Μετά από πολλά χρόνια... έξυπνης διαχείρισης και χαμηλών μπάτζετ που μπορούσαν να φτάσουν ψηλά, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός αποφάσισαν να κάνουν τους υπόλοιπους απλούς... παρατηρητές.

Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αν ο ένας αιώνιος προσπάθησε να την… πει στον άλλον με απανωτά μεταγραφικά χτυπήματα, όχι απλά από το πάνω ράφι, αλλά από την πιο διαλεχτή κολεξιόν της σεζόν. Δεν έχει σημασία, αν οι δύο γίγαντες του ελληνικού μπάσκετ αποφάσισαν να επενδύσουν περισσότερο στα ρόστερ τους για εμπορικούς ή άλλου είδους λόγους.

Αυτό που έχει σημασία είναι πως πλέον περίπου έναν μήνα πριν αρχίσει η φετινή Ευρωλίγκα το ευρωπαϊκό μπασκετικό στερέωμα μιλάει για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό κι έπειτα για όλους τους υπόλοιπους. Έχει σημασία ότι μέχρι πέρσι γινόταν μάχη για παίκτες που χάνονταν από την Μονακό και φέτος αποκτήθηκαν παίκτες που δεν μπορούσε να φανταστεί πως θα τους πάρει μέχρι και η Ρεάλ.

Στο τέλος της ημέρας πάντως έγινε αυτό που έπρεπε κι αυτό που ήταν λογικό να γίνει. Ο πρωταθλητής Ευρώπης Παναθηναϊκός δηλαδή, έδειξε εμπράκτως πως δεν θέλει να αράξει στην περσινή επιτυχία και είναι ακόμα ορεξάτος για διακρίσεις, ενώ από την άλλη ο Ολυμπιακός ακολούθησε τον αιώνιο αντίπαλό του, που πέρσι του πήρε δύο τίτλους και κατάφερε να γίνει ξεκάθαρα, πολλάκις πιο ανταγωνιστικός από πέρσι.

Φυσικά το ότι οι δύο ελληνικές ομάδες πλησίασαν τα 30 M σε μπάτζετ δεν τους έχει δώσει τίτλο, ούτε τους έβαλε αυτομάτως αυτή η διαδικασία στο φάιναλ φορ. Αν μη τι άλλο όμως, οι πιθανότητες το ελληνικό Know how να λειτουργήσει πιο εύκολα είναι γεγονός. “Πράσινοι” και “κόκκινοι” λοιπόν ετοιμαστείτε για μια σεζόν όπου κάθε παιχνίδι θα είναι μάχη, σε κάθε παιχνίδι θα μπαίνετε ως φαβορί (εκτός από το μεταξύ σας) και το τέλος του δρόμου δεν αποκλείεται και πάλι να έχει διπλή ελληνική συμμετοχή. Μακάρι να έχει και πάλι ελληνική κατάκτηση!