Το να παίρνεις βαθμό στο Σαν Σίρο και ουσιαστικά να σου μένει στο τέλος μια “πικρή” γεύση επειδή δεν κατάφερες να νικήσεις τη Μίλαν μέσα στο σπίτι της, το λες και τεράστια επιτυχία. Συνολικά για την ΑΕΚ και ατομικά για όλους τους ποδοσφαιριστές που συμμετείχαν στην αναμέτρηση, γράφοντας το όνομά τους σε μια απ’ τις ιστορικές βραδιές της ιστορίας του συλλόγου. Η Ένωση όχι μόνο δε φοβήθηκε την ομάδα που έχει βρεθεί εφτά φορές στην κορυφή της Ευρώπης, αλλά έδειξε απ’ τα πρώτα κιόλας λεπτά ότι δε σκοπεύει να αρκεστεί στην ισοπαλία. Μια μέρα πριν άλλωστε ο Μανόλο Χιμένεθ είχε ξεκαθαρίσει στη συνέντευξη τύπου ότι δεν είναι διατεθειμένος να συμβιβαστεί με την ιδέα της ήττας ακόμα και σε ματς με τεράστιο βαθμό δυσκολίας. Διάβασε σωστά το παιχνίδι, επέλεξε την καλύτερη δυνατή ενδεκάδα με βάση τις σημαντικές απουσίες που είχε στην άμυνα, ρίσκαρε και δικαιώθηκε.
Αλήθεια, τελικά ο Χιμένεθ είναι καλός προπονητής ή όχι; Γιατί το τελευταίο διάστημα έχει χαθεί η …μπάλα στην ΑΕΚ. Δε γίνεται όμως μετά από κάθε ήττα να χαρακτηρίζεται “λίγος” για τον πάγκο της Ένωσης. Απλώς να μην ξεχνάμε ότι ο Δικέφαλος παραμένει αήττητος στη φάση των ομίλων του Europa League, κρατώντας την πρόκριση στα χέρια του και συγχρόνως βρίσκεται μόλις έναν βαθμό μακριά απ’ την κορυφή της βαθμολογίας στη Super League. Σίγουρα ο Ισπανός έχει κάνει λάθη διαχείρισης και να είστε βέβαιοι ότι θα κάνει κι άλλα, γιατί έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Με καλές και κακές στιγμές για όλους. Η ισοπέδωση όμως ποτέ δεν αποτέλεσε σύμμαχο της επιτυχίας. Ούτε και ο ενθουσιασμός στην αντίθετη περίπτωση.
Ο βαθμός μέσα στο Μιλάνο, ο οποίος ενδεχομένως να δώσει και την πρόκριση στην Ένωση, έχει πάντως σφραγίδα ελληνική και μάλιστα από ποδοσφαιριστές στους οποίους ασκείται σκληρή κριτική, άδικη στις περισσότερες περιπτώσεις. Αν θυμάστε, στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας είχαμε τους …Μπουρμποκρασάδες, οι οποίοι τότε αποτελούσαν τους αποδέκτες των αρνητικών σχολίων μετά από κάθε κακό αποτέλεσμα. Τώρα έχουμε τους …Ανεστομπακάκηδες. Ναι, ξέρετε καλά τι εννοούμε με τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό. Τους Έλληνες παίκτες της ΑΕΚ οι οποίοι στις κακές βραδιές …δε μπορούν να ανταποκριθούν στο επίπεδο της ομάδας και συνήθως βρίσκονται στο στόχαστρο. Αυτοί λοιπόν οι ποδοσφαιριστές μοίρασαν απαντήσεις μέσα στο Σαν Σίρο. Εκεί που “καίει” η μπάλα, αλλά επειδή παραμένουν σεμνοί ως άνθρωποι δε βγήκαν να περιαυτολογήσουν. Ούτε καν να απαντήσουν. Παρέμειναν ταπεινοί και το μόνο που θα κάνουν αύριο είναι να συνεχίσουν τη δουλειά τους χωρίς πολλά λόγια.
Οι Έλληνες παίκτες της ΑΕΚ που αγωνίστηκαν μέσα στην έδρα της Μίλαν έκαναν τη διαφορά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε βοήθησαν οι ξένοι. Ειδικά ο Έλντερ Λόπες είχε εξαιρετική παρουσία στο αριστερό άκρο της άμυνας, όπως και ο Αντρέ Σιμόες στη μεσαία γραμμή, με τον Μάρκο Λιβάια στην επίθεση. Τι να πρωτοπεί όμως κάποιος για τον Γιάννη Ανέστη που κράτησε όρθια την Ένωση όσες φορές χρειάστηκε; Τι σχόλιο να κάνεις για τον Μιχάλη Μπακάκη που είτε παίζει δεξιά, είτε αριστερά, είτε στο κέντρο της άμυνας, η απόδοσή του αγγίζει το άριστο; Ξεχάσαμε τον Άνταμ Τζανετόπουλο, ο οποίος (αν θυμόμαστε καλά) είναι αργός και …δεν κάνει για την ΑΕΚ. Κόντρα στη Μίλαν πάντως όχι μόνο έδειξε ότι μπορεί να ανταποκριθεί, αλλά έστειλε και μήνυμα στον Χιμένεθ ότι πρέπει να πάρει περισσότερες ευκαιρίες. Εξαιρετικό παιχνίδι έκανε και ο Τάσος Μπακασέτας, δίνοντας επιθετική “πνοή” απ’ τη στιγμή που πάτησε στο χορτάρι του Σαν Σίρο. Για τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο και τον Πέτρο Μάνταλο κανονικά δε χρειάζεται να γίνει συγκεκριμένη αναφορά, αφού η ποιότητά τους είναι αδιαπραγμάτευτη. Ήταν όμως εμφανέστατη και μέσα στο Μιλάνο.
Αυτός ο βαθμός στην έδρα της Μίλαν, ενδεχομένως να αποτελεί ευκαιρία ώστε να γίνει ο λόγος για τον οποίο θα μάθουν όλοι να μη φέρνουν την καταστροφή στις ήττες, κατακεραυνώνοντας τους παίκτες και φυσικά να μην υπάρχει υπερενθουσιασμός στις νίκες. Στήριξη χρειάζεται, ειδικά στα δύσκολα και θα έρθουν ακόμα περισσότερες βραδιές περηφάνειας όπως η 19η Οκτωβρίου 2017, η οποία θα μνημονεύεται στα επόμενα χρόνια.