Τις δυσκολίες της πρεμιέρας των Ολυμπιακών Αγώνων τις ξέραμε εκ προοιμίου. Ειδικά, όσοι είχαμε παρακολουθήσει από κοντά στο περσινό παγκόσμιο πρωτάθλημα της Μανίλα τον Καναδά. Οι Καναδοί δεν είναι μια τυπική, χαρούμενη σύναξη παικτών από το ΝΒΑ αλλά μια ομάδα με χημεία, καλά οργανωμένη την τελευταία τριετία και με Ευρωπαίο προπονητή. Η ήττα δεν είναι στην παρούσα φάση τουλάχιστον καταστροφή αλλά έμεινε η πίκρα γιατί η προσπάθεια των διεθνών έμεινε ημιτελής για πολλούς και προφανείς λόγους. Οι διεθνείς μας το ήθελαν, το πίστεψαν, το πάλεψαν αλλά πολύ απλά δεν μπόρεσαν στις κρίσιμες και σημαντικές στιγμές του ματς να ανταποκριθούν. Η ευκαιρία ήταν εκεί αλλά την αφήσαμε να φύγει μέσα από τα χέρια μας.
Υποχρεωθήκαμε από το ξεκίνημα να κυνηγάμε στο σκορ με την άμυνα να μην λειτουργεί σωστά τα πρώτα 7-8 λεπτά και επιθετικά να χάνουμε γρήγορα τον έλεγχο αφού η ασφυκτική πίεση του Ντορτ στον Καλάθη εκνεύρισε τον έλληνα γκαρντ και ουσιαστικά τον έβγαλε έξω από τον ρυθμό του αγώνα. Η συγκινητική προσπάθεια του Παπανικολάου και το ένας εναντίον όλων του Γιάννη που επιπρόσθετα έτρωγε άγριο ξύλο από τους Καναδούς βοήθησαν να διορθωθεί η εικόνα. Το ματς ουσιαστικά γύρισε και η διαφορά μαζεύτηκε μέσα από την άμυνα αλλά η εθνική όλο σχεδόν το βράδυ είχε τεράστιο επιθετικό πρόβλημα. Γουόκαπ, Λαρεντζάκης, Καλάθης και Παπαγιάννης πρόσφεραν όλους κι΄όλυος 13 πόντους με μόλις 4/21 εντός παιδειάς. Και δεν ξέρω τι ήταν χειρότερο στη μίζερη αυτή στατιστική και επιθετική απεικόνιση: Τα 0/5 δίποντα ή τα 4/16 τρίποντα; Με δύο παίκτες να έχουν θετικό πρόσημο και την πολύτιμη βοήθεια του Τολιόπουλου η εθνική πολύ απλά δεν είχε λύσεις τις κρίσιμες στιγμές.
Ο Σπανούλης έδειξε τεράστια ψυχραιμία στον πάγκο και δεν πάτησε το κουμπί πανικού ούτε όταν η διαφορά πήγε στο -16. Πίστεψε στην ομάδα, χαμήλωσε τα σχήματα, ο Καλαιτζάκης έκανε σπουδαία αμυντική δουλειά πάνω στον Αλεξάντερ και κάπως έτσι αρχίσαμε να μειώνουμε. Με τον Αλεξάντερ για πολύ ώρα εκτός ρυθμού και τους Ντορτ-Μπρουκς φορτωμένους με φάουλ άνοιξε ένα παράθυρο ευκαιρίας. Η εθνική μείωσε στο 68-72 αλλά σε εκείνο το καθοριστικό σημείο δεν μπόρεσε να εξαργυρώσει μια σειρά από καλές άμυνες. Οι Καναδοί μπλόκαραν αλλά λάθος αποφάσεις στην επίθεση και μερικές χαμένες βολές έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Ηταν φανερό ότι όποια ομάδα ξεμπλόκαρε πρώτη θα τελείωνε το παιχνίδι. Το έκαναν οι Καναδοί που βρήκαν δύο μεγάλα σουτ από τον Ντορτ και τον Σάι πήγαν τη διαφορά στους 10 και βρήκαν δυνάμεις να αντέξουν στην τελευταία αντεπίθεση της εθνικής. Εκεί πάλι μια λάθος άμυνα στον Αλεξάντερ τερμάτισε τις ελπίδες μας.
Η πρεμιέρα ήρθε και πέρασε. Η εθνική είχε την ευκαιρία να κάνει ‘’μύλο’’ τον όμιλο της φωτιάς αλλά κυρίως να κάνει μια νίκη που θα της έδινε τεράστια ώθηση για την πρόκριση στους 8. Επόμενος αντίπαλος η Ισπανία το πρωί της Τρίτης. Με βάση τα αποτελέσματα της πρεμιέρας αλλά και την εικόνα των ομάδων ο αγώνας είναι ουσιαστικά τελικός πρόκρισης. Εάν κερδίσουμε τους Ισπανούς θα έχουμε κάνει τη μια νίκη που πιθανώς θα φτάνει για να πάμε στους 8 και θα δούμε με άλλο μάτι τον αγώνα με την Αυστραλία. Εάν τα πράγματα στραβώσουν τότε θα ευχόμαστε νίκη των Καναδών επί της Αυστραλίας και να παίξουμε ένα δεύτερο τελικό επιβίωσης στον τελευταίο αγώνα του ομίλου ψάχνοντας και διαφορές νίκης. Πριν και πάνω από όλα όμως υπάρχουν 48 ώρες περιθώριο για να δει ρεαλιστικά το προπονητικό επιτελείο τι έφταιξε και κυρίως να προλάβει να το διορθώσει έγκαιρα.