Η αναμενόμενη ανάκαμψη των Πράσινων έμεινε στα …λόγια και η ομάδα του Γιάννη Αναστασίου έκανε το απόγευμα της Κυριακής ακόμη ένα βήμα προς τα πίσω. Με άλλο ένα χαμένο ημίχρονο, ευκαιρίες μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού, υπερφλύαρη κατοχή της μπάλας, σοβαρά -ατομικά- αμυντικά λάθη και σημαντικούς παίκτες να παραμένουν ντεφορμέ. Ίδια εικόνα δηλαδή με αρκετές αναμετρήσεις της εφετινής σεζόν… Και το ανησυχητικό είναι ότι δεν υπήρξε η παραμικρή βελτίωση στο κομμάτι της νοοτροπίας. Γιατί είναι πλέον φανερό ότι εκεί είναι και η ρίζα του “πράσινου” προβλήματος.
Αν κάτι λείπει από το Τριφύλλι σε σχέση με πέρυσι- πέρα από τον σκόρερ Μπεργκ, τον πολύτιμο Αμπέντ και τις μεταγραφές που… δεν έγιναν- είναι η “δίψα” για διάκριση. Το πάθος, η ενέργεια και το πείσμα που έβγαζαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού στο μεγαλύτερο μέρος της περσινής σεζόν. Ασφαλώς και η τεχνική ηγεσία έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης για την απογοητευτική εικόνα του Τριφυλλιού, ωστόσο το μεγαλύτερο κομμάτι αναλογεί στους παίκτες. Και μέχρι στιγμής αρκετοί είναι …εξαφανισμένοι. Αν νομίζουν κάποιοι ότι η εφετινή σεζόν θα πάει με …αυτόματο πιλότο -επειδή πέρυσι πέτυχαν σημαντικά πράγματα- τότε μάλλον διαβαίνουν λάθος μονοπάτι.
Ο Παναθηναϊκός έπαιξε στο μισό γήπεδο τον ΟΦΗ και όμως …κατάφερε- γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- να προβληματίσει ελάχιστα τους αμυντικούς της ομάδας του Ηρακλείου. Προβλέψιμη επιθετική ανάπτυξη με δεκάδες γεμίσματα που ήταν …βούτυρο στο ψωμί των Κρητικών, ενώ στα μετόπισθεν και πάλι τα ατομικά λάθη στοίχισαν βαθμούς…
Ελάχιστοι ήταν οι …διασωθέντες από το “ναυάγιο” των Πράσινων. Ο μαχητικός Κουτρουμπής, ο Ατζαγκούν του πρώτου μέρους και ο φιλότιμος Πράνιτς. Το δίδυμο Κλωναρίδη- Καρέλη δεν είχε “χημεία”, ο Ζέκα ακόμα δεν έχει βρει τον καλό του εαυτό, ο Νάνο ψάχνει το ρυθμό του, ο Μπούρμπος έκανε μοιραία λάθη, ενώ ο Πέτριτς σπάνια ακούμπησε τη μπάλα. Για άλλο ένα παιχνίδι…