Οι Πειραιώτες χρειάστηκε να επιστρέψουν από το -13 στα τελευταία πέντε λεπτά της αναμέτρησης, κόντρα σε έναν αντίπαλο, που η αλήθεια είναι πως για 35 λεπτά μάλλον οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα τον είχαν… σεβαστεί περισσότερο απ’ ότι θα ‘πρεπε. Η Μακάμπι ούτε φόβητρο ήταν, ούτε την ποιότητα διαθέτει για να κερδίσει τον Ολυμπιακό, ακόμη και στην κατάσταση που τον βρήκε, δηλαδή με πέντε τρανταχτές απουσίες.
Γιατί όμως ο Ολυμπιακός έφτασε στο σημείο να «κλέψει» το παιχνίδι στο Βελιγράδι, που θεωρητικά θα μπορούσε να είχε κερδίσει πολύ πιο εύκολα; Υπάρχει εξήγηση. Ας δούμε τι έκαναν οι «ερυθρόλευκοι» στα δύο ημίχρονα της αναμέτρησης με τη Μακάμπι, αφήνοντας στην άκρη τις πολύ σημαντικές απουσίες, που βεβαίως έπαιξαν τον ρόλο τους, κυρίως στο κομμάτι της ενέργειας, μιας και η Ευρωλίγκα εξελίσσεται σε έναν πραγματικό… μαραθώνιο.
Ο Ολυμπιακός από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης είχε ξεκάθαρη στόχευση στην επίθεση του. Να περάσει η μπάλα στο «ζωγραφιστό» και τον Νίκολα Μιλουτίνοφ, ο οποίος είχε σαφές πλεονέκτημα απέναντι είτε στον Χορντ, είτε στον Λιφ, είτε στον βαρύτερο Σάντος. Και όντως αυτό συνέβη, με τον Σέρβο, κάθε φορά που τροφοδοτούνταν σωστά, να τελειώνει τις φάσεις κοντά στο καλάθι. Η συγκεκριμένη επιλογή, ωστόσο, είχε και το τίμημα της, αφού οι επιστροφές στην άμυνα ήταν πολύ αργές. Οι Πειραιώτες στο πρώτο ημίχρονο δέχτηκαν δέκα πόντους στον αιφνιδιασμό, την ώρα που εκείνη δεν πήραν τίποτα από ανάλογη συνθήκη.
Αυτό δεν ήταν το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο. Στην επίθεση οι «ερυθρόλευκοι» δεν κυκλοφορούσαν τη μπάλα, κάτι που είναι σήμα κατατεθέν των ομάδων του Γιώργου Μπαρτζώκα, με αποτέλεσμα να μην έχουν καλές επιλογές στην εκτέλεση, αλλά και να κάνουν εύκολα λάθη, πολλές φορές απόρροια ασυνεννοησίας. 10 λάθη για ισάριθμες ασίστ ήταν ο απολογισμός του πρώτου ημιχρόνου, ενώ ακόμη πιο τρανταχτό είναι το ποσοστό πίσω από τα 6.75μ.. Οι Πειραιώτες επιχείρησαν 16 σουτ τριών πόντων και ευστόχησαν μόνο σε πέντε.
Ένα ακόμη στοιχείο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εικόνα του πρώτου ημιχρόνου ήταν η ένταση στην άμυνα, η οποία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ενέργεια των παικτών. Ο Ολυμπιακός δεν έβαλε καθόλου πίεση στους χειριστές της Μακάμπι, εν αντιθέσει με τους Ισραηλινούς, δεν έπαιξε με επαφές και γενικώς με τη χλιαρή άμυνα του, επέτρεψε στους παίκτες του Όντετ Κάτας να νιώσουν πολύ καλά, κάτι που δεν συνηθίζει ο Ολυμπιακός να… προσφέρει στους αντιπάλους του.
Το σκηνικό άλλαξε τελείως στο δεύτερο ημίχρονο και αυτό διότι ο Ολυμπιακός επέστρεψε από τα αποδυτήρια πολύ πιο συγκεντρωμένος και με διαφορετική πλέον προσέγγιση στο ματς. Μπορεί ο Μιλουτίνοφ να φορτώθηκε γρήγορα με το τρίτο του φάουλ, όμως αποδείχθηκε πως δεν λειτούργησε αρνητικά. Η παρουσία των Νιλικίνα, Γουόρντ και Χολ μαζί στο παρκέ έδωσε στους Πειραιώτες την ενέργεια που τους έλειψε σε όλο το πρώτο μέρος. Για πρώτη φορά ίσως οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα είχαν καταφέρει να ματσάρουν την ενέργεια και την αθλητικότητα των Ισραηλινών, κάτι που σταδιακά άρχισε να φαίνεται στο παρκέ. Οι «ερυθρόλευκοι» μάζεψαν τρεις φορές διαφορά οκτώ πόντων και αν δεν είχαν κάποια «νεκρά» διαστήματα, θα μπορούσαν να έχουν μπει από την τρίτη περίοδο σε θέση οδηγού.
Το σημαντικότερο για τον Ολυμπιακό, ωστόσο, ήταν πως είχε αρχίσει να δείχνει πως επιστρέφει στις… εργοστασιακές ρυθμίσεις, με τον Σάσα Βεζένκοφ και τον Τάιλερ Ντόρσεϊ να δείχνουν τον δρόμο στην επίθεση. Ένταση στην άμυνα, σωστές αποστάσεις και επιλογές στην επίθεση, μείωση των λαθών (μόλις ένα στην 3η περίοδο) ήταν μερικά από τα στοιχεία που επέστρεψαν στην ελληνική ομάδα να έχει τελείως διαφορετική εικόνα.
Αυτή «γκρεμίστηκε» στο πρώτο μισό της τέταρτης περιόδου, αφού οι Πειραιώτες… ερωτεύτηκαν ξανά το λάθος (πέντε μαζεμένα) και χαλάρωσαν στην άμυνα, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα ο Ντάουτιν που σούταρε σαν τον… Στεφ Κάρι (6/6 τρίποντα) να δώσει στη Μακάμπι μαξιλάρι ασφαλείας 13 πόντων (90-77). Ήταν το σημείο που χτύπησε δυνατά το κουδουνάκι κινδύνου στα αυτιά των παικτών του Ολυμπιακού και υπήρχαν δύο δρόμοι: «Ή τώρα ή ποτέ».
Τι έκανε ο Ολυμπιακός λοιπόν για να γυρίσει από το -13 μέσα σε πέντε λεπτά; Βασικά πράγματα του παιχνιδιού του. Είχε ψυχραιμία, καθαρό μυαλό και πήρε σωστές αποφάσεις στην επίθεση, την ώρα που πίσω είχε υψώσει «ερυθρόλευκο» τοίχος. Στην επίθεση η μπάλα ακούμπησε στον Μιλουτίνοφ, ο οποίος «καθάρισε» κάθε φάση κοντά στο καλάθι, μοιάζοντας με σερβικό… οδοστρωτήρα. Μέσα σε ένα τρίλεπτο ο Σέρβος σέντερ πέτυχε 10 πόντους με 3/3 δίποντα και 4/4 βολές. Δεν είναι όμως μόνο αυτά. Είναι τα επιθετικά ριμπάουντ του Μιλουτίνοφ που έφεραν δεύτερες ευκαιρίες, είναι η δημιουργία του Γουόρντ (8 ασίστ) και του Ντόρσεϊ (5 ασίστ), που μετά από δύο άστοχα τρίποντα, επέλεξε ορθώς και προς το συμφέρον της ομάδας του να δημιουργήσει για τους υπόλοιπους και φυσικά η ποιότητα του Σάσα Βεζένκοφ, ο οποίος εμφανίζεται ξανά την πιο κρίσιμη στιγμή για να «σφραγίσει» μία εκτός έδρας νίκη, που σε αντίθετη περίπτωση θα κάναμε λόγο για ένα πολύ κακό αποτέλεσμα.
