Ο ΠΑΟΚ, μετά από μια μέτρια σεζόν, με γνωστά και χιλιοειπωμένα τα αίτια αυτής, έφτασε στον επίλογό της να πετύχει τον εναπομείναντα στόχο του με την κατάκτηση της 3ης θέσης, που σε συνδυασμό με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας από τον Ολυμπιακό, τον πριμοδότησε με το εισιτήριο για τον Γ’ προκριματικό γύρο του Europa League.
Εξέλιξη, που σε σχέση με το αντίστοιχο του Conference League, του προσέφερε – πέραν όλων των άλλων – και την «πολυτέλεια» δύο επιπλέον εβδομάδων ξεκούρασης με συνέπεια το βασικό στάδιο της προετοιμασίας να έχει οριστεί για το διάστημα 14-27 Ιουλίου αντί για το πρώτο μισό του ίδιου μήνα που χρόνια τώρα έχει συνηθίσει να ξεκινάει ο «Δικέφαλος».
Σ’ αυτήν την ιδιαίτερη κατάσταση ακόμη και η μία μέρα μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο καθώς υπάρχουν τόσα πολλά θέματα που απασχολούν μια επαγγελματική ποδοσφαιρική ομάδα, όπως π.χ. ανανεώσεις, απομακρύνσεις, απόκτηση νέων ποδοσφαιριστών κ.ο.κ. Μια διαδικασία στην οποία κατά το παρελθόν ο ΠΑΟΚ έχει πάρει χαμηλό βαθμό με πολύ δυσάρεστα – για τον ίδιο – αποτελέσματα.
Κι αντί για να διδάσκεται από τα λάθη του και να μην τα επαναλαμβάνει, θαρρείς και διακατέχεται από μία μοναδική τάση αυτοκαταστροφής, όχι – απλώς – τα επαναλαμβάνει αλλά σε αρκετές περιπτώσεις τα κάνει και χειρότερα.
Άλλο ένα χαρακτηριστικό κι άκρως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι το φετινό κι όλα όσα έγιναν την περασμένη εβδομάδα. Με δύο συναντήσεις ανάμεσα στην ιδιοκτησία και τους επικεφαλής τους αγωνιστικού τμήματος. Στην πρώτη από αυτές – και μάλιστα μετά από σημαντικό χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια του οποίου έγιναν διερευνητικές επαφές με άλλους τεχνικούς – συζητήθηκαν αμιγώς αγωνιστικά θέματα, κυρίως για το παρόν και το μέλλον και σαράντα οκτώ ώρες μετά να έρχονται τα πάνω κάτω με τη μετωπική του Ιβάν Σαββίδη με τον Ράζβαν Λουτσέσκου, τ’ αποτελέσματα της οποίας ακόμη… αναμένονται να φανούν.
Προσωπικά δε θα σταθώ στην ανεδαφική διαδικασία του ποιός έχει δίκιο, επειδή ο κάθε ένας από την πλευρά του, έχει τα δίκια του. Κι όποιος – πλην των εμπλεκόμενων πλευρών – δεν το αποδέχεται μάλλον έχει τους… λόγους του. Αυτό που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης είναι πως και οι δύο πλευρές γνωρίζονται πάρα πολύ καλά μετά από τη συνεργασία τους όλα αυτά τα χρόνια. Ο ένας κατέχει άριστα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του άλλου.
Ακόμη κι έτσι, κατάφεραν αρκετά και σημαντικά πράγματα, που όπως είναι λογικό κάνουν τον κάθε έναν ν’ αναρωτιέται τί θα μπορούσαν να έχουν καταφέρει αν μπορούσαν να έχουν μια άψογη συνεργασία σε όλα τα επίπεδα, με το «κρίμα» σ’ αυτήν την περίπτωση να είναι πως δεν τους λείπει κάτι για να το έχουν κάνει. Όχι κάτι περίπλοκο και περισπούδαστο, το απλό, το βασικό, αυτό που έχουν όλες οι ευρωπαϊκές ομάδες. Μια ομάδα με οργανόγραμμα, συγκεκριμένους ρόλους, αντίστοιχες λειτουργίες, ευθύνες και συνέπειες, με την τελική απόφαση σε κάθε περίπτωση να ανήκει στην ιδιοκτησία.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά αντί τη δεδομένη χρονική στιγμή ο ΠΑΟΚ να έχει ξεκαθαρίσει πράγματα, όπως τις ανανεώσεις, να έχει προσεγγίσει τους βασικούς του μεταγραφικούς στόχους δημιιουργώντας μια ομαλή ροή εξελίξων αναφορικά με την προσεχή σεζόν, έχει κολλήσει στην επόμενη μέρα της τεχνικής ηγεσίας, καθώς μετά τα όσα έγιναν την περασμένη Πέμπτη, όταν και ζητήθηκαν οι παραιτήσεις όλων, δεν έχει υπάρξει η παραμικρή επικοινωνία ανάμεσά τους.
Αν ο 56χρονος Ρουμάνος τεχνικός κρίνεται ανεπαρκής πλέον, ο πλέον επιτυχημένος βάσει στατιστικών και τίτλων στην ιστορία της ομάδας, τότε με τη λήξη της σεζόν, ενημερώνεται και προχωράει η διαδικασία για την εύρεση του αντικαταστάτη του. Την οποία – λογικά – θα έπρεπε να την κάνει ο τεχνικός διευθυντής παρουσιάζοντας τις επιλογές του στην ιδιοκτησία. Αν πάλι έπρεπε να γίνει ένα γερό «ταρακούνημα» προκειμένου όλα να γίνουν όσο καλύτερα γίνεται εν όψει της συμπλήρωσης των εκατό χρόνων ιστορίας της ομάδας, να το… καταλάβω αλλά το παρελθόν δεν πείθει προς αυτήν την κατεύθυνση.
Από την άλλη, αν ο ίδιος ο κ. Λουτσέσκου έκρινε πως δεν μπορεί να συνεχίσει ή δε θέλει να συνεχίσει, θα μπορούσε να ενημερώσει αντίστοιχα για να τρέξουν όλα τα υπόλοιπα θέματα. Βέβαια, μετά τα όσα είχαν γίνει στο πρώτο «διαζύγιο» ανάμεσα στις δύο πλευρές, όταν και αδίκως κατηγορήθηκε για λιποταξία, έχει πάντα στο μυαλό του πως δε θέλει να συμβεί κάτι ανάλογο και δείχνει να προτιμά να περιμένει τις εξελίξεις.
Πάντως αν το θέμα είναι η εμπιστοσύνη, σήμα κατατεθέν της συνεργασίας των δύο πλευρών όλα αυτά τα χρόνια μέσα από όλες τις αντιξοότητες που προϋπήρχαν, αυτήν πλέον μοιάζει να έχει κλονιστεί περισσότερο από ποτέ. Και πώς να μην έχει συμβεί αυτό όταν από τη μία έχουν ειπωθεί όλα όσα έχουν ειπωθεί κι όταν από την άλλη έχουν υπάρξει δημόσιες τοποθετήσεις που έπλητταν την ιδιοκτησία, όπως επίσης είναι γνωστό εδώ και καιρό πως η ομάδα βρίσκεται σε αναζήτηση διάδοχης κατάστασης της τεχνικής ηγεσίας με επαφές και συναντήσεις με μεγάλα γραφεία μάνατζερ του εξωτερικού. Είναι χαρακτηριστικό πως τα ονόματα των Ράφα Μπενίτεθ και Μαρκ Φαν Μπόμελ να έχουν εξεταστεί προ διμήνου και με τον τελευταίο να έχει υπάρξει επαφή ακόμη και προ 10ημέρου με λεπτομερειακή συζήτηση γύρω από το πώς και τί.
Η συγκεκριμένη κατάσταση δεν εξυπηρετεί κανέναν από τους δύο, φέρνοντας και μια δικαιολογημένη απογοήτευση, στα όρια του εκνευρισμού, στις τάξεις του κόσμου της ομάδας. Μοιάζει πάρα πολύ δύσκολο να μπορέσει να υπάρξει επόμενη ημέρα γιατί ακόμη κι αν ειπωθεί πως όλα έγιναν βάσει σχεδίου και πως για το κοινό καλό αφήνουν τα πάντα στο παρελθόν κι ενωμένοι προχωρούν είναι εύλογο το ερώτημα του τί μέλλει γενέσθαι στην πρώτη δύσκολη μιας ήττας, μιας έντασης, ενός αποκλεισμού κλπ
Ο χρόνος κυλάει και σίγουρα δεν είναι σύμμαχος του ΠΑΟΚ όσο τα δεδομένα παραμένουν ως έχουν…