Ο αγώνας του Παναθηναϊκού στο Πριγκηπάτο και το θεόσταλτο τρίποντο του Γκριγκόνις αποτέλεσαν ξεκάθαρα τη στροφή ολόκληρης της σεζόν για τους πράσινους. Από εκείνο το απίθανο βράδυ μέχρι σήμερα ο Παναθηναϊκός έχει επτά νίκες σε οκτώ αγώνες και θα μπορούσε να έχει κάνει το 8Χ8 αν ήταν λίγο πιο προσεκτικός στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα με την Μπασκόνια στη Φερνάντο Μπουέσα.
Παράλληλα, όμως ο αγώνας του Μονακό όσο περίεργο και αν ακούγεται έκλεισε ένα κύκλο και άνοιξε ένα καινούργιο. Εκείνο το βράδυ ο Παναθηναϊκός πέρα από το τρίποντο φωτοβολίδα του Λιθουανού χρειάστηκε να σκοράρει 91 πόντους για να φύγει νικητής από το υπόγειο κλουβί της Μονακό. Διόλου περίεργο και μάλλον τυπικό για μια ομάδα με τον Εργκίν Αταμάν στον πάγκο της. Αυτό άλλωστε δεν περιμέναμε όλοι μας όσο περνούσε ο καιρός; Τον Παναθηναϊκό να μοιάζει ολοένα και πιο πολύ σε μια καλοδουλεμένη επιθετική μηχανή που θα μπορούσε να σκοράρει 90+ πόντους κάθε βράδυ και να έθετε προ των αντιπάλων του ένα απλό και δύσκολο δίλημμα: Βάλτε περισσότερους να κερδίσετε. Ειδικά από τη στιγμή που με την προσθήκη του Κέντρικ Ναν ο Τούρκος κόουτς βρήκε ακριβώς αυτό του έλλειπε για να παρουσιάσει μια EFes like κατάσταση. Τον σκόρερ των 20 και βάλε πόντων που θα κουβαλούσε στα εύκολα αλλά κυρίως στα δύσκολα όλη την επίθεση με την αναγκαία και καλοδεχούμενη βοήθεια από όλους τους υπόλοιπους. Κι’ όμως τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Δεν έγιναν για την ακρίβεια καθόλου έτσι…
Επτά ακριβώς αγώνες μετά το έπος του Μονακό ο Παναθηναϊκός έχει πάρει μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Σε αυτό το σετ παιχνιδιών πέρα από τις έξι νίκες ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει την καλύτερη άμυνα σε όλη τη διοργάνωση με παθητικό μόλις 71,2 πόντων! Αυτό έχει βελτιώσει και τη συνολική του εικόνα αφού πλέον με την άμυνα του να δέχεται 78 πόντους έχει την τέταρτη καλύτερη άμυνα ολόκληρης της σεζόν. Μόνο μια ομάδα (Βαλένθια) κατάφερε να διαπεράσει τη γραμμή Μαζινό του Παναθηναϊκού και να σκοράρει περισσότερους από 80 πόντους αλλά οι όλοι κι όλοι 81 δεν της έφτασαν για να πάρει τη νίκη. Σε αυτούς τους επτά αγώνες ο Παναθηναϊκός δέχτηκε τρεις φορές κάτω από 70 πόντους και με εξαίρεση τη Βαλένθια ποτέ άλλοτε πάνω από 76!!! Για να γίνουν πιο ενδιαφέροντα τα πράγματα: Σε ένα μόνο από τους επτά συγκεκριμένους αγώνες ο Παναθηναϊκός σκόραρε περισσότερους από 85 πόντους και οι 88 κόντρα στη Μονακό ήρθαν σε μια βραδιά που το αποτέλεσμα είχε κριθεί και στο τέλος οι δύο ομάδες έπαιζαν χαλαρά!
Αίφνης(;) ο Παναθηναϊκός έγινε μια ομάδα αμυντικός εξολοθρευτής κάτι που για όλους τους ‘’απέξω΄΄ συνιστά μια οβιδιακή μεταμόρφωση μεσούσης της σεζόν. Για τους ‘’μέσα’’ είναι μια φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων με πολλές παράλληλες εξηγήσεις: Το αυτονόητο είναι η παρουσία του Γκραντ που παίζει άμυνα για….τρεις, μερικές φορές και για τέσσερις αλλά από μόνος του δε θα έφτανε. Ο Ναν μπορεί να έχει σκοράρει το ίδιο διάστημα +20 πόντους σε τρία διαφορετικά ματς και να επιβεβαιώνει τις περγαμηνές του ελίτ σκόρερ που τον συνοδεύουν αλλά σύντομα κατάλαβε ότι στην Ευρώπη δεν μπορεί κάποιος να ‘’κλέβει’’ στην άμυνα και προσπαθεί σε κάθε αγώνα σε αυτό τον τομέα. Ο Μήτογλου έχει αποκτήσει την ικανότητα ενός all around αμυντικού και όχι απλά ενός ψηλού που βάζει το σώμα του σε όλες τις μάχες μέσα στη ρακέτα. Μπορεί να κυνηγήσει και μακριά από το ζωγραφιστό και να βοηθήσει σε όσες αλλαγές χρειαστεί να γίνουν. Ο Γκριγκόνις ήταν πάντα αμυντικός επαρκής και πιο πάνω από τον μέσο όρο. Ο Λεσόρ είναι απλά ο….Λεσόρ και οι ρολίστες της ομάδας βοηθάνε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ο Κώστας Αντετοκούνμπο δεν αφήνει ότι…. πετάει στον αέρα και ο Πάνος Καλαϊτζάκης θα πιέσει ασφυκτικά τον αντίπαλο χειριστή όπως ακριβώς έκανε σε όλο το δεύτερο μέρος του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό όπου αναδείχθηκε σε καταλύτη όχι για το τελευταίο του κλέψιμο αλλά γιατί κυνήγησε για 12 λεπτά Γουόκαπ ή Γκος και δεν τους έδωσε τίποτε εύκολο! Μακριά από τα βλέμματα του κόσμου ο Αταμάν έχει αναθέσει ένα μεγάλο κομμάτι της αμυντικής δουλειάς στους δύο έλληνες βοηθούς του τον Χρήστο Σερέλη και τον Σάββα Καμπερίδη που έχουν μεγάλη συμμετοχή σε αυτή τη ριζική βελτίωση.