Λίγα λεπτά πριν τη σέντρα του αγώνα Πανιώνιος-ΑΕΚ και ενώ μόλις είχα βάλει τα ακουστικά και είχα πάρει στα χέρια μου το μικρόφωνο, ένας πιτσιρικάς, ball boy, με πλησιάζει και μου λέει: “Την έχουμε την ΑΕΚ σήμερα, τι λες;”. Ξαφνιάστηκα και τον ξαναρωτάω: τι είπες, δεν σ’ άκουσα… “Θα την κερδίσουμε την ΑΕΚ, την έχουμε. Είμαστε καλύτεροι, εσύ πως το βλέπεις το ματς;”. Ένας σύντομος διάλογος μ’ ένα οκτάχρονο που στο πρόσωπό του έβλεπες όλη την παιδική αθωότητα που διακατέχει έναν μπόμπιρα, τη χαρά, την αισιοδοξία και την πίστη που ήταν ζωγραφισμένα στο πρόσωπό του, αλλά και τον θαυμασμό για την ομάδα του. Τον Πανιώνιο.
Για μένα αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος του Πανιωνίου φέτος. Το γεγονός ότι έχει “υποχρεώσει” τον κόσμο του να βρεθεί και πάλι στις εξέδρες του σταδίου της Νέας Σμύρνης. Τ’ ότι έχει κάνει μικρά παιδάκια περήφανα που υποστηρίζουν τον Πανιώνιο, τ’ ότι θα πάνε στο σχολείο την Τρίτη ή την Δευτέρα και την κάθε μέρα με τη φανέλα του Πανιωνίου και να ορθώσουν το ανάστημά τους προς τους “αντιπάλους” τους.
Η ατμόσφαιρα το βράδυ της Δευτέρας ήταν πραγματικά παραμυθένια. Ονειρική γι’ ακόμα μία φορά φέτος. Περισσότεροι από 6.500 θεατές βρέθηκαν στις εξέδρες και αποθέωσαν τους παίκτες του Βλάνταν Μιλόγεβιτς. Ακόμα και όταν το ματς στράβωσε, όλοι ήταν εκεί για να τους υποστηρίξουν και να τους ενθαρρύνουν. Να τους δώσουν την ώθηση και την ενέργεια που χρειάζονται. Χωρίς την παραμικρή αποδοκιμασία.
Το “κυανέρυθρο” όνειρο συνεχίστηκε και κόντρα στην ΑΕΚ. Ο Πανιώνιος είναι μόνος δεύτερος στην βαθμολογία και απέχει 6 βαθμούς από την κορυφή. Μικρή σημασία έχει αυτό για τον κόσμο του Πανιωνίου. Αυτό που έχει μεγαλύτερη είναι η υγεία που αποπνέει αυτή η ομάδα, η οποία έχει γίνει πόλος έλξης για όλους τους υγιείς σκεπτόμενους ανθρώπους. Ποιος, άραγε, μπορεί να μην χαίρεται με τις επιδόσεις και τις προσπάθειες των “κυανέρυθρων”; Ο Πανιώνιος ομορφαίνει το ελληνικό πρωτάθλημα και κακά τα ψέμματα, πλέον, είναι πρότυπο για τις υπόλοιπες ομάδες. Ο τρόπος που αγωνίζεται, ο τρόπος που αντιδρά, ο τρόπος που πανηγυρίζει με τον κόσμο του. Είτε κερδίζει, είτε φέρνει ισοπαλία, αλλά και το χειροκρότημα που δέχονται οι παίκτες του Μιλόγεβιτς σε στραβό αποτέλεσμα (αν και έχουν ξεχάσει πως είναι αυτό).
Αγωνιστικά, στο ματς με την ΑΕΚ, ο Πανιώνιος ήταν νευρικός. Πολύ νευρικός στο πρώτο ημίχρονο και με άσχημη παρουσία. Κάποια στιγμή γύρω στο 40′ είχε 49 σωστές πάσες και 47 λανθασμένες. Ασυνήθιστο νούμερο για τον Πανιώνιο. Τόσα λάθη, το είπα και στον Μιλόγεβιτς με το τέλος του αγώνα, δεν είχε κάνει σε όλο το πρωτάθλημα. Αδικαιολόγητο άγχος και πίεση για τους “κυανέρυθρους”, οι οποίοι δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν. Το κατάλαβαν αυτό και η εικόνα άλλαξε στο δεύτερο μέρος.
Ο Πανιώνιος παρουσίασε το γνώριμο, καλό του πρόσωπο και εκτός της ισοφάρισης άγγιξε και την ανατροπή. Το πάθος όλων των παικτών για την επίτευξη της νίκης ξεχείλιζε. Φτάσαμε στο σημείο ο μονίμως ήρεμος Κόρμπος να χάσει την ψυχραιμία και να χρειαστεί να τον ηρεμήσει ο Μασούντ. Ο Πανιώνιος και στο ματς με την ΑΕΚ, κέρδισε πολλά περισσότερα απ’ ότι μπορεί να καταλάβει ο καθένας απλά με το 1-1 και τον βαθμό που του απέφερε αυτή η ισοπαλία. Το χειροκρότημα 6.500 φιλάθλων με το τελευταίο σφύριγμα, αλλά και οι έξτρα πανηγυρισμοί των παικτών με τον κόσμο τους ήταν ο ιδανικότερος επίλογος της βραδιάς. Μέχρι τον επόμενο. Το ραντεβού τους ανανεώθηκε για το Σάββατο και το ματς με την ΑΕΛ.
ΥΓ: Όσοι έχουν παίξει ποδόσφαιρο καταλαβαίνουν ότι το γκολ του Μασούρα είναι γκολάρα… Δικαίωση για τον νεαρό εξτρέμ που στην αρχή της σεζόν έβλεπε τα ματς από τον πάγκο, αλλά τώρα γράφει τη δική του ιστορία στον Πανιώνιο.