Αυτή η αγωνιστική, εκτός από κάμποσα ωραία ματς από αυτά που δεν βλέπουμε συχνά στη Σουπερλίγκα, μας πρόσφερε και μια ωραία απάντηση στην ερώτηση γιατί ο Ολυμπιακός δεν αισθάνεται μεγάλη πίεση από τους ανταγωνιστές του ούτε και φέτος. Η απάντηση είναι απλή: αυτό συμβαίνει γιατί ξέρει τη δουλειά του, δηλαδή πώς να κερδίσει το πρωτάθλημα.
Με το μυαλό στην Ευρώπη, αλλά…
Πριν την αγωνιστική ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει την ΑΕΛ έχοντας στραβοπατήσει στο κύπελλο με τον Ατρόμητο ενώ ο ΠΑΟΚ πάει στην Ξάνθη με 13 νίκες στα 14 τελευταία ματς και έχοντας κερδίσει τους γηπεδούχους μόλις την περασμένη Πέμπτη. Το πρόγραμμα λέει ότι τις επόμενες πέντε αγωνιστικές ο Ολυμπιακός έχει να παίξει τρία ντέρμπι εκτός έδρας και δυο δύσκολα ματς στο Καραϊσκάκη (με τον δεύτερο Πανιώνιο και τον Ατρόμητο που στο κύπελλο τον ζόρισε).
Η λογική λέει ότι ο ΠΑΟΚ (που έχει μπροστά του κάμποσα ματς στα χαρτιά εύκολα πριν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό) πρέπει να πάει στην Ξάνθη και να παίξει τα ρέστα του: κερδίζοντας αυξάνει την πίεση στον πρωτοπόρο, παρά τη βαθμολογική διαφορά. Πριν το ματς ο Μπέντο προαναγγέλει 4-4-2, πειράματα τύπου Ρέτσου στη θέση του αμυντικού χαφ και μια ενδεκάδα σε πολλά διαφορετική από αυτή που είδαμε κόντρα στον Ηρακλή: εν τέλει δεν κάνει τίποτα από αυτά που έχει εξαγγείλει.
Ο Ολυμπιακός κέρδισε εύκολα το Σάββατο την ΑΕΛ γιατί δεν έπαιξε 4-4-2 και είχε μόνο ένα μικρό στην αρχική ενδεκάδα – τον Ανδρούτσο που ήταν εξαιρετικός και άνοιξε και το σκορ στο πρώτο λεπτό. Ο Ιντέγιε πέτυχε στο 9΄το 2-0 κι ο Ολυμπιακός αφού έχασε 4 τουλάχιστον γκολ, κατέβασε ταχύτητα μετά από το πρώτο μισάωρο κι άρχισε να σκέφτεται το ματς με την Οσμάνισπορτ. Στο τέλος, ο τραυματισμός του Ιντέγιε στην ωμοπλάτη, αλλά και του Ελιονούσι, στη γάμπα, δεν άφησαν περιθώρια για πολλά χαμόγελα: αν ο Μπέντο πρέπει να χαίρεται για κάτι είναι για την εμφάνιση του πρωτάρη Παρέδες και του Ρομάο που ήταν αυτή τη φορά βελτιωμένος.
Την επόμενη στην Ξάνθη περίμενα να δω ένα ΠΑΟΚ ακόμα περισσότερο πεισμωμένο: τελικά τα πειράματα που δεν έκανε ο Μπέντο (πιθανότατα γιατί κάποιος του υπενθύμισε ότι η προτεραιότητα είναι οι νίκες και το πρωτάθλημα) τα έκανε ο Ιβιτς! Με την σκέψη στο ματς της Πέμπτης με τη Σάλκε, ο προπονητής του ΠΑΟΚ άφησε εκτός ενδεκάδας τους Μάτος και Λεοβατς (ο Κροάτης χρησιμοποιήθηκε μόνο προς το τέλος του ματς), ενώ δεν αγωνίστηκε ο Κάτσε για να πάρει χρόνο ο Χαρίσης κι έμειναν εκτός αρχικής ενδεκάδας και ο Σακόφ, αλλά και ο Μυστακίδης σκόρερ των τριών τελευταίων γκολ σε εκτός έδρας ματς – κι αυτός έπαιξε μόνο στο τέλος.
Ο προπονητής του ΠΑΟΚ άλλαξε και το σύστημα: η ομάδα ξανάπαιξε 5-3-2, προσπαθώντας να περιορίσει τους κινδύνους. Χάρη στο καλό ματς του Μπίσεσβαρ (ένα ακόμα), αλλά και στην όρεξη του Κάμπος, ο ΠΑΟΚ έφτιαξε κάποιες ευκαιρίες: ο καλός Ζίφκοβιτς έκανε δυο μεγάλες επεμβάσεις – μια στον Μπίσεσβαρ και μια στον Βαρέλα, όμως ο ΠΑΟΚ δεν είχε την συνηθισμένη του επιθετικότητα – το τελικό 0-0 οι γηπεδούχοι, που επιθετικά έκαναν λίγα, το κράτησαν παίζοντας με πολύ καρδιά. Ο Λουτσέσκου ενδιαφέρεται πιο πολύ για το πρωτάθλημα παρά για το κύπελλο: χρησιμοποίησε πέντε παίκτες που την Πέμπτη τους είχε εκτός ομάδας – η φρεσκάδα του Τριάδη, του Σολτάνι, του Ντε Λούκας, του Σιλά και του Λισγάρα μέτρησε.
Τουλάχιστον είδαμε πολλά γκολ
Εμεινε να κυνηγάει τον Ολυμπιακό μόνο ο Πανιώνιος, που πέρασε και από τη Βέροια με ένα
επαγγελματικό 1-0, ένα προβλεπόμενο γκολ του Μπεν κι ένα ακόμα σπουδαίο ματς του Κόρμπου και του Σιώπη, που κάλυψαν υποδειγματικά την άμυνα. Η δική του επικράτηση, όπως και οι μεγάλες νίκες του Ατρομήτου κόντρα στον Αστέρα και της Κέρκυρας κόντρα στο Λεβαδειακό, ήρθε με το συνηθισμένο 1-0, σε μια αγωνιστική που τα πολλά γκολ ήταν κανόνας. Πολλά πχ είδαμε στη Λεωφόρο, όπου ο ΠΑΟ κέρδισε γιατί δεν αγχώθηκε. Επιστρέφοντας στο πρωτάθλημα (το οποίο καιρό τώρα δεν διεκδικούν) οι Πράσινοι έμοιαζαν να έχασαν όλο το κέφι που μας έδειξαν στο ματς του κυπέλλου με τον Αστέρα.
Ο Ουζουνίδης έχασε τον Ρέις και τον Κλωναρίδη από μυϊκούς τραυματισμούς, είδε την ομάδα του να πετάει ένα ημίχρονο, και χρωστάει τη βελτίωση στο δεύτερο ημίχρονο στην είσοδο του Βλαχοδήμου, στην άνοδο της απόδοσης του Εμ Μποκού, και φυσικά στα γκολ του Μπεργκ, που έφτασε τα επτά στη σειρά: όταν ο νεαρός Χαντάκιας βγήκε από το γήπεδο το τελευταίο τέταρτο ο Σουηδός έκανε πάρτι. Πολλά γκολ είχαμε και στο Πλατανιάς – Γιάννινα που τελείωσε 3-3, και το εντυπωσιακό ήταν ότι καλύτερος του γηπέδου ήταν ο τερματοφύλακας Σωτηρίου.
Πολλά είχαμε τέλος και στο Καυτατζόγλειο, στην ισοπαλία της ΑΕΚ με τον Ηρακλή. Μια εβδομάδα πριν το ματς με τον Ολυμπιακό, ο Βάργκας που προτιμήθηκε από τον Χιμένεθ άνοιξε το σκορ στο 19΄. Η ΑΕΚ είχε ένα εξαιρετικό πρώτο εικοσάλεπτο και πιθανότατα πίστεψε πως θα περάσει από το Καυτατζόγλειο χωρίς να ιδρώσει: δεν το έχει πετύχει κανείς φέτος. Στο 30΄ο Περόνε με κοντινή προβολή ισοφάρισε: το απλό ματς έγινε ξαφνικά πολύ δύσκολο. Στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ ο Ηρακλής έδειχνε ακόμα πιο ψυχωμένος, η ΑΕΚ παρουσίασε σημάδια συλλογικής ύπνωσης ειδικά στην άμυνα.
Πρώτα ο Βράνιες πήγε να πετύχει το αυτογκολ της χρονιάς και μετά ο Μπάρκας θυμήθηκε τι έκανε ο Ντεγκρά κόντρα στον Ηρακλή κι επιχείρησε το ίδιο: ο Κούρος του έκλεψε τη μπάλα και ο Μοντέιρο έκανε το 2-1. Παρόλο που ο εκνευρισμός της ΑΕΚ ήταν απερίγραπτος στην πρώτη ευκαιρία που έφτιαξε η Ενωση ισοφάρισε. Ο Χιμένεθ έβαλε τον Αραούχο δίπλα στον Πέκχαρτ, και τον Χριστοδουλόπουλο κοντά τους: στο 75΄οι τρεις τους συνεργάστηκαν και ο Λάζαρος ισοφάρισε. Ενώ η ΑΕΚ πίεζε, ο Μπακάκης έπεσε για να πάρει ένα φάουλ κι αποβλήθηκε για θέατρο.
Στις καθυστερήσεις ο Πασσάς και ο Λεοζίνιο έχουν χώρους για το γκολ της νίκης: μιλάμε για το πιο περιπετειώδες παιγνίδι της σεζόν. Κρίμα που στο τέλος δεν έμειναν ευχαριστημένοι οι πρωταγωνιστές του: η ΑΕΚ δεν κερδίζει εκτός έδρας από τον Οκτώβριο, ο Ηρακλής δεν προσπέρασε τη Βέροια και το Λεβαδειακό. Αλλά το αμοιβαίο τους στραβοπάτημα μεγάλωσε το σασπένς στη μάχη των play off και φυσικά σε αυτή της παραμονής, που θα είναι και φέτος η πιο σκληρή από όλες…