Καφενείο ή υπερομάδα; Ρολίστες ή ηγέτες; Αχυράνθρωπος ή προπονητής; Τι πραγματικά είναι η Εθνική ομάδα και ο Κώστας Μίσσας; Ερωτήματα που κάποιοι θέλησαν να απαντήσουν πριν δουν την πορεία της επίσημης αγαπημένης. Προπονητές της εξέδρας και του πληκτρολογίου που έσπευσαν να κρεμάσουν τους διεθνείς, ενώ δεν σεβάστηκαν παίκτες που έχουν γράψει ιστορία.
Αλλο είναι η κριτική και άλλο ο χλευασμός και η ισοπέδωση. Η Εθνική μας απαρτίζεται από παίκτες που έχουν κερδίσει την Ευρωλίγκα, το Τσάμπιονς Λιγκ, έχουν παίξει σε τελικούς, στο ΝΒΑ. Το μόνο πρόβλημα που υπήρχε ήταν ότι δεν είχαν γίνει ομάδα. Δεν είχαν ρυθμό, δεν είχαν βρει τους ρόλους τους. Ολα αυτά άλλαξαν από την Πολωνία και μετά. Ολοι άλλαξαν από την Πολωνία και μετά.
Ερωτήματα με δύο επιλογές. Ερωτήματα που πρέπει να επιλέξεις μόνο το ένα από τα δύο άκρα. Το έχουμε δει πολλές φορές, το έχουμε ζήσει πολλές φορές. Και ευτυχώς που το έχουν ζήσει πολλές φορές και αυτοί οι παίκτες γιατί έχουν μάθει στην αμφισβήτηση, έχουν μάθει πως να μην δίνουν σημασία στους “ειδικούς τους καναπέ”. Δεν χρειάζεται να δώσουν απαντήσεις και δεν χρειάζεται να απολογούνται σε κάθε αποτυχία.
Αν πρέπει να απολογούνται οι δικοί μας παίκτες, τι θα πρέπει να κάνουν οι Λιθουανοί που έχασαν από έναν προπονητή του γυναικείου μπάσκετ;;;; Κοιτούσαν μετάλλιο, δεν έδειξαν σεβασμό και πήραν το αεροπλάνο για το σπίτι τους. Πλέον κάποιοι θα σκεφτούν αρκετά πριν μιλήσουν ξανά και υποτιμήσουν έναν προπονητή ή μία ομάδα.
Το όνειρο συνεχίζεται λοιπόν και την Τετάρτη έχουμε ακόμα μία μάχη…