Ακούσαμε και διαβάσαμε πολλά για το ντέρμπι της Τούμπας που τόσο περιμέναμε να δούμε, και στο φινάλε – σε μια εντυπωσιακά κοινή εξαγωγή συμπερασμάτων – δεν μας προκάλεσε τόσες πολλές εκπλήξεις έτσι όπως εξελίχθηκε!
Ότι αξίζουν μετά από ένα τέτοιο παιχνίδι είναι τα πιο εύχρηστα πόρισματα για το ποδόσφαιρο, το φίλαθλο πνεύμα και τις ίδιες ομάδες αν αφορικά με το παρόν και το όσο γίνεται πιο άμεσο μέλλον.
Τακτικά, αγωνιστικά, ψυχολογικά ο αγώνας αναλύθηκε από το βράδυ της Κυριακής ποικιλότροπα και διεξοδικά με προσεγγίσεις δίχως μεγάλη απόκλιση η μια με την άλλη καθώς βοήθησε σε αυτό η συνολική εικόνα.
Στο δικό μου ταπεινό μυαλό – καθώς έχω ζήσει από κοντά αυτά τα «ιδιαίτερα» και ιδιόμορφα παιχνίδια με την επαγγελματική μου ιδιότητα από το 1996 – μένει χαραγμένη η θεαματική ωρίμανση, προφανώς μέσα από τον χρόνο και τις συνθήκες, του κόσμου στις εξέδρες!
Μιλάμε για έναν κόσμο ο οποίος στο παρελθόν, όχι δα τόσο παλιά, είχε δώσει άπειρα δικαιώματα για τις περισσότερες «μελανές» εικόνες στο συγκεκριμένο γήπεδο.
Ένας κόσμος απαιτητικός, στερημένος από τίτλους με τη δικιά του νοοτροπία και προσέγγιση στις σχέσεις άθλημα – φίλαθλος και ομάδα – οπαδός!!
Είναι αλήθεια πως παλιότερα είδαμε σε ορισμένα σημεία πολύ καλύτερο και θεαματικό ΠΑΟΚ, όμως περισσότερο η πίεση της εξέδρας και λιγότερο η ανταγωνιστικότητα του Ολυμπιακού, δεν επέτρεψε την επαφή του με την ουσία στο τελικό αποτέλεσμα.
Είδαμε τους «ερυθρόλευκους» να φεύγουν στο παρελθόν με θετικά αποτέλεσμα έχοντας λιγότερη κατοχή μπάλας σε «φτωχότερη» παραγωγή επιθετικού παιχνιδιού, όντας όμως βοηθούμενοι από το πέπλο πίεσης προς τους αντιπάλους τους μετά από ένα 5λεπτο ή δεκάλεπτο μετριότητάς τους!
Αυτό το διαφορετικό, χθες, ίσως και να μπορεί να φανεί χρήσιμο στο «δικέφαλο» για ότι συναντήσει και διεκδικήσει στο μέλλον!
Λίγες, σχεδόν μηδαμινές και χαμένες στην αύρα της κερκίδας οι κραυγές αποδοκιμασίας προς την ομάδα και μεμονωμένα προς τους παίκτες στο χρονικό διάστημα του πρώτου 25λεπτου και σε άτακτα χρονικά διαστήματα στην συνέχεια όπου ο Ολυμπιακός σφυροκόπισε πιέζοντας αφόρητα στην αναζήτηση του γκολ διαμόρφωσης ιδανικών συνθηκών για τη συνέχεια της αναμέτρησης. Αυτό δεν ήρθε ελέω.. Γλύκου και τύχης όμως ο κόσμος δεν επιδείνωσε την ψυχολογία της ομάδας του!!
Ο ίδιος κόσμος που απέτρεπε τα τελευταία χρόνια την αναφορά από τα μεγάφωνα το όνομα, εν ενεργεία διεθνούς παίκτη (!!) και η προσφώνησή του από τα ηχεία του γηπέδου περνούσε στην ιστορία με το νούμερο.. «14» κι όχι κάτι άλλο, μην τυχόν και έχουμε «παρατράγουδα» και μεγάλης κλίμακας αποδοκιμασίες.
Αναφερόμαστε σε ετούτη την εξέδρα που σε πολλές περιπτώσεις αποτέλεσε τροχοπέδη για την ομαλή λειτουργία – τακτικά και αγωνιστικά της ομάδας. Σαν να οδηγεί, δηλαδή, κάποιος ένα μεγάλου κυβισμού και ιπποδύναμης αυτοκίνητο με σοβαρή αδυναμία να «φορτώσει» με το σασμάν του πάνω από την 4η… ταχύτητα στον κινητήρα!
Ο ΠΑΟΚ σταδιακά ανέβασε τις ταχύτητές του και σε ένα ματς όπου δεν χρειάστηκε να φτάσει στο απόλυτο της “ιπποδύναμής” του – δεν θυμάμαι καν εάν χρειάστηκε να περάσει από την… 5η ή στην 6η (!) – πήρε αυτό που ήθελε διαμορφώνοντας μια διαφορά στο σκορ όπως ποτέ δεν το είχε καταφέρει εδώ και 21 ολόκληρα χρόνια.
Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναζητήσω, το αν και πως μπόρεσε να συμβάλλει η παρούσα διοίκηση σε αυτή την θεαματική μεταμόρφωση νοοτροπίας σε ότι αφορά τη διαχείριση χώρου και χρόνου σε ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι. Αυτό που μένει, θυμίζει σε χαρακτήρα μεγάλα κλαμπ του εξωτερικού και κυρίως το περιβάλλον ομάδων με στόφα κι οράματα πρωταθλητή!
Τα άμεσο μέλλον θα δείξει εάν αυτό που συνέβη ήταν εξαίρεση στον «κανόνα» της Τούμπας, ή πρόκειται για έναν νέο κανόνα συμμετοχικής διαδικασίας του κόσμου στην δυναμική των αγώνων του ΠΑΟΚ!
Κι αν θέλετε.. ναι, καλό είναι εφόσον δεν βίωσε το ποδόσφαιρο μια εξαίρεση αλλά μια καινούργια σελίδα κώδικα φίλαθλης – οπαδικής συμπεριφοράς, αυτή η «σελίδα» να χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα προς μίμηση κι από άλλες φιλόδοξες ομάδες σε ματς μεγάλης σημασίας που θα ακολουθήσουν φέτος και τις επόμενες χρονιές!
Προσεγγίζοντας τώρα κι άλλες αντιδράσεις οι οποίες αποτυπώνονται και σε μερίδα του Τύπου, στον απόηχο του Σαββατοκύριακου τολμώ να επισημάνω πως εάν κριτήριο εμπιστοσύνης και στήριξης ενός μεγάλου συλλόγου προς τον προπονητή της ομάδας δεν είναι τα πεπραγμένα κατά το χρονικό διάστημα της θητείας του αλλά τα… λεγόμενά του, μάλλον αυτός ο σύλλογος οδεύει προς τον δικό του «χορό του Ζαλόγγου»!! Κι αυτό το συμπέρασμα είναι επίκαιρο.. Πραγματικά, τόσο επίκαιρο, μα την αλήθεια!