Η πραγμάτωση των ονείρων, οι προτεραιότητες κι όλα αυτά που επιβάλλουν σύνεση κι εγκράτεια

Η δημιουργία ενός νέου γηπέδου στην Τούμπα, είναι – κι αυτό – ένα όνειρο πολλών ετών για κάθε φίλο του ΠΑΟΚ. Μια προσδοκία εκσυγχρονισμού ή εν μέρει ανταπόδοσης απέναντί στην απαράμιλη αγάπη του για όλα όσα έχει δώσει στο πέρασμα των ετών της ενασχόλησής του μαζί της. Λίγο ή πολύ, ενεργά ή μη μικρή σημασία έχει. Γιατί όλοι μα όλοι, πλην απειροελάχιστων εξαιρέσεων, όταν επενδύουν σε ένα πρόσωπο ή σε μια ιδέα συναισθηματικά απαιτούν και αντάλλαγμα-τα. Στην περίπτωση μιας ομάδας αυτή είναι η διάκριση, η εν γένει εικόνα της κι η ανάδειξη όλων αυτών που κάνουν κάποιον να ταυτίζεται μαζί της.
 
Ολα αυτά λοιπόν, εδώ και χρόνια, έχουν δημιουργήσει ισχυρότατες προσδοκίες για ανέλιξη, για διακρίσεις, για πολλά πράγματα που μπορεί στο μακρινό παρελθόν να φάνταζαν πολύ δύσκολα. Και το νέο γήπεδο, αναμφίβολα ήταν ένα από αυτά. Μετά την αποπληρωμή των χρεών προς το Δημόσιο, την εν γένει οικονομική ανεξαρτησία της ομάδας και την εν εξελίξει προσπάθεια του Ιβάν Σαββίδη για τη δημιουργία μιας ομάδας πρωταγωνίστριας σε κάθε διοργάνωση που μετέχει, φαίνεται πως ήρθε η ώρα και για τη δημιουργία νέου γηπέδου. Ενα … όνειρο που προκαλεί ενθουσιασμό, υψηλές προσδοκίες και αδημονία για την υλοποίησή του. Μόνον που όπως και όλα τα υπόλοιπα απαιτεί υπομονή κι εγκράτεια. Δεν είναι κάτι απλό, δεν είναι κάτι το οποίο εξαρτάται από έναν ή δυο παράγοντες. Σαφώς και τα πλέον καθοριστικά κομμάτια αυτού του εγχειρήματος καλύπτονται κι αυτά είναι η δεδομένη και δημόσια εκπεφρασμένη πρόθεση του μεγαλομετόχου και προέδρου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ μαζί με την οικονομική δυνατότητα για να το διεκπεραιώσει. Ωστόσο, επειδή είναι κάτι που θα διευρύνει τη δυναμική του συλλόγου σε πολλά επίπεδα καλό θα ήταν ν’ αναμένονται και αντιδράσεις, περισσότερο «υπόγειες» ή κεκαλυμμένες παρά ευθείες με όνομα και επίθετο.
 
Γι’ αυτό και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει η συγκεκριμένη εξέλιξη να λειτουργεί αποπροσανατολιστικά για όλα τα υπόλοιπα. Ειδικά από τους πρωταγωνιστές που θα πρέπει να το νιώσουν ως ευθύνη για τη συμμετοχή τους σ’ αυτό που δημιουργείται. Το δήλωσε άλλωστε κι ο Γιώργος Κούδας σε ραδιοφωνική του τοποθέτηση στον «Libero 107,4», «πρώτα ομάδα, δεύτερον πρωτάθλημα και σίγουρα γήπεδο». Ταπεινή άποψη πως αυτή είναι η σειρά των προτεραιοτήτων. Η αναγγελία για το γήπεδο επιβάλλει μεγαλύτερη συνείδηση, αντίστοιχη ευθύνη και περισσότερη σοβαρότητα όλων. Οι λοιπές λεπτομέρειες (σ.σ. ανάγκη μετακόμισης, χωρητικότητα, εμπορικοί χώροι κ.α.) περνούν στην άκρη καθώς είναι ευθύνες που βαραίνουν συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία αμείβονται αδρά προκειμένου να τα φέρουν εις πέρας, πάντα με σεβασμό προς κάθε έναν εμπλεκόμενο.
 
Το νέο γήπεδο εξιτάρει, ανοίγει πληθώρα νέων, ατέρμονων συζητήσεων που θα υπάρχουν για καιρό, όμως την Κυριακή ο ΠΑΟΚ επιστρέφει στην επίσημη αγωνιστική δράση προσδοκώντας να βγάλει στο γήπεδο εικόνα και αποτελεσματικότητα σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Ενα … στοίχημα που βαραίνει εξίσου την τεχνική ηγεσία και τους ποδοσφαιριστές. Ο χρόνος κυλάει, η ομάδα έχει αφήσει έξι βαθμούς στις τρεις εξορμήσεις της μακριά από την Τούμπα, ασχέτως τί έχουν κάνει οι άλλες ομάδες ως τώρα. Με μοναδικό ερωτηματικό πλέον την τριάδα Γλύκου (σ.σ. αναμένεται τον Ιανουάριο), Μυστακίδη και Κάμπος (σ.σ. θέμα ημερών η ενσωμάτωσή τους σε πλήρεις ρυθμούς μαζί με τους υπόλοιπους) οι δικαιολογίες εκλείπουν ολοένα και περισσότερο.
 
Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ μοιάζει να είναι πολυσύνθετο, ξεπερνώντας το αμιγώς αγωνιστικό και φτάνοντας στο ψυχολογικό. Πολύ λεπτές γραμμές για όλους αλλά στη συγκεκριμένη ομάδα, ανεξαρτήτως προσώπων και καταστάσεων, οι συνθήκες ήταν πάντα απαιτητικές, φτάνοντας στη λέξη – «κλειδί», όπως τέτοια είναι η διαχείριση. Μια αναφορά που δεν έχει να κάνει με τις επιλογές της τεχνικής ηγεσίας για μια αναμέτρηση αλλά με το εν γένει περιβάλλον και το παράδειγμα του Ουάρντα με όλα όσα κάνει στον Ατρόμητο, του Χαρίση στη Σιντ Τρούιντεν και πολλών άλλων ακόμη να είναι άκρως αντιπροσωπευτικά. Ολες αυτές οι ενδείξεις «φωνάζουν» για κάτι το οποίο δε γίνεται σωστά, δίχως να υπάρχει όμως δικαιολογία-ες για κάτι τέτοιο αφού δε λείπει τίποτα. Μια εξήγηση θα μπορούσε να είναι η νοοτροπία αυτών που έχουν την ευθύνη. Ακόμη και σ’ αυτήν την περίπτωση το πρόβλημα διορθώνεται. Αρκεί να εντοπιστεί και να καταπολεμηθεί. Το – πρόσφατο κι όχι μόνον – παρελθόν και τα λάθη που έγιναν σ’ αυτό δείχνουν το δρομο για τη συνέχεια. Ποτέ δεν είναι αργά … Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους ….