Η αλήθεια είναι ότι είχε περάσει αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα από την τελευταία φορά (εντός έδρας ματς με την Μπιλμπάο) που είδαμε έναν …κανονικό Παναθηναϊκό. Με παίκτες παθιασμένους, γεμάτους ενέργεια και αυτοπεποίθηση, να διεκδικούν με επιμονή κάθε μπαλιά, να “μάχονται” σε κάθε διεκδίκηση, να παλεύουν μέχρι τέλους για τη νίκη…
Οι Πράσινοι βρήκαν την κατάλληλη στιγμή για να πραγματοποιήσουν την καλύτερη εφετινή τους εμφάνιση στο πρωτάθλημα, έκαναν κατάθεση …Παναθηναϊκής ψυχής στο γρασίδι της Λεωφόρου και δίκαια έφυγαν από το ντέρμπι “αιωνίων” με τρεις κερδισμένους βαθμούς.
Ο Παναθηναϊκός του ντέρμπι ήταν …άλλη ομάδα ή για να είμαστε πιο ακριβείς, η ομάδα που οφείλει να είναι σε όλα τα παιχνίδια. Υπήρχε ένα ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο και οι ποδοσφαιριστές ακολούθησαν πιστά τις οδηγίες του προπονητή τους, όμως η λεπτομέρεια που έκανε τη διαφορά στο παιχνίδι με τους “ερυθρόλευκους”, ήταν η θέληση που είχαν οι παίκτες του Μαρίνου Ουζουνίδη.
Μπήκαν με αποφασιστικότητα στο γήπεδο, έδειξαν από την αρχή ότι θέλουν πιο πολύ τη νίκη και στο τέλος ανταμείφθηκαν για την προσπάθεια τους με ένα σπουδαίο αποτέλεσμα.
Αρκετά τρεξίματα, πολλές κερδισμένες “μονομαχίες”, πρέσινγκ, καλή κυκλοφορία της μπάλας και επιθετική τόλμη είχε το παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Οι Πράσινοι πήγαν καλά στο αμυντικό κομμάτι, κέρδισαν τη “μάχη” του κέντρου και προβλημάτισαν αρκετές φορές την αντίπαλη άμυνα.
Το μοναδικό “ψεγάδι” στο παιχνίδι του Τριφυλλιού ήταν η κακή αντίδραση μετά το γκολ του Βιγιαφάνιες, αφού οι Πράσινοι έδωσαν χώρο στον αντίπαλο και προσπάθησαν περισσότερο να διαχειριστούν το αποτέλεσμα.
Τούτη τη φορά, είναι δύσκολο να βρεθεί ένας MVP και αυτό γιατί ουδείς υστέρησε στο ντέρμπι. Όλοι όσοι αγωνίστηκαν πήραν …άριστα, αν και ο Βλαχοδήμος με τις σωτήριες επεμβάσεις του, ο ανίκητος Μολέντο, ο βιρτουόζος και σκόρερ Βιγιαφάνιες και η σουηδική …μηχανή που λέγεται Χίλιεμαρκ, έκαναν τη διαφορά.
Όμως εντυπωσιακό παιχνίδι έκανε και ο κάπταιν Κουρμπέλης. Ο Σιλά ήταν αισθητά βελτιωμένος, ο Κολοβέτσιος ήταν μαχητικός, οι Χουλτ και Κουλιμπαλί “όργωσαν” την πλευρά τους, ο Λουντ ήταν ουσιαστικός και ο Μολίνς έδωσε πολλές “μάχες” στην επίθεση.
Εξαιρετικό ήταν και το κοουτσάρισμα του Ουζουνίδη, ο οποίος “διάβασε” καλά το παιχνίδι και όταν χρειάστηκε, βοήθησε την ομάδα του από τον πάγκο με σωστές κινήσεις και αλλαγές.