Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας και έκανε το νταμπλ σε μια σεζόν κατά την οποία από ένα σημείο και μετά ήταν απόλυτα προγραμματισμένος να αποδίδει σε υψηλό τέμπο και να κερδίζει. Η ομάδα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ φάνηκε πιο έτοιμη πνευματικά απ’ τον ΟΦΗ για ένα μεγάλο ματς που δίνει τίτλο. Δεν μπήκε στο χορτάρι μόνο για να το χαρεί, αλλά και για να το τελειώσει. Το 0-2 που διαμορφώθηκε στις καθυστερήσεις μπορεί να είναι ένα σενάριο το οποίο θα ήθελε να αποφύγει ο Μεντιλίμπαρ, ωστόσο ο Ολυμπιακός δύσκολα θα έχανε τον συγκεκριμένο τίτλο. Αυτό το 5/6 στα playoffs τον είχε ατσαλώσει εν όψει του τελευταίου ματς της σεζόν. Οι ταχύτητες ήταν εντελώς διαφορετικές και η διαφορά μεταξύ των δύο αντιπάλων χαοτική.
Ο ΟΦΗ αν ήθελε να πάρει κάτι καλό απ’ τον συγκεκριμένο Ολυμπιακό, θα έπρεπε να τον χτύπήσει τακτικά σαν ένας… μικρός αδερφός του. Έπρεπε να δημιουργήσει άγχος στους “ερυθρόλευκους” μέσω πίεσης στα μετόπισθεν, να τους αναγκάσει να οπισθοχωρήσουν, να δημιουργήσει κενά και αποστάσεις στις γραμμές τους. Φυσικά το μπλακάουτ που δημιουργεί ο Ολυμπιακός σε αρκετούς αντιπάλους του σε μεγάλα απαιτητικά ευρωπαϊκά ματς δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται να έχεις το κατάλληλο ρόστερ, τη στρατηγική και το θάρρος ενός… στρατηγού.
Η σεζόν που συνάντησε τα 100α γενέθλια του Ολυμπιακού ολοκληρώθηκε μεγαλοπρεπώς με πρωτάθλημα και κύπελλο και ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ έγινε μέλος ακόμα σε ένα κλαμπ, εκείνο των προπονητών που έχουν κατακτήσει νταμπλ με τους Πειραιώτες. Ο Βάσκος υπέγραψε τη μεγάλη επιτυχία του Ολυμπιακού και είναι παθιασμένος για τη συνέχεια που θα φέρει την ομάδα του στη League Phase του UEFA Champions League. Μετά το τελευταίο σφύριγμα του Μαρτσίνιακ στον τελικό, είμαι σίγουρος πως η συμμετοχή στο Champions League και το σχέδιο για να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός ο Ολυμπιακός, είναι η επόμενη σκέψη του Μεντιλίμπαρ. Η χημεία με τον Βαγγέλη Μαρινάκη είναι εξαιρετική, όπως και η συνεργασία μεταξύ των δύο πλευρών, με αποτέλεσμα η ομάδα να εκπέμπει μια εικόνα υγείας και ένα πλάνο που οδηγεί σε ποδόσφαιρο με δομή και αποτέλεσμα.
Τους τίτλους βέβαια τους κατακτούν οι ποδοσφαιριστές. Εκείνοι είναι που βάζουν την μπάλα στα δίκτυα. Είναι οι “σούπερ ήρωες” του Μαρινάκη και του Μεντιλίμπαρ. Πρόκειται για ένα σύνολο που διαθέτει 2 και 3 επιλογές σε κάθε θέση. Δεν είναι κλισέ, είναι η πραγματικότητα. Απ’ το τέρμα ως την επίθεση, ο Ολυμπιακός είναι γεμάτος παίκτες που παλεύουν για την ενδεκάδα, παίκτες που παίζουν για το σύνολο, παίκτες που χαίρονται με την επιτυχία του “ανταγωνιστή” τους. Αυτό συμβαίνει γιατί δουλεύουν σε περιβάλλον δικαιοσύνης και έχουν αποδεχτεί πλήρως τους κανόνες. Ο Μεντιλίμπαρ μέσα απ’ την καθημερινή σκληρή δουλειά έφτασε στο επίπεδο να… κλείνει τα μάτια για να διαλέξει παίκτες για το αρχικό σχήμα. Τη συνταγή την ακολουθούν όλοι, τα πρόσωπα λίγη σημασία έχουν.
Οι μικρές ατομικές ιστορίες επιτυχίας είναι πολλές και αθροίζονται σε ένα λαμπερό οικοδόμημα. Απ’ τη συνεργασία Τζολάκη – Πασχαλάκη, στο τρικ του χαφ Ροντινέι, την κατακόρυφη άνοδο του Πιρόλα, την εκτόξευση της αμυντικής γραμμής με Ρέτσο, Κάρμο και Μπιανκόν, τον ποιοτικό συναγωνισμό Μπρούνο – Ορτέγκα, την σπάνια αλυσίδα Γκαρθία-Έσε-Μουζακίτη, την επιμονή στον παικταρά Ζέλσον, την ανάδειξη του πολυεργαλείου Τσικίνιο σε ακόμα μια θέση, την “ανάσταση” του Γιάρεμτσουκ, την επανεμφάνιση του Βέλντε, την έξυπνη διαχείριση του Κωστούλα, το άρμεγμα του 101% των δυνατοτήτων του Ελ Κααμπί για δεύτερη σερί σεζόν. Όλες τους μικρές ιστορίες, που υφαίνουν μια μεγάλη!
ΥΓ. Ρεσιτάλ έδωσαν χθες οι φωτογράφοι που κάλυψαν τον μεγάλο τελικό και δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω τον Γιώργο Ματθαίο του eurokinissi, ο οποίος με τις εικόνες του ανεβάζει κάθε φορά το επίπεδο του ίδιου του προϊόντος και δίνει έμπνευση με τις δικές του λήψεις, για τις δικές μας ιστορίες.