Ο Βλάντο Γιάνκοβιτς σχεδόν μονολογεί, λίγα λεπτά μετά το τέλος του αγώνα του Τελ Αβίβ. Άτιμο πράγμα η μπάλα. Σου κάνει τα χατήρια ένα ματς ολόκληρο, σε προδίδει την πιο κρίσιμη στιγμή. Ο φόργουορντ του Παναθηναϊκού είχε κάνει ματς βετεράνου στο “Γιαντ Ελιάου”, με προσωπικές φάσεις, με σιγουριά μπαρουτοκαπνισμένου και την ορμή του παίκτη που έχει πράγματα να αποδείξει σε ένα παλκοσένικο ιερό για τους μύστες του μπάσκετ.
Και την κρίσιμη στιγμή, αφού έχει ξεκινήσει παιχνίδι με πλάτη από τα πεντέμισι μέτρα και έχει φτάσει τον Οχαγιόν εκεί που τον θέλει, βλέπει το πιο εύκολο σουτ της βραδιάς να πηγαίνει αλλού για αλλού. Άλλη μια ειρωνεία, ότι με αυτό το καλάθι, το ότι με αυτό το καλάθι θα έθετε νέο προσωπικό ρεκόρ παραγωγικότητας με 18 πόντους, ξεπερνώντας τους 17 του Μονάχου.
Ο Παναθηναϊκός έφυγε από το Ισραήλ ηττημένος μεν, αλλά κρατώντας το πλεονέκτημα στην ισχυρή περίπτωση ισοβαθμίας με τη Μακάμπι στο φινάλε. Αλλά όπως και στη Βαρκελώνη, με πίκρα στη σκέψη, αφού δικαίως αισθάνεται ότι μπορούσε να φύγει νικητής και να βάλει πλώρη για την πρώτη δυάδα. Ο κόουτς Ιβάνοβιτς μίλησε για το transition παιχνίδι της Μακάμπι και τα επιθετικά ριμπάουντ, όμως και για τα δύο υπάρχει αντίλογος και μάλιστα ισχυρός.
Η κατάχρηση του Παναθηναϊκού στο τρίποντο παιχνίδι ήταν ένα από τα στοιχεία που έφεραν πολλές καταστάσεις πρωτεύοντα και δευτερεύοντα αιφνιδιασμού για τους γηπεδούχους. Οι πράσινοι μπήκαν στο ματς με αυτοπεποίθηση και δοκίμασαν αρκετές φορές την τύχη τους από απόσταση, αφήνοντας στην άκρη διεισδύσεις που μπορούσαν να αποφέρουν λέι-απ και πόντους από τη γραμμή των βολών. Επιπλέον, οι πιθανότητες να αιφνιδιαστείς εκτελώντας από κοντά μειώνονται δραματικά σε σχέση με το (πολύ συχνά) μακρινό αμυντικό ριμπάουντ που συνοδεύει μια άστοχη εκτέλεση από την άρκτο: όταν δε το σουτ γίνονται σε καταστάσεις κακή αμυντικής ισορροπίας, το πράγμα γίνεται αυτοκτονικό, ειδικά όταν αγωνίζεσαι σε γήπεδα κατηφορικά όπως η έδρα της Μακάμπι.
Ο φετινός Παναθηναϊκός έχει βασίσει πολλά στην ευστοχία του από μακριά: οι θρίαμβοι επί των Μιλάνο, Φενέρ και σία στο ξεκίνημα της περιόδου είχαν λίπασμα τον τρίποντο βομβαρδισμό. Είναι όμως το ίδιο γεγονός ότι εκτός έδρας ο Παναθηναϊκός έχει δείξει πως δεν μπορεί να βασιστεί στο ίδιο σχέδιο: μακριά από το γνώριμο περιβάλλον του Ο.Α.Κ.Α, το καλάθι μοιάζει (φυσιολογικά) μικρότερο. Έτσι, παίρνουν διαστάσεις υπερβολής τα 10 σουτ τριών πόντων που πήραν μαζί Γκιστ και Σλότερ. Στην περίπτωση του πάουερ φόργουορντ του Παναθηναϊκού, ήταν φανερό πως ο Γκάι Γκούντες ήταν διατεθειμένος να ρισκάρει μαζί του και δικαιώθηκε με τα 0/4 του απολογισμού του. Την ίδια στιγμή, όταν ο – μέτριος με πλάτη στο καλάθι – απόφοιτος του Μέριλαντ πήγαινε κοντά, είτε τελείωνε τις φάσεις είτε έπαιρνε φάουλ (7 κερδισμένα – game high).
Στην περίπτωση του Σλότερ, ο σκόρερ του τριφυλλιού, έψαχνε αγωνιωδώς ρυθμό σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του ματς. “Shooters shoot”, λέει το σχετικό ρητό, “οι σουτέρ, σουτάρουν”. Όμως ο Σλότερ δεν είναι σουτέρ. Είναι σκόρερ, από αυτούς που οφείλουν να καταλάβουν πως στο υψηλό επίπεδο του Top 16 της Ευρωλίγκας, στο σπίτι της Μακάμπι, ο αυτοσχεδιασμός χρειάζεται μέτρο και το πείσμα χαλινάρι. Μερικές φορές, και συγχωρέστε μου την νέα αμερικανιά, “you gotta let the game come to you”. Αφήνεις το ίδιο το παιχνίδι να σου δώσει τις ευκαιρίες.
Κατά δεύτερον, η απροσεξία του Παναθηναϊκού στο αμυντικό ριμπάουντ στην τέταρτη περίοδο κόστισε πολύ λιγότερο από όσο ίσως φάνηκε: από τις οκτώ επιθέσεις που ανανέωσαν οι Ισραηλινοί στην τέταρτη περίοδο, πόντους πήραν από τις δύο. Σε κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις το αμυντικό φίλτρο του Παναθηναϊκού λειτούργησε, σε κάποιες στάθηκε τυχερός, ωστόσο το γεγονός είναι πως η πλάστιγγα δεν έγειρε οριστικά από τη μάχη του αέρα.
Η απουσία του Ντεμάρκους Νέλσον έβγαλε μάτια σε ένα παιχνίδι που ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν τον καλύτερο transition defender που έχει στο ρόστερ του, όπως έχει παραδεχτεί και ο βοηθός του Ιβάνοβιτς, Χοσέ Μαρία Μπεροκάλ μετά τη νίκη επί της Ζάλγκιρις στην Αθήνα. Ο βαθμός που πήρε η ομάδα του Ιβάνοβιτς στην αντιμετώπιση του Πάργκο στο πρώτο μέρος άγγιξε το άριστα, ωστόσο στην επανάληψη ο καταπληκτικός στο 1v1 Αμερικανός βρήκε τρόπο να φτάσει τους 16 πόντους με καλούτσικα στατιστικά, όσους δηλαδή είχε και ο Γιάνκοβιτς στην άλλη πλευρά. Νέλσον παρόντος, ο έλεγχος του ρυθμού, η προσωπική άμυνα θα ήταν ένα επιπεδο πάνω. Με σαφείς αδυναμίες στην άμυνα, ο Λευτέρης Μποχωρίδης δεν είναι σε θέση να κάνει τη δουλειά του άλλοτε Blue Devil του Duke.
Στο Φάληρο, την επόμενη ημέρα, ο Ολυμπιακός έδωσε ένα λιγότερο περίπλοκο αγώνα. Οπλισμένη με την ξενοιασιά της αδιάφορης, η Ουνικάχα τον βρήκε μπόσικο στο ξεκίνημα, οπλίστηκε με αυτοπεποίθηση και προέβαλλε σαφείς αξιώσεις νίκης ως το φινάλε. Αλλά αυτό που συμβαίνει με τη σχέση Σπανούλη – Μάλαγα, αποκτά διαστάσεις σαδισμού. Λες και τους έχει βάλει στόχο, ο αρχηγός του Ολυμπιακού δίνει προσωπικά σόου κάθε φορά που τους βρίσκει απέναντι του. Φέτος, 11 πόντοι, 10 ασίστ στο Χοσέ Μαρτίν Καρπένα, 18+10 στο Σ.Ε.Φ, ayuda, βοήθεια, πως το λένε. Η αυταπάρνηση του Πρίντεζη, που έμοιαζε έτοιμος να καταρρεύσει κάθε φορά που επέστρεφε στον πάγκο, ήταν η ξεχωριστή πινελιά του 500ου ευρωπαϊκού ματς για τους Πειραιώτες.
Με την κατάσταση στον όμιλο να περιπλέκεται με το διπλό της Φενέρ στη Μόσχα, μπορεί να χρειαστούν μέχρι και 11 νίκες για να εξασφαλίστουν μία από τις δύο πρώτες θέσεις. Τα επόμενα τρία ματς θα είναι κριτήριο: δύο παμπόνηρα ταξίδια σε Μιλάνο και Βιτόρια και στη μέση το συναπάντημα με τον Ομπράντοβιτς. Αν η ομάδα του Σφαιρόπουλου κάνει το 3/3 τις επόμενες εβδομάδες, θα είναι σχεδόν αδύνατο να χάσει τη δυάδα.
Για τον Παναθηναϊκό, η πρόοδος του θα μετριέται βήμα βήμα. Το συναπάντημα με την ντεφορμέ Μπαρτσελόνα είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία όχι μόνο για την πρώτη νίκη επί των Καταλανών στη σεζόν, αλλά και για την διασφάλιση του αβαντάζ σε άλλη μία ισοβαθμία, αφού το -4 της Βαρκελώνης είναι ανατρέψιμο. Η σταδιακή μετατροπή του Γκάνι Λαουάλ σε παίκτη Παναθηναϊκού μπορεί να δώσει λύσεις σε κομβικούς τομείς (ριμπάουντ, τάπες, αμυντική παρουσία πάνω από τη στεφάνη) και να δώσει ανάσες στον Μπατίστα, που εμφανώς πληρώνει σε δυνάμεις και φρεσκάδα τις…υπερωρίες του πρώτου τριμήνου. Και κάπως έτσι, για να παραφράσω τον τίτλο του βιβλίου του Χριστόφορου Κάσδαγλη, να πάει και στην άκρη “το γαμώτο ενός Παναθηναϊκού που χάνει συνεχώς στις λεπτομέρειες”.
Α, και να μην το ξεχάσω. Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Σπανούλης, οι τρεις κορυφαίοι πασέρ στην ιστορία της Ευρωλίγκας.
1090+977+801 = 2.868 (δύο χιλιάδες οκτακόσιες εξήντα οκτώ) ασίστ.
Είναι τρελοί αυτοί οι Έλληνες.