοιπούς πιστωτές (ποδοσφαιριστές, προμηθευτές), με τους ανάλογους διακανονισμούς, ο Αρης θα μπορούσε να είναι βιώσιμος(τουλάχιστον ως προς το χρέος του) το πολύ με 120 χιλιάδες ευρώ μηνιαίως, χωρίς καν να μπει στη διαδικασία του άρθρου 99!
Επιπλέον, ευνοούμενος από το καθεστώς των μεταγραφών που κατόρθωσε να περάσει η λίγκα της Β΄ Εθνικής και θα μπορούσε να ενισχυθεί και ανταγωνιστικός να ήταν στο πρωτάθλημα, ειδικά, δε, με την παρουσία ενός ανθρώπου που εξαιτίας όλων των παραπάνω ευνοϊκών ρυθμίσεων θα έκανε το βήμα προς την οδό Αλκμήνης.
Από την άλλη, πάντα υπάρχει ο αντίλογος της οξείας οικονομικής δυσπραγίας (επί εποχής Στεφανίδη και νωρίτερα), η οποία έφτανε στο ακραίο σημείο της έλλειψης ακόμα και 1000 ευρώ από τα ταμεία. Ετσι όπως ήρθαν τα πράγματα, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως οι κίτρινοι έπεσαν, χωρίς σοβαρό λόγο. Το χρέος, ειδικά τώρα με τις 100 δόσεις, θα μπορούσε να το παλέψει και με συνολικό μπάτζετ ενός εκατομμυρίου ευρώ να προσπαθούσε για άμεση επιστροφή στη Football League.
Θα απέφευγε, δηλαδή, τη χρεωκοπία, τη διάλυση και την περιπέτεια της Γ΄ Εθνικής. Όμως τέτοια ώρα, τέτοια λόγια…