Για να νικήσεις τον Ολυμπιακό πρέπει να συμβούν τα εξής τρία πράγματα. Πρέπει πρώτον η αντίπαλη ομάδα να παίξει σούπερ. Να μην στηρίζεται σε έναν παίκτη και να βρίσκει λύσεις από το σύνολο των παικτών της. Δεύτερον πρέπει να βρεις σε άσχημη βραδιά τον Αγκάμεζ. Τρίτον αν ο Αγκάμεζ είναι σε καλή βραδιά ο εκάστοτε αντίπαλος προπονητής εύχεται να μην έχει έστω έναν συμπαίκτη στήριγμα του. Αν συμβούν όλα τα παραπάνω τότε έχεις τύχη να κερδίσεις τον Ολυμπιακό. Αν δεν συμβούν τότε απλά λες next time. Αυτό λένε εδώ και λίγες ώρες στον Παναθηναϊκό που μπήκαν φουριόζοι και ιδιαίτερα φορμαρισμένοι στο Ρέντη αλλά τελικά έφυγαν με άδεια χέρια. Και μην φανταστείτε ότι ο Ολυμπιακός έκανε την σούπερ εμφάνιση. Απλά είχε παραπάνω λύσεις από τον αντιπάλο του.
Ο Κοκκινάκης στάθηκε δίπλα στον Αγκάμεζ την ώρα που στον Παναθηναϊκό ένας Γκονζάλες δεν μπορούσε να φέρει την άνοιξη. Ο Παναθηναϊκός έχασε γιατί δεν είχε έστω μια αλλαγή στους ακραίους. Ο Μεργκαρέχο είχε μείνει στην Κυψέλη, ο Τσίροβιτς με αναλαμπές απλά προσπαθούσε, οι κεντρικοί είχαν πρόβλημα στην σύνδεση με τον Μαρούλη και έμενε ένας σούπερ μπόμπερ να καθαρίσει την …μπουγάδα. Είκοσι ίδιους αγώνες να παίξουν οι δύο ομάδες το ίδιο αποτέλεσμα θα έρθει. Με μοναδική ουσιαστική απειλή τον Γκονζάλες ο Παναθηναϊκός δύσκολα μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον Ολυμπιακό. Και οι δύο ομάδες το ήθελαν το αποτέλεσμα αλλά οι “ερυθρόλευκοι” είχαν την παραπάνω επιλογή στην επίθεση. Στην μάχη των πασέρ ο Στοιβαχτής δικαίωσε τον Μπόσκαν που τον ξεκίνησε, ενώ ο Μαρούλης δεν είχε πάντα την ποιοτική πάσα.