Όταν στη ρεβάνς της Φλωρεντίας αναγκάζεις μια εξαιρετική ιταλική ομάδα να παίξει “ταμπούρι”, για σαρανταπέντε ολόκληρα λεπτά κάνοντας καθυστερήσεις, σημαίνει ότι έχεις μεγάλες δυνατότητες και μπορούσες το κάτι παραπάνω.
Αν ο Παναθηναϊκός δεν έπαιζε την μπάλα που έπαιξε μέσα στο “Αρτέμιο Φράνκι”, έστω για ένα ημίχρονο, θα το ξεπερνούσες δίχως δεύτερη σκέψη. Θα έλεγες, ότι η ελληνική ομάδα έδωσε μια μάχη κόντρα σε μια πιο ποιοτική και δικαιολογημένα πήρε αυτό που της άξιζε.
Ο Παναθηναϊκός, όμως, έδειξε ότι δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τη Φιορεντίνα. Την έπαιξε στα ίσια μέσα στο σπίτι της και μάλιστα αδικήθηκε από έναν κακό διαιτητή, ο οποίος με τα σφυρίγματα του προκαλούσε οργή και εκνευρισμό στους παίκτες.
Τα αίτια του αποκλεισμού αναλύθηκαν από τους ειδικούς τις προηγούμενες μέρες. Όλοι μίλησαν για το κακό πρώτο ημίχρονο στην Ιταλία, στο οποίο οι πράσινοι ήταν εκτός τόπου και χρόνου, ωστόσο, κανείς δεν επεσήμανε ότι ο Βιτόρια και στις δυο αναμετρήσεις κόντρα στους “Βιόλα”, είχε στη διάθεση του έναν μόλις κανονικό στόπερ, τον Ίγκανσον.
Πάλμερ Μπράουν, Γεντβάι και Σένκεφελντ, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, δεν ήταν σε θέση να βοηθήσουν και αναγκαστικά κλήθηκε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά ο φιλότιμος Αράο, που όμως, δεν είναι κεντρικός αμυντικός.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο Παναθηναϊκός ήταν απίστευτα άτυχος, καθώς τραυματίστηκαν τον τελευταίο μήνα οι δύο από τους τρεις στόπερ που έχει στο ρόστερ του, (ο Σένκεφελντ δεν είχε δηλωθεί στην ευρωπαϊκή λίστα).
Τολμώ να πω, ότι αν ο Πορτογάλος τεχνικός είχε έναν από αυτούς στη διάθεση του για αυτά τα δύο ματς, ο Παναθηναϊκός θα ήταν τώρα στην επόμενη φάση, γιατί κακά τα ψέματα, η αχίλλειος πτέρνα της ομάδας του τριφυλλιού και στα δυο ματς, ήταν το κέντρο της άμυνας.