Μόνο μπράβο μπορεί να πει κάποιος στον τεχνικό της ΑΕΚ που βλέπει για δεύτερη φορά στην προπονητική του καριέρα κάποιους χούλιγκαν να ισοπεδώνουν την προσπάθεια των παικτών του. Πριν δύο χρόνια ήταν στο παιχνίδι με τον Πανθρακικό για το πρωτάθλημα, ενώ την Τετάρτη πάλι από το ίδιο σημείο εισέβαλαν λίγα άτομα για να κάνουν το κομμάτι τους και να εμποδίσουν τους “κίτρινους” να κυνηγήσουν τις όποιες πιθανότητες τους αναλογούσαν για την πρόκριση.
Το χειρότερο για εμένα δεν ήταν ότι κάποιοι μπήκαν μέσα. Το χειρότερο ήταν ότι κάποιοι δικαιολόγησαν αυτούς τους ταραξίες για την ενέργεια τους. Αυτοί που θέλουν να δουν την ΑΕΚ ψηλά, αντί να σεβαστούν τους 65.000 που είχαν κόσμια συμπεριφορά και να αποδώσουν σε αυτούς τα εύσημα για την εκπληκτική ατμόσφαιρα που δημιούργησαν, προσπάθησαν με δηλώσεις τους να δώσουν άλλοθι στους κουκουλοφόρους.
Την ευθύνη όμως δεν την έχουν ούτε αυτοί που τους δίνουν άλλοθι, ούτε οι 65.000 που δεν τους απομόνωσαν, ούτε φυσικά και αυτοί που έφτασαν μέχρι το ταρτάν. Την ευθύνη την έχουν εκείνοι που δεν οδήγησαν τους εισβολείς πίσω από τα κάγκελα και τους άφησαν να πάνε σπίτι τους γεμάτοι ικανοποίηση για τα όσα… πέτυχαν. Είναι σίγουρο πως αυτοί οι χούλιγκαν θα “χτυπήσουν” ξανά στο μέλλον γιατί με το δικό τους το μυαλό, αυτή τους η ενέργεια αποτελεί κατόρθωμα.
Οσο για τον Περέιρα; προτιμώ τη συμπεριφορά και την αξιοπρεπή στάση του Μίτσελ, ωστόσο δεν μπορεί κάποιος να τον θεωρήσει υπεύθυνο για τα επεισόδια. Αν έκανε κάποια άσεμνη χειρονομία θα πρέπει να τιμωρηθεί από τα αρμόδια όργανα. Οπως και να έχει, οι γραφικότητες παικτών ή προπονητών δε νομιμοποιούν τη βία και το χουλιγκανισμό.
Αν ίσχυε το παραπάνω, τότε οι αντίπαλες ομάδες από αυτές που προπονούσε ο Μουρίνιο, θα έπρεπε να έπαιζαν συνεχώς χωρίς θεατές. Οι Πορτογάλοι τις έχουν αυτές τις… κούρσες. Τις κάνει ο Μουρίνιο, ο Περέιρα και τώρα τελευταία ο Ζαρντίμ, όπως είδαμε πριν λίγες μέρες με τη Μονακό. Γραφικούς μπορείς να τους πεις, αλλά όχι υποκινητές βίας. Δηλαδή ο Αραβίδης που έδειξε τη φανέλα του μετά το γκολ που πέτυχε στο Καραϊσκάκης, θα έπρεπε να είχε… λουστεί με αντικείμενα; Φυσικά όχι. Και αναφέρω τον Αραβίδη γιατί το παιδί αυτό έδειξε το ήθος του στον τραυματισμό του Μανιάτη. Ηταν ο πρώτος που έσπευσε κοντά, καθόταν όλη την ώρα από πάνω του, ενώ ο μορφασμός του αμέσως μετά την έξοδο του αρχηγού του Ολυμπιακού φανέρωσε και τη στενοχώρια του για τον τραυματισμό του αντιπάλου του.
ΥΓ Εχει κατακλυστεί το ίντερνετ με φωτογραφίες από τη φάση του γκολ του Χάρα, με τον περισσότερο κόσμο να μην έχει καταλήξει ακόμα αν η μπάλα βρήκε στο χέρι του Αργεντινού, στο χέρι του Τζανετόπουλου ή στο στήθος του σκόρερ…