Κάτι τέτοιο συνέβη και στην περίπτωση του Ριτσάρλισον ο οποίος πέρσι σε μια ολόκληρη σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ πέτυχε ένα γκολ. Ένας παίκτης που κόστισε πενήντα οκτώ εκατομμύρια Ευρώ στην Τότεναμ. Το μόνο του κατόρθωμα λοιπόν αν εξετασουμε τα social media ήταν ότι πήρε περισσότερες κίτρινες κάρτες (3) για γκολ που δεν μέτρησαν, από τα γκολ που πέτυχε (1).
Ο Ριτσάρλισον δεν συστήθηκε ποτέ ως ο μεγαλύτερος γκολτζής στην ιστορία. Νομίζω ότι κανείς δεν γνωρίζει και ακριβώς ποιά πρέπει να είναι η θέση του μέσα στο γήπεδο. Εμένα προσωπικά μου κάνει περισσότερο για ένας επιθετικός που πρέπει να παίζει σε δίδυμο στην επίθεση αλλά, εγώ δεν ξέρω σίγουρα όσα ξέρει ο Ποστέκογλου.
Αυτό που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει είναι ότι για να φτάσει να παίζει βασικός στην Πρέμιερ Λιγκ και την Εθνική Βραζιλίας, ε δεν μπορεί, καλός παίκτης θα είναι αλλιώς θα το έκανε και ο Ντένις από το Μπλάκπουλ που κάθεται στον καναπέ του και κάνει κριτική με τα δάχτυλα μέσω ίντερνετ.
Αφήνουμε αυτά στην άκρη για να μάθουμε από τον ίδιο, κάπου μέσα στον Σεπτέμβριο ότι αναζήτησε βοήθεια για να αντιμετωπίσει προβλήματα ψυχικής υγείας ενώ το Νοέμβριο μπήκε στο χειρουργείο για να διορθώσει ένα σοβαρό πρόβλημα στους προσαγωγούς.
Βοηθούμενος από την αποχώρηση του Χάρι Κέιν και την παρουσία του Σον στο Ασιατικό κύπελλο, ο Βραζιλιάνος έγινε καλά, επέστρεψε στο βασικό σχήμα και μέχρι να επιστρέψει ο Σον, ο Ριτσάρλισον θύμισε τον παίκτη για τον οποίο η Τότεναμ ξόδεψε τόσα εκατομμύρια.
Δεν έχει καμία σχέση ο τρόπος που προστατεύει την μπάλα, πασάρει, σουτάρει, μοιράζει. Το δεύτερο γκολ του απέναντι στην Έβερτον δείχνει ότι η αυτοπεποίθηση του είναι σε άλλο επίπεδο.
Ο Κόντε τον χρησιμοποιούσε σαν μια απειλή μέσα στην περιοχή κυρίως, για να κυνηγάει ότι περίσσευε από τον Κέιν. Ο Ποστέκογλου, ο οποίος έχει φτιάξει μια ομάδα που μοιάζει να είναι γεμάτη running backs του NFL που κάνουν κίνηση στην πλάτη της άμυνας σε κάθε στιγμή κατοχής, τον χρησιμοποιεί ως αυτό που είναι. Ένας καλός επιθετικός που μπορεί να βοηθήσει σε πολλά κομμάτια του παιχνιδιού και μπορεί και να φτιάξει και για τον εαυτο του χώρους και να σκοράρει.
Αυτή τη στιγμή ο Βραζιλιάνος έχει ήδη φτάσει τα δέκα γκολ σε είκοσι ένα παιχνίδια φέτος και έχει μοιράσει και τρεις ασίστ. Ο δείκτης του xGoals ανά ενενηντάλεπτο είναι στο 0,53 και μόνο τρεις παίκτες είναι καλύτεροι από αυτούς που έχουν δέκα ή περισσότερα γκολ στο πρωτάθλημα. Οι δύο είναι προφανείς. Ο Χάαλαντ (0,85) και ο Σαλάχ (0,59) και ο τρίτος είναι ο Ίσακ (0,57).
Από όλους αυτούς επίσης είναι ο πρώτος σε εναέριες μονομαχίες (5,69) και κλεψίματα (2,41) ανα ενενηντάλεπτο. Πάντα σκέφτομαι ότι η δουλειά ενός επιθετικού κρίνεται από τα πόσα γκολ βάζει. Ο Χάαλαντ δεν θα πάρει τη Χρυσή Μπάλα, αν την πάρει κάποια στιγμή, γιατί κερδίζει εναέριες μονομαχίες και κλέβει την μπάλα. Θα την πάρει γιατί βάζει εξήντα γκολ μέσα στη σεζόν.
Αλλά αν έχω έναν επιθετικό που θα βάλει είκοσι πέντε γκολ και θα κάνει κι άλλες δουλειές που βοηθούν την ομάδα τότε μπορώ να είμαι ικανοποιημένος με τον φορ μου και ας μην πάρει ποτέ τη Χρυσή Μπάλα κάτι που πιθανότατα δεν θα πετύχει ο Ριτσάρλισον στην περίπτωση μας.
Εν ολίγοις η επιστροφή του είναι εντυπωσιακή. Ξεπέρασε προβλήματα δικά του, σωματικά και ψυχικά και μοιάζει αναγεννημένος και είναι ωραίο να τον βλέπεις να αποδεικνύει σε όλους όσοι τον κράζουν από τον καναπέ τους ότι τη δουλειά του ξέρει να την κάνει καλά.