Όταν πριν από μια εβδομάδα στην εκπομπή «ΣΤΟ ΦΙΛΕ» στο Facebbok, έλεγα στον Ισίδωρο Πρίντεζη ότι «για να κοιτάξει στα μάτια ο Ολυμπιακός την Τρεντίνο πρέπει ο Αλεξίεφ να είναι ο γνωστός Αλεξίεφ» ειλικρινά δεν περίμενα ότι ο Βούλγαρος ακραίος θα τελείωνε το ματς κόντρα στους Ιταλούς με 2 πόντους, 2/10 επιθέσεις και 29% στην υποδοχή. No Αλεξίεφ λοιπόν, No party ο Ολυμπιακός. Και εντάξει δεν λέμε ότι οι πρωταθλητές ακόμη και με τον Βούλγαρο σε φόρμα θα κέρδιζαν την Τρεντίνο αλλά τουλάχιστον θα την κόντραραν, όπως έκαναν στο τρίτο αξιοπρεπέστατο σετ τους. Πως όμως να κοντράρεις μια ομάδα που παραβιάζει τον κώδικα ταχύτητας στο βόλεϊ, τρέχει με 160 όταν το δικό σου όριο ταχύτητας είναι 80 max! Πώς να κοντράρεις τον «μάγο» πασέρ της, Τζιανέλι που εκτός από την εκπληκτική διαχείριση που έκανε (με την υποδοχή του να τον βοηθάει) πήρε τα 7 από τα 11 μπλοκ της ομάδας του!
Για να μπορέσεις να την κοντράρεις λοιπόν πρέπει όλα τα όπλα σου αλλά και ο προπονητής σου να είναι σε φόρμα. Κάτι που δεν συνέβη σε καμία των περιπτώσεων στο «Μελίνα Μερκούρη». Ο Αλεξίεφ δεν επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά την επιλογή του κόουτς Μουνιόθ να κάνει άνω κάτω την ομάδα και να τον φέρει τα Χριστούγεννα ως «μποναμά» στον Πειραιά. Ήταν η αχίλλειος πτέρνα των πρωταθλητών και έδειξε ότι είναι επηρεασμένος από το πρώτο μισό της σεζόν που το πέρασε στην Πορτογαλία και μάλλον του έκανε κακό.
Και εντάξει ο Αλεξίεφ δεν ήταν ο Αλεξίεφ που περιμένει ο Ολυμπιακός σε τέτοια ματς. Δεν τον χρειάζεσαι τον Αλεξίεφ με την Κομοτηνή (ζητώ συγνώμη από την συμπαθέστατη ομάδα της Θράκης). Τον χρειάζεσαι στα ματς που ο Ολυμπιακός πρέπει να κάνει την υπέρβαση. Εκεί ως τώρα δεν τον έχει. Ο Αλεξίεφ παραμένει ντεφορμέ. Όμως ντεφορμέ παρουσιάστηκε και ο Μουνιόθ, του οποίου του πήρε δύο σετ για να πειστεί ότι δεν μπορεί να βγάλει ματς κόντρα στην Τρεντίνο με τον Χριστοφιδέλη στην πίσω ζώνη και χωρίς τρίτη επιλογή στα άκρα στην επίθεση.
Μόλις στο τέλος του δευτέρου σετ έβαλε τον Κουμεντάκη, ο Ολυμπιακός ανέπνευσε, ο Φιλανδός πασέρ Τερβαπόρτι κέρδισε μια τρίτη περιφερειακή επιθετική επιλογή και το παιχνίδι κυλούσε πιο νορμάλ. Εκ της εμφάνισης του Ολυμπιακού ο Μουνιόθ δεν έδειξε αντανακλαστικά.
Και μπορεί ο Ολυμπιακός αγωνιστικά να μην κατάφερε να σταθεί στο ύψος ενός ευρωπαϊκού ημιτελικού, ωστόσο εξωαγωνιστικά έδειξε για μια ακόμη φορά ότι είναι κανονική ευρωπαϊκή ομάδα και έχει ξεφύγει από τα ελληνικά σύνορα. Τακτοποιημένα πράγματα και όχι τσαπατσουλιές που συνήθως βλέπουμε εντός συνόρων στα περισσότερα ελληνικά γήπεδα. Στα δημοσιογραφικά υπήρχαν παντού «match center», φυλλάδια δηλαδή που σε έβαζαν στο κλίμα του αγώνα. Άνθρωποι του Γραφείου τύπου σε εξυπηρετούσαν σε ότι και αν ζητούσες, γενικά έβλεπες ότι υπήρχε οργάνωση. Μακάρι αυτό που ζήσαμε στο Ρέντη να μπορούσαμε να το ζούμε σε κάθε ελληνικό γήπεδο. και όχι μόνο σε ευρωπαϊκά παιχνίδια…