Την ήττα με 2-1 γνώρισε ο ΠΑΟΚ από τον Άρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης» στο πλαίσιο της 17ης αγωνιστικής για τη Stoiximan Super League.
Με εντελώς διαφορετικές σκέψεις και προσδοκίες πήγαν αμφότερες οι ομάδες στην αναμέτρηση με εντελώς διαφορετικές αποχώρησαν από το γήπεδο μετά το πέρας της αναμέτρησης. Για τον μεν «Δικέφαλο» ήταν μια ανώμαλη προσγείωση, η οποία σε συνάρτηση με τα υπόλοιπα αποτελέσματα της αγωνιστικής, του κόστισε την πρωτιά στη βαθμολογία και στην πορεία θα φανεί αν και τί άλλο, για τους δε «Κιτρινόμαυρους» ήταν η νίκη που αποζητούσαν μετά τα πρόσφατα αρνητικά αποτελέσματα για να πάρουν ψυχολογία και να καλύψουν το χαμένο – βαθμολογικά – έδαφος.
Το κύριο ερώτημα λοιπόν, είναι πώς και γιατί η ομάδα του Ράζβαν Λουτσέσκου δεν έδωσε συνέχεια στις εμφανίσεις και στην αποτελεσματικότητα των προηγούμενων αγώνων σε μια χρονική στιγμή που λογιζόταν πως βρίσκεται στα… καλύτερά της, την ίδια στιγμή που η αντίστοιχη του Άκη Μάντζιου τελούσε υπό μεγάλη πίεση, παίζοντας ένα τέτοιο ματς σε άδειο γήπεδο.
Η εξήγηση…
Η απάντηση μπορεί να είναι από… απλή έως περίπλοκη. Η πλέον απλή μπορεί να είναι πως σε αυτά τα ματς, όποιες συνθήκες κι αν περιβάλλουν τις ομάδες τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο αυτομάτως «μηδενίζουν» όταν ο διαιτητής σφυρίζει τη σέντρα του αγώνα. Δεν έχει να κάνει με το ποιοί παίζουν ή δεν παίζουν, δεν έχει να κάνει με το πόσο καλή ή πόσο κακή μπορεί να είναι η κάθε ομάδα τη δεδομένη χρονική στιγμή. Σημασία έχουν μόνον τα ενενήντα λεπτά αυτού του αγώνα.
Και στα χθεσινά ενενήντα λεπτά, μετά το ξεκίνημα ο ΠΑΟΚ έχασε τον εαυτό του. Άφησε στην άκρη τις περισσότερες ποδοσφαιρικές αρετές που τον συνόδευαν όλο αυτό το δίμηνο δίνοντας τα περιθώρια στον αντίπαλο να πιστέψει πως μπορεί να του κάνει ζημιά, όπως κι έγινε.
Οι γηπεδούχοι, έχοντας διαβάσει πολύ καλά τον αντίπαλό τους, με αυτογνωσία και συνείδηση, έδωσαν μέτρα στο γήπεδο κι απλώς περίμεναν προκειμένου να «χτυπήσουν» στη γρήγορη μετάβαση. Κάπως έτσι προέκυψε κι η – ανούσια – κατοχή με ποσοστό άνω του 70% που δεν αξιοποίησαν οι ποδοσφαιριστές του «Δικεφάλου» σε καμία περίπτωση.
Μία ευκαιρία στο πρώτο 10λεπτο μετά από σέντρα του Βιεϊρίνια που βρήκε τον Τόμας στην καρδιά της περιοχής αλλά η κεφαλιά του τελευταίου κάθε άλλο παρά ανησύχησε την άμυνα του Άρη. Μετά το πρώτο 20λεπτο, ο… φορτσάτος Ντεσπόντοφ των τελευταίων αγώνων υποχώρησε σημαντικά σε απόδοση, το τρικ με το ντουμπλάρισμα του Μουργκ στον Τάισον στην αριστερή πτέρυγα, παράλληλα με τα ανεβάσματα του Μπάμπα δεν έδωσαν το παραμικρό όφελος, ενώ η αναποτελεσματικότητα και στις δύο πτέρυγες λειτούργησε αποτρεπτικά για τα – συνήθη – ανεβάσματα των μέσων που κόντρα στις αγωνιστικές συνήθειες των προηγούμενων αναμετρήσεων, πάτησαν απειροελάχιστες φορές στην αντίπαλη περιοχή.
Και σα να μην έφτανε αυτό, σε μια από τις τελευταίες φάσεις του πρώτου μέρους ο Μορόν βρέθηκε σε θέση βολής με πολύ καλές προϋποθέσεις μετά από αντεπίθεση αλλά μια σωτήρια προβολή του Βιεϊρίνια τελείωσε τη φάση εκεί.
Ο απόλυτος αιφνιδιασμός…
Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου την όποια διάθεση από πλευράς τεχνικής ηγεσίας να διορθωθούν πράγματα με την είσοδο νέων προσώπων πρόλαβε το γρήγοιρο γκολ των γηπεδούχων, είκοσι έξι δεύτερα μετά τη σέντρα, στο πρώτο ανέβασμά τους από την αριστερή πλευρά. Η σέντρα του Σαβέριο, η προβολή του Σουλεϊμάνοφ προ του Μπάμπα και το 1-0 ήταν γεγονός.
Η εντολή για γρήγορη προθέρμανση του Κωνσταντέλια είχε δοθεί πριν από αυτό αλλά φευ… Ο εορτάζων – χθες – διεθνής μεσοεπιθετικός μπήκε κι άλλαξε την εικόνα της ομάδας του προσθέτοντας το… απρόβλεπτο, την ουσιαστική ενέργεια στον άξονα, γεννώντας ελπίδες για κάτι διαφορετικό στη συνέχεια. Ελπίδες όμως που ψαλίδισε σημαντικά στο 57’ το γκολ του Σαβέριο, «χτυπώντας» και πάλι από το δεξί άκρο της άμυνας, εκεί όπου οι… βοήθειες κι η κάλυψη των Ντεσπόντοφ-Μεϊτέ δε… δόθηκε ποτέ.
Στο 67’ Σάστρε, Σβαμπ και Ζίβκοβιτς πέρασαν στο ματς αντί των Βιεϊρίνια, Μεϊτέ και Ντεσπόντοφ. Με την ψυχολογία στα… χειρότερά της για τους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ, η προσπάθεια συνεχίστηκε με κινητήριο μοχλό τον Κωνσταντέλια. Ο 20χρονος Βολιώτης μεσοεπιθετικός με πολύ ωραία ενέργεια απείλησε τον Κουέστα, μοίρασε το παιχνίδι στις πτέρυγες και στο 75’, μετά από γύρισμα του Σβαμπ από δεξιά, ο Μπάμπα, για δεύτερο διαδοχικό ματς σκόραρε μειώνοντας το σκορ.
Η πίεση για την ισοφάριση συνεχίστηκε, στο 82’ πέρασε στο ματς κι ο Τζίμας αντί του Τόμας, Σάστρε και Σβαμπ έχασαν σπουδαίες ευκαιρίες να φέρουν το ματς στα ίσα και κάπου εκεί η… σεμνή τελετή έλαβε τέλος.
Η ουσία του πράγματος…
Θα ήταν καλό και σώφρον να έχουν άπαντες κατά νου πως στο «Κλεάνθης Βικελίδης» εμφανίστηκαν οι ίδιοι ποδοσφαιριστές, υπό την καθοδήγηση του ίδιου προπονητή που είχαν φέρει την ομάδα στην κορυφή της βαθμολογίας μέχρι και πριν από τη χθεσινή αγωνιστική. Είναι οι ίδιοι που ήταν από το καλοκαίρι, με το αήττητο σερί στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, το ρεκόρ συγκομιδής βαθμών για ελληνική ομάδα σε όμιλο όλων των εποχών, την κατάληψη της 1ης θέσης στον όμιλο του UECL και την απευθείας πρόκριση στους «16».
Συνεπώς από καλοί, εξαιρετικοί ή οτιδήποτε άλλο δεν έγιναν εν μία νυκτί κακοί, άχρηστοι ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να ακούγεται, να λέγεται και να γράφεται από χθες το βράδυ. Το τί πραγματικά είναι, το τί μπορούν να κάνουν και πού μπορούν να φτάσουν έχουν άλλες εννιά αγωνιστικές στην κανονική περίοδο του Πρωταθλήματος, συν τα δέκα ματς των Play Offs.
Ναι, ήταν μια ανώμαλη προσγείωση σύμφωνα με όσα είχε δείξει πρόσφατα η ίδια ομάδα αλλά είναι αυτήν που μπορεί, έχει τις δυνατότητες και τα περιθώρια να την ξεπεράσει και ν’ αποδείξει πως το χθεσινό ματς ήταν μια κακή παρένθεση. Μια κακή παρένθεση ωστόσο που δεν πρέπει να ξεχαστεί αλλά θα πρέπει να κρατηθεί και να λειτουργήσει διδακτικά προς όλους για τη συνέχεια…
Άλλωστε στα εύκολα και στα καλά όλοι είναι… τέλειοι. Στα δύσκολα μετρούνται όλοι… Καλή δύναμη, καλή συνέχεια…