Παναθηναϊκός: Γιατί η απόκτηση Σορτς είναι το καλύτερο νέο για τον Σλούκα

Η πρώτη σκέψη των περισσότερων στο άκουσμα της συμφωνίας του Παναθηναϊκού με τον Τι Τζέι Σόρτς ήταν περίπου η ίδια.

«Ο Σλούκας υποβιβάστηκε».

Αυτό μπορεί να ακούγεται άσχημο για έναν παίκτη που έφτασε στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2023 ως ο προφήτης της νέας εποχής και πριν συμπληρώσει ένα χρόνο στα πράσινα είχε φτάσει ήδη μαζί του στη γη της επαγγελίας, αλλά στην ουσία μπορεί να είναι το καλύτερο νέο για την τελευταία χρονιά του συμβολαίου του και μία από τις τελευταίες της καριέρας του.

Ο Σλούκας είναι ένας βετεράνος γκαρντ 14 σεζόν και 426 αγώνων στην Ευρωλίγκα. Παίζει στις Εθνικές ομάδες από πολύ νεαρή ηλικία και έχει υπάρξει τα τελευταία 10 χρόνια βασικός πρωταγωνιστής των τριών ομάδων στις οποίες αγωνίστηκε, με πολλά λεπτά συμμετοχής και ευθύνες. Στο ίδιο διάστημα δεν πέρασε λίγα με τους τραυματισμούς του, παρότι φροντίζει να διατηρείται σε top φυσική και σωματική κατάσταση – το σασί, όσο και να το προσέχεις, δείχνει την ηλικία του.

Τη φετινή σεζόν έγραψε 9.1 πόντους με 45% δίποντο, 37%, 4.8 ασίστ, 1.6 λάθη σε 21:44 μέσης συμμετοχής. Σε σχέση με τα περσινά του πεπραγμένα έπαιξε 5 παιχνίδια περισσότερα (39 έναντι 34), αλλά αυτό ήταν το μοναδικό του θετικό πρόσημο στη σύγκριση. Είχε 3.6 πόντους λιγότερους, -14% στα δίποντα, -4.5% στα τρίποντα, -0.8 ασίστ. Η πτωτική του στατιστική τάση ήταν ορατή και στο γήπεδο: δεν ήταν τόσο το ότι ήταν στόχος στην άμυνα, όσο το ότι δεν κατάφερε να απαντήσει με ανάλογο και μεγαλύτερο τρόπο στην επίθεση. Όχι τυχαία, ο σκληρός Αταμάν τον θυσίασε τόσο στο Game 5 κόντρα στην Εφές υπέρ του ισορροπιστή Γκραντ (19:16, ο λιγότερος χρόνος στη σειρά), όσο και στο F4 (15:38 απέναντι στη Φενέρ).

Η άφιξη του Σορτς μετατοπίζει το κέντρο βάρους του Παναθηναϊκού μακριά από τον Σλούκα με έναν τρόπο που μπορεί να γίνει επωφελής. Αν το σχέδιο λειτουργήσει, οι πράσινοι θα έχουν περισσότερα σενάρια νίκης χωρίς να απαιτείται από τον Έλληνα γκαρντ να κυριαρχήσει: θα αρκούν πινελιές εδώ και εκεί, τόσο-όσο. Λιγότερα λεπτά συμμετοχής θα σημαίνουν λιγότερη καταπόνηση και ταυτόχρονα θα του επιτρέψουν να ανεβάσει το επίπεδο της έντασης, χωρίς να ενδιαφέρεται για θέματα διαχείρισης. Επιπλέον, η μετακόμιση του στο πρώτο τουλάχιστον ημίχρονο στο second unit θα του επιτρέψει να μην ματσάρει με τους καλύτερους σκόρερ του αντιπάλου, αλλά ούτε και τους τοπ αμυντικούς, επιτρέποντας του στη θεωρία να κάνει μεγαλύτερη ζημιά. Στο φινάλε των αγώνων, η εμπειρία και το clutch γονίδιο του θα μπορέσει να εκφραστεί καλύτερα με φρέσκα πόδια.

Για να συμβούν βέβαια όλα αυτά θα πρέπει να συμβεί μια πνευματική προσαρμογή καθόλου αυτονόητη για παίκτες αυτού του επιπέδου και καλώς εννοούμενου εγωισμού. Η μετάβαση του Σλούκα σε μια less is more συνθήκη στο τελευταίο (όπως ο ίδιος έχει αναφέρει πρόσφατα) στάδιο της καριέρας του είναι η τελευταία πρόκληση και πιθανότατα αυτή που θα κάνει τη διαφορά στο πρόσημο του. Το σίγουρο είναι πως ο Αταμάν δεν θα έχει πρόβλημα να του το κάνει ξεκάθαρο – ο Τούρκος δεν είναι ο τύπος που θα ενδιαφερθεί για το πώς αισθάνονται οι παίκτες του – ο Χουάντσο και ο Όσμαν το ξέρουν καλά. Θα τον διαχειριστεί, αλλά ως ένα σημείο. Το υπόλοιπο θα είναι δουλειά του ίδιου.