O Γιώργος Συρίγος γράφει στο προσωπικό του blog για την πρόκριση της Εθνικής Ελλάδας στους «16» του Eurobasket.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η Εθνική ομάδα μπάσκετ θα μπει το πρωί της Πέμπτης στο αεροπλάνο με προορισμό την Κωνσταντινούπολη έχοντας κάνει τα προβλεπόμενα, με βάση την ποιότητα και την προσωπικότητα των παικτών της.
Με την πλάτη στον τοίχο, έπειτα από τις τρεις διαδοχικές ήττες (από Γαλλία, Σλοβενία και Φινλανδία) στον όμιλο και ιδιαίτερα λόγω της κάκιστης εμφάνισης απέναντι στην τελευταία, η «επίσημη αγαπημένη» βρέθηκε να παίζει για την επιβίωσή της στο τελευταίο παιχνίδι της πρώτης φάσης κόντρα στην Πολωνία. Δεν «σκότωσε» κάποιο μεγαθήριο (ειδικά απ’ τη στιγμή που ο ΝΒΑερ Γκόρτατ δεν εμφανίστηκε στο Ελσίνκι και ο Σλότερ δεν αγωνίστηκε, αφού δεν ξεπέρασε τον τραυματισμό του), ωστόσο κάτω απ’ τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί και με την πίεση που είχε να διαχειριστεί, είναι ξεκάθαρο ότι έκανε ένα βήμα μπροστά. Αυτό συνέβη πάνω από απ’ όλα λόγω χαρακτήρα.
Η νίκη που σηματοδότησε την πρόκριση στους «16» του Ευρωμπάσκετ ήρθε εν τέλει με μεγάλη διαφορά (95-77), αλλά ο δρόμος προς την πρόκριση δεν ήταν σε καμία περίπτωση στρωμένος με ροδοπέταλα. Η Εθνική, παρότι ξεκίνησε συγκεντρωμένη στην επίθεση, εμφάνισε ξανά όλες τις αμυντικές αδυναμίες που την πλήγωναν απ’ το ξεκίνημα του τουρνουά. Με 29 πόντους παθητικό σε αυτό το διάστημα και με τους Πολωνούς να σκοράρουν ουσιαστικά με όποιον τρόπο ήθελαν (11/17 σουτ, εκ των οποίων 4/6 τρίποντα, χωρίς να υποπέσουν σε λάθος) έγινε σαφές ότι η ελληνική ομάδα ήταν αναγκαίο να μεταμορφωθεί ολοκληρωτικά στα μετόπισθεν προκειμένου να αποφύγει τα καρδιοχτύπια.
Όχι απλώς το πέτυχε, αλλά υπήρχαν δύο μεγάλα διαστήματα κατά την διάρκεια των οποίων δάγκωνε σίδερα. Έτρεξε ένα επιμέρους 16-2 στα έξι πρώτα λεπτά της δεύτερης περιόδου και όταν οι Πολωνοί ξαναβρήκαν ρυθμό στο ξεκίνημα του τρίτου 10λεπτου, οι διεθνείς μας απάντησαν με τρόπο εμφατικό: δέχτηκαν μόλις 18 πόντους στα τελευταία 15 λεπτά της αναμέτρησης, υποχρεώνοντας του φιλότιμους, αλλά αδοκίμαστους σε οριακές καταστάσεις, παίκτες του Μάικ Τέιλορ, να πετάξουν λευκή πετσέτα.
Ο Κώστας Σλούκας και ο Νικ Καλάθης ήταν οι παίκτες που βγήκαν πρώτοι μπροστά, πραγματοποιώντας ηγετικές εμφανίσεις (ρεκόρ καριέρας και οι δύο με την φανέλα της Εθνικής, με 26 και 24 πόντους αντίστοιχα), αλλά ένα τέτοιο παιχνίδι, όποιο κι αν είναι το επίπεδο ποιότητας του αντιπάλου, δεν κερδίζεται μονάχα απ’ τους «στρατηγούς». Ο Κώστας Μίσσας επέλεξε ένα κλειστό rotation, όπως συμβαίνει στην συντριπτική πλειοψηφία των αναμετρήσεων με τέτοιο χαρακτήρα και όλοι όσοι πάτησαν στο παρκέ αποδείχτηκαν έτοιμοι να βάλουν το δικό τους λιθαράκι.
Αν πρέπει να επιλέξουμε έναν και μόνο παίκτη απ’ τους υπόλοιπους, του οποίου η παρουσία ήταν ενδεικτική του πνεύματος που παρουσίασε η Εθνική στο παρκέ, αυτός είναι ο Κώστας Παπανικολάου. Τραυματίστηκε δύο φορές στον πόδι και μάλιστα την δεύτερη (στο ξεκίνημα της 3ης περιόδου, όταν έφαγε μια γερή κλωτσιά στο καλάμι) δημιουργήθηκε η εντύπωση πως το πρόβλημα δεν ήταν αμελητέο. Εν τέλει όχι απλώς επέστρεψε στο παρκέ, αλλά στην πρώτη φάση πρέπει να εκτοξεύθηκε… τέσσερα μέτρα ψηλά για να πάρει το ριμπάουντ. Συγκέντρωση, αφοσίωση, σκληράδα. Στοιχεία που δεν γίνεται να παρουσιάσεις σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι αν δεν είσαι έτοιμος πνευματικά.
Το Σάββατο στο ραντεβού που θα πραγματοποιηθεί στο Σινάν Ερντέμ, το φαβορί θα είναι αναμφίβολα η Λιθουανία. Μια ομάδα που δεν διαθέτει μονάχα ποιότητα, αλλά και θαυμαστή συνοχή, αφού ουσιαστικά έχει την ίδια βάση παικτών εδώ και μια πενταετία. Αν ωστόσο οι διεθνείς μας καταφέρουν, με αφετηρία τα όσα παρουσίασαν απέναντι στους Πολωνούς, μειώσουν κι άλλο τα νεκρά διαστήματα (ιδιαίτερα στην άμυνα), το παιχνίδι θα έχει μπόλικο ζουμί.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ