Ο Λάμπρου και ο Μασούρας έπαιζαν σχεδόν πάνω στη γραμμή και έδιναν πλάτος στο παιχνίδι του Πανιωνίου, ελευθερώνοντας τον άξονα, ενώ πολύτιμες ήταν οι βοήθειες στην ανάπτυξη από τους Χάτζι Σαφί και Βλάχο, οι οποίοι ανέβηκαν πολλές φορές, ενώ και αμυντικά ήταν αλάνθαστοι.
Σημαντική συνεισφορά στο παιχνίδι του Πανιωνίου και από τον Φιόριν Ντουρμισάι, ο οποίος μπορεί να μην σκόραρε όμως ήταν καλός τακτικά, “έτρεξε” πολύ τους αντιπάλους του, ενώ έκανε και την ασίστ στο τετ-α-τετ του Λάμπρου για το 2-0.
Σημασία δεν έχουν τα πρόσωπα, αλλά το σύνολο. Και ο Πανιώνιος δείχνει για ακόμα μία φορά πως η πειθαρχία στο παιχνίδι του και η ομαδική δουλειά θα τον οδηγήσουν και φέτος ψηλά. Η δεύτερη νίκη είναι γεγονός, όπως και το ότι η ομάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση με 6 βαθμούς, όσους και ο Ολυμπιακός. Είναι όμορφο να βρίσκεται ο Πανιώνιος στην πρώτη θέση και στο χέρι των παικτών του είναι να μείνει στα ψηλά στρώματα της βαθμολογίας. Άλλωστε είναι γεγονός ότι έχει ανέβει επίπεδο και πλέον ο κόσμος έχει συνηθίσει να τον βλέπει ψηλά και το σημαντικότερο να τον απολαμβάνουν όχι μόνο οι οπαδοί του, αλλά όλοι όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο.
ΥΓ: Για τους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου… Να βλέπεις έναν πιτσιρικά, όπως είναι ο Χαντάκιας να σκοράρει με την ομάδα του τόπου του και να το πανηγυρίζει σαν τρελός μαζί με τους οπαδούς του Παναιτωλικού είναι πραγματικά μια σπάνια εικόνα, αλλά στα δικά μου μάτια πανέμορφη και συγκινητική. Όποιος έχει παίξει ποδόσφαιρο μπορεί να το νιώσει. Μακάρι να υπήρχαν και να υπάρξουν και άλλοι ποδοσφαιριστές που θα στηριχθούν από τις ομάδες τους και θα γίνουν σύμβολα για μια κερκίδα. Που θα ταυτιστούν με έναν σύλλογο και θα γράψουν τη δική τους ιστορία.