Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας και αφήσαμε πίσω τα video με τα αποτυχημένα παρκαρίσματα και τις “αστείες” στιγμές μήπως και αποκρυπτογραφήσουμε τη σχέση του Θηλυκού γένους με τα άψυχα μηχανήματα.

Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας και αφήσαμε πίσω τα video με τα αποτυχημένα παρκαρίσματα και τις “αστείες” στιγμές μήπως και αποκρυπτογραφήσουμε τη σχέση του Θηλυκού γένους με τα άψυχα μηχανήματα. 

Για πολλά χρόνια τώρα, οι αυτοκινητοβιομηχανίες προσπαθούν να προσελκύσουν τις γυναίκες. Το κάνουν αυτό με την επέκταση της γκάμας των προϊόντων τους και πολλά άλλα τρικ. Για να αποκρυπτογραφήσουμε την ιδιαίτερη σχέση των γυναικών με αυτό το παραδοσιακά ανδρικό τομέα, ζητήσαμε τη βοήθεια ενός ειδικού του Γιοάν Ντιμόλι, ο οποίος είναι αυτός, στον οποίο στρέφονται οι αυτοκινητοβιομηχανίες για μία προσφορά ή πριν περάσει στην παραγωγή ένα μοντέλο τους. Ο Ντιμόλι έχει διδακτορικό στην Κοινωνιολογία και ειδικεύετε στον τομέα της κατανάλωσης σε όλες τις μορφές.

Σύμφωνα με την τελευταία του έρευνα την οποία έκανε για μεγάλη εταιρία, που  παράγει αυτοκίνητα για την Ευρώπη και την Αμερική, οι γυναίκες αγαπούν την οδήγηση σε ποσοστό 75% και η ηλικία δεν τις περιορίζει από το να απολαύσουν μία διαδρομή με το αυτοκίνητο. Οι άντρες αντίθετα όσο μεγαλώνουν βαριούνται τις μετακινήσεις χωρίς σκοπό ή αιτία. 

Οι γυναίκες, ιδιαίτερα αυτές της νέας χιλιετίας, είναι πρόθυμες να αγοράσουν ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο αντί για ένα καινούργιο για πρακτικούς λόγους και δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην τιμή αγοράς και τις μηνιαίες καταβολές που αυτά απαιτούν.  
Δίνουν μεγαλύτερη αξία στην άνεση και την ασφάλεια, συμβουλεύονται sites, περιοδικά, αλλά και εκθέσεις των καταναλωτών, προσέχουν εγγυήσεις, εκπτώσεις και είναι, κατά κύριο λόγο, αγοραστές νέων μοντέλων.

Η ιστορία που συνδέει τις γυναίκες και τα αυτοκίνητα υπέστη πολλές αλλαγές ξεκίνησε από καθαρά αντρική υπόθεση ως τη στιγμή που Μπέρθα Μπενζ πήρε μαζί με τα παιδιά της το πρώτο πρωτότυπο αυτοκίνητο για να επισκεφθεί τη μητέρα της, μερικές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι της. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που το αυτοκίνητο χρησιμοποιήθηκε για προσωπικούς λόγους / μια ιδιωτική επίσκεψη. Αρχικά, η κυρία Μπενζ ήθελε να αποδείξει ότι η εφεύρεση του συζύγου της θα μπορούσε να περάσει στην παραγωγή. Αυτό δείχνει επίσης, πως οι γυναίκες σκέφτονται πρακτικά.  

Στα τέλη του 19ου αιώνα η οδήγηση έγινε προνόμιο των γυναικών της μεσαίας τάξης. Η πρώτη κυρία που απέκτησε άδεια οδήγησης ήταν η Δούκισσα της Uzes, και η Καμίλ ντου Γκαστ η πρώτη οδηγός αγώνων.

Η επανάσταση έρχεται μετά το 1945. Είναι η εποχή που οι γυναίκες αρχίζουν να κοινωνικοποιούνται με την οδήγηση. Μέχρι τη δεκαετία του 1970, το ποσοστό των γυναικών κατόχων άδειας οδήγησης συγκλίνει με εκείνο των ανδρών και τότε γίνεται η αλλαγή. Οι κυρίες στο σύνολό τους μπορούν να αγοράσουν δικό τους όχημα. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες το καταλαβαίνουν και κάνουν τα τετράτροχα περισσότερο εύκολα στον χειρισμό κάτι που επιτρέπει στις γυναίκες να οδηγούν συχνότερα σε καθημερινή βάση. Τότε αυξήθηκε και η ιδιοκτησία αυτοκινήτων από τις γυναίκες. Έτσι καταφέραμε να μάθουμε πως οι άνδρες ψάχνουν για ένα όμορφο και ισχυρό αυτοκίνητο και οι γυναίκες αναζητούν την άνεση και τη χρησιμότητα.

Όμως ένα κείμενο για τις γυναίκες και τα αυτοκίνητα δεν θα ήταν ολοκληρωμένο αν δεν είχε και την άποψη τους. Ρωτήσαμε την Κατερίνα Ιωακείμ (δημοσιογράφο στο επάγγελμα) τι είναι για αυτήν το αυτοκίνητο και μας απάντησε: 

“Η αυθόρμητη αντίδραση ενός άντρα όταν ανοίγει το port baggage ενός «γυναικείου» αυτοκινήτου είναι η έκπληξη! Αδυνατεί να καταλάβει για ποιον λόγο βρίσκονται τόσα πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα εκεί μέσα. Ίσως επειδή εκείνος βλέπει το αυτοκίνητο εντελώς αλλιώς. 

Κι εγώ βλέπω το αυτοκίνητο αλλιώς, όμως! Για μένα, όπως και για τις περισσότερες φίλες μου, οι τέσσερις τροχοί είναι ένα μικρό καταφύγιο, ένα δεύτερο –εν κινήσει- σπίτι. Στην ιδέα ότι έχω μαζί μου ανά πάσα στιγμή όλα όσα μπορώ να χρειαστώ (από τις 9 το πρωί που φεύγω από το σπίτι για δουλειά, μέχρι το έκτακτο επαγγελματικό δείπνο και την έξοδο με την παρέα αργά το βράδυ), αισθάνομαι ήρεμη. 

Στη σκέψη πως όταν κλείσω την πόρτα κι ανάψω τη μηχανή θα έχω τη δύναμη να πάω/ να πω/ να κάνω οτιδήποτε θελήσω χωρίς κάποιος να με παρατηρεί, νιώθω ασφαλής. 

Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες αλλά αν χρειάζεται να το πω με μία πρόταση, ναι αυτό είναι το αυτοκίνητο για μένα: ο προσωπικός μου χώρος (που μπορώ να τον έχω πάντα μαζί μου).