Υπό άλλες συνθήκες μια νίκη επί του Λεβαδειακού και μάλιστα μέσα στο Ολυμπιακό στάδιο δεν θα σήμαινε και κάτι ιδιαίτερο. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, η εμφατική επικράτηση της ΑΕΚ κόντρα στους Βοιωτούς σημαίνει πολλά. Καταρχάς επαναφέρει την ηρεμία εντός αποδυτηρίων μετά από μια πραγματικά δύσκολη περίοδο στην οποία η Ένωση είδε τρεις φορές τους αντιπάλους της να την ισοφαρίζουν στο β’ ημίχρονο (3/4 αγώνες σε πρωτάθλημα και κύπελλο), ενώ το “μενού” περιείχε και προειδοποιητική …επίσκεψη των οπαδών στα Σπάτα. Δεν τα λες και λίγα μέσα σε διάστημα σχεδόν ενός μήνα. Η ηρεμία αυτή είναι σημαντική στην προσπάθεια που γίνεται απ’ όλους για δουλειά, έτσι ώστε η ομάδα να δείξει ένα διαφορετικό αγωνιστικό πρόσωπο στη συνέχεια.
Εκτός από ηρεμία πάντως, η νίκη αυτή δίνει και χρόνο. Τόσο στον Μοράις για να συνεχίσει δίχως …σύννεφα τη δουλειά του και γενικά στην ΑΕΚ ώστε να μην απομακρυνθεί κι άλλο απ’ τις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας. Φαντάζομαι ότι πριν το ματς ήταν κατανοητό και ξεκάθαρο απ’ όλους το γεγονός ότι σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος, η θέση του Πορτογάλου θα ήταν επισφαλής. Τώρα όμως κέρδισε χρόνο για να συνεχίσει τη δουλειά του και σε συνδυασμό με τις επιστροφές των Μάνταλου, Μπακασέτα, Χριστοδουλόπουλου και Βάργκας, οι λύσεις αυξάνονται, προσφέροντάς του περισσότερες επιλογές.
Τα κέρδη της ΑΕΚ όμως απ’ τη νίκη κόντρα στον Λεβαδειακό δεν ήταν μόνο η ηρεμία και ο χρόνος. Υπήρχαν κι άλλα ακόμα πιο σημαντικά. Για παράδειγμα η (μια ακόμα) εξαιρετική εμφάνιση από τον Κώστα Γαλανόπουλο, ο οποίος έχει πείσει πλέον και τον πλέον δύσπιστο ότι μπορεί να αποτελέσει το “next best thing” για την Ένωση. Το αυθόρμητο χειροκρότημα άλλωστε απ’ όλους όσοι βρέθηκαν στις εξέδρες αποτέλεσε τη μεγαλύτερη επιβράβευση. Επίσης θα πρέπει να σταθεί κάποιος στην εξαιρετική συνεργασία των Ντίντακ και Πατίτο στην αριστερή πτέρυγα της ΑΕΚ. “Πετούσαν” αγωνιστικά και σημαντικό ρόλο για να συμβεί αυτό έπαιξε το γεγονός ότι ο Αργεντινός μεσοεπιθετικός ήταν πιο σωστός τακτικά σε σχέση με προηγούμενα ματς. Το παραδέχθηκε άλλωστε και ο ίδιος στις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι, στην κάμερα των καναλιών novasports.
Εξαιρετικό ματς έκανε και ο Σιμόες, ενώ ενδεχομένως το καλύτερό του παιχνίδι με τη φανέλα της ΑΕΚ πραγματοποίησε και ο Τόμας Πέκχαρτ, δικαιώνοντας τον Μοράις για την απόφασή του να τον επιλέξει στην αρχική ενδεκάδα (ανεξάρτητα απ’ τις ενοχλήσεις που ένιωθε στη μέση ο Αλμέιδα), παρά τα όσα είχαμε δει απ’ αυτόν στο πρόσφατο παρελθόν. Ο Τσέχος ουσιαστικά ήταν αυτός που έκρινε το ματς, με το κλέψιμο της μπάλας και την αποβολή που κέρδισε απ’ τον αντίπαλο τερματοφύλακα πολύ νωρίς στο παιχνίδι. Επίσης ο Μπάρκας έδειξε ετοιμότητα και ωριμότητα όσες φορές κι αν χρειάστηκε να επέμβει κι αυτό είναι ένα ξεκάθαρο δείγμα δουλειάς που γίνεται στα Σπάτα. Εννοείται βέβαια ότι αυτή η νίκη δεν θα σημαίνει απολύτως τίποτα αν δεν έχει και συνέχεια. Μόνο έτσι θα μπορέσει η ΑΕΚ να “χτίσει” ένα σερί που θα της επιτρέψει τόσο να βελτιώνεται αγωνιστικά όσο και να ξαναφέρει τον κόσμο της στο γήπεδο.
Υ.Γ. Για την περίπτωση του Κώστα Γαλανόπουλου, η αλήθεια είναι ότι αξίζει να απονεμηθούν τα εύσημα και στον Τιμούρ Κετσπάγια. Μην ξεχνάμε ότι ο Γεωργιανός ήταν αυτός που το καλοκαίρι επέμεινε στον “μικρό”, τον διατήρησε στο ρόστερ, τον έβαλε στα …βαθιά με τη Σεντ Ετιέν και έδειξε να τον πιστεύει πραγματικά, ανεξάρτητα αν στη συνέχεια (για διάφορους λόγους) δεν του έδωσε τον χρόνο που θα περίμενε. Η αλήθεια όμως θα πρέπει να λέγεται…