Τη Δευτέρα το βράδυ, με τη νίκη του Ολυμπιακού στα Γιάννινα ολοκληρώθηκε χωρίς εκπλήξεις η 14η αγωνιστική. Χρειάστηκαν εννέα αγωνιστικές για να δούμε και τους τέσσερις μεγάλους του πρωταθλήματος μας να κερδίζουν – το γεγονός δεν είναι τυχαίο. Ενας λόγος των πολλών στραβοπατημάτων που έχουν φέτος οι αυτοαποκαλούμενοι διεκδικητές του τίτλου είναι ότι οι ποδοσφαιριστές αυτών των ομάδων μέχρι τώρα απόλαυσαν ένα περίεργο και πολύ βολικό καθεστώς έλλειψης κριτικής: στην ΑΕΚ και κυρίως στον ΠΑΟ άρχισαν να σοβαρεύονται όταν προπονητές που προκάλεσαν πολύ συζήτηση, όπως ο Κετσπάγια και ο Στραματσόνι, εν τέλει αντικαταστάθηκαν.
Η διάθεση άλλαξε
Ο ΠΑΟ κέρδισε την περασμένη εβδομάδα τον ΠΑΟΚ δείχνοντας προσοχή στην άμυνα – και την Κυριακή πέρασε από το άδειο Περιστέρι παίζοντας στο πρώτο ημίχρονο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας: σε δυο εβδομάδες οι Πράσινοι κέρδισαν σε δυο δύσκολα ματς με τρόπο ολότελα διαφορετικό κι αυτό είναι σίγουρα καλό σημάδι. Αλλαξε σε πολλά ο Ουζουνίδης τον ΠΑΟ; Τακτικά δεν θα το έλεγα: αυτό που κυρίως άλλαξε είναι η διάθεση των ποδοσφαιριστών. Ο Ατρόμητος άφησε στο πρώτο ημίχρονο τη μπάλα πολύ στον Παναθηναϊκό πιστεύοντας πως θα βρει χώρο για να τον χτυπήσει στις αντεπιθέσεις: η αλήθεια είναι ότι έκανε μερικές καλές τέτοιες με τον Λημνιό, τον Τόνσο και τον Παπαδόπουλο, όμως συνολικά υπέφερε την κατοχή μπάλας που έκανε ο ΠΑΟ. Ο Ουζουνίδης είδε τον Ιμπάρμπο να αναστατώνει την άμυνα του Ατρομήτου, τον Βιγιαφάνιες και τον Λουντ να ελέγχουν τη μπάλα και τον Μπεργκ να σκοράρει στο 45΄ αφού βρέθηκε μόνος απέναντι στον καλό Γκορμπούνοφ. Ο Μπέργκ που έκρινε το ματς ήταν μάλλον ο χειρότερος σε απόδοση Μπέργκ που είδαμε φέτος, αρκούσε όμως στη συγκεκριμένη βραδιά η διάθεση των υπόλοιπων – ό,τι δηλαδή τον τελευταίο μήνα του Στραματσόνι έλειπε. Στο δεύτερο ημίχρονο ο ΠΑΟ προστάτευσε την εστία του Βλαχοδήμου αφήνοντας τη μπάλα στον Ατρόμητο, που κάνει πολλά σωστά, αλλά χωρίς τον Λε Ταλέκ είναι δύσκολο ν ανοίξει μια κλειστή άμυνα. Ο ΠΑΟ κέρδισε εύκολα – η βελτίωσή του δεν είναι θεαματική, αλλά είναι ουσιαστική. Σύντομα θα ρθουν και νίκες πιο εύκολες αρκεί οι παίκτες να συνεχίσουν να δείχνουν αγωνιστικότητα και συγκέντρωση.
Μια τέτοια νίκη έψαχνε η AEK που ξέσπασε κόντρα στον Λεβαδειακό που είχε πολλές απουσίες, έμεινε με δέκα παίκτες στο 16΄μετά την αποβολή του Ναμάσκο και έμοιαζε υπερβολικά κουρασμένος. Όλα αυτά βέβαια δεν μειώνουν καθόλου τη νίκη της Ενωσης που έπαιξε χωρίς Μάνταλο, Χριστοδουλόπουλο, Βάργκας, Μπακασέτα και Αλμέιδα και πέτυχε τέσσερα γκολ. Το επισημαίνω γιατί πολλές φορές στην ΑΕΚ γίνεται μια λάθος συζήτηση: κατά τη γνώμη μου τα όποια προβλήματα της, ειδικά εντός έδρας, δεν έχουν να κάνουν με έλλειμμα ποιότητας, αλλά με έλλειμμα απόδοσης. Η ΑΕΚ κόντρα στον Λεβαδειακό είχε διακριθέντες ποδοσφαιριστές, ό,τι της έλειψε με τον Ηρακλή και τον Πανιώνιο πχ. Το Σάββατο ο Πατίτο ψηφίστηκε ως ΜVP. O Σιμόες πέτυχε το πρώτο γκολ στο πρωτάθλημα κι έκανε το καλύτερο εφετινό του ματς. Ο νεαρός Γαλανόπουλος κι ο Πέκχαρτ τον ακολούθησαν σε απόδοση, ενώ σπουδαίοι ήταν και ο Ντίντακ κι ο Γκάλο – ειδικά μεσοεπιθετικά. Το 4-0 ήρθε ως λογικό αποτέλεσμα. Λογική ήταν και η νίκη του ΠΑΟΚ. Του την έδωσε ο Λέο Μάτος, που έδειξε στους κυνηγούς του Ιβιτς πως πρέπει να τελειώνουν φάσεις: ειδικά στη φάση του 2-0, που ουσιαστικά έδιωξε τα καρδιοχτύπια, ο Βραζιλιάνος κινήθηκε με ψυχραιμία και άνεση που θα ζήλευαν και τα σέντερ φορ. Και στον ΠΑΟΚ το ζήτημα δεν είναι τόσο η τεχνική καθοδήγηση της ομάδας, όσο η συγκέντρωση των παικτών: αν οι κυνηγοί συνεχίσουν να χάνουν τα άχαστα, θα υπάρχουν προβλήματα καθώς ο Μάτος δεν μπορεί να δίνει παντού και πάντα λύσεις – θυμίζω ότι πριν το ματς με τον Πλατανιά έκρινε και το ματς με την ΑΕΚ.
Πολύ κουβέντα για τον Μπέντο
Η ίδια συζήτηση αφορά και τον Ολυμπιακό, που πάντως πέρασε από τα δύσκολα Γιάννινα με γκολ των κυνηγών του: ο Σεμπά έδωσε το 1-0 στον Καρντόσο πριν πετύχει το 2-0 στις καθυστερήσεις. Το ματς ωστόσο είναι και μια καλή απάντηση στις συζητήσεις που προκαλεί ο πρωτοπόρος με την απόδοσή του. Αναμφίβολα πολλές από τις εμμονές του Μπέντο είναι ακατάληπτες, ωστόσο κάποιος πρέπει να εξηγήσει στους παίκτες του Ολυμπιακού κάποια στοιχειώδη πράγματα. Δεν δίνει ο προπονητής κάθε φορά στον αντίπαλο μια μεγάλη ευκαιρία για να προηγηθεί στο σκορ: αυτοί το κάνουν μπαίνοντας συχνά με το μυαλό αλλού – το αν ο Μαμπουλού (όπως και ο Ανσαριφάρντ, ο Λέτο, ο Στόιτσεφ, ο Περόνε σε προηγούμενα ματς) δεν το εκμεταλλεύτηκε δεν σημαίνει ότι πρόβλημα δεν υπάρχει. Επίσης είναι απαράδεκτο στο τελευταίο δεκάλεπτο στα Γιάννινα οι μισοί να παίζουν για να βάλουν γκολ και οι μισοί απλά για να μην το δεχτούν: μια ομάδα πρέπει να έχει ενιαία σκέψη κι αν αυτό δεν συμβαίνει δεν είναι μόνο ευθύνη του προπονητή, αλλά και των παικτών που δυσκολεύονται να βρουν κώδικα επικοινωνίας στα δύσκολα. Ούτε τάιμ άουτ μπορεί να πάρει ο Μπέντο για να τους θυμίσει ό,τι έχουν ένα παίκτη παραπάνω, ούτε επτά αλλαγές να κάνει: ο τρόπος διαχείρισης της μπάλας είναι δική τους δουλειά.
Οποιος έχει σκόρερ
Σε αυτή την αγωνιστική όποιος είχε ένα παίκτη – πρωταγωνιστή πήρε μια χρήσιμη νίκη. Η Ξάνθη το πέτυχε χάρη στο Βασιλακάκη που έχει ρέντα και κάνει και το καλύτερο πρωτάθλημα της καριέρας του: δεν ήταν καλύτερη από την ΑΕΛ. Το σερί της καλής Κέρκυρας σταμάτησε στη Νέα Σμύρνη από ένα γκολ του φορμαρισμένου Τασουλή στο 60΄ που έφτανε στον κουρασμένο και αγχωμένο Πανιώνιο για να πάρει τη νίκη. Ο Παναιτωλικός κέρδισε τον Ηρακλή πιο δύσκολα από όσο δείχνει το τελικό 2-0: ο Κλέσιο και ο τερματοφύλακας Κυριακίδης ήταν οι πρωταγωνιστές της αναμέτρησης. Τέλος ο Αστέρας πέταξε πάλι βαθμούς: η Βέροια πήρε εύκολα την ισοπαλία στην Τρίπολη κι έδειξε ότι δεν θα υποβιβαστεί χωρίς να παλέψει. Και οι δυο ομάδες χρειάζονται κάτι που εμφανώς δεν έχουν: ένα σκόρερ. Οποιος τον έχει, στο εφετινό πρωτάθλημα λίγα έχει να φοβηθεί…