Δύο αγώνες μακριά από την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου βρίσκεται η Εθνική μας ομάδα, που θα τεθεί αντιμέτωπη με την Κροατία μέσα σε διάστημα τεσσάρων ημερών. Δύο 90λεπτα, 180 λεπτά συνολικά… Για μια ομάδα που προ Σκίμπε εποχής ήταν έρμαιο των… Νήσων Φερόε. Τα κομμάτια μαζεύτηκαν σε χρόνο… ρεκόρ και δείχνουν πως συναρμολογήθηκαν με την απαραίτητη ακρίβεια έτσι ώστε η ελληνική ομάδα να βρίσκεται αυτή τη στιγμή δύο αγώνες μακριά από τα μπαράζ. Μέσα από έναν όμιλο που συμμετείχαν Βέλγιο και Βοσνία, η οποία πήγε σπίτι της πρόωρα.
Η πορεία της Εθνικής είναι ήδη πετυχημένη. Προκριθεί ή όχι στα γήπεδα της Ρωσίας. Μόνο και μόνο που διεκδικεί την πρόκριση στα μπαράζ είναι επιτυχία. Και δεν μιλάω για την ποιότητα των ποδοσφαιριστών της, αλλά για την προϋπάρχουσα κατάσταση πριν αναλάβει ο Σκίμπε, ο οποίος και αυτός κάνοντας τα βασικά έχει το δικό του μερίδιο στην επιτυχία.
Αυτοί που έχουν το πρόβλημα και το μεγάλο βάρος εάν αποκλειστούν είναι οι Κροάτες. Όλο αυτό το ψυχολογικό παιχνίδι που κάνουν τις τελευταίες ημέρες ένα μόνο πράγμα αποδεικνύει. Το φόβο τους για την ελληνική ομάδα. Γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα πως για να προκριθούν στο Μουντιάλ της Ρωσίας θα πρέπει να… φτύσουν αίμα. Χωρίς υπερβολή. Η Εθνική μας ομάδα απέδειξε πως δεν πέφτει αμαχητί, όποιος κι αν είναι αντίπαλος.
Η πρόκριση θεωρώ πως είναι 50-50. Οι Κροάτες εκτός του ότι φοβούνται, δεν είναι σε καλή αγωνιστική κατάσταση. Ο Μανωλάς μπορεί να μην παίζει γι’ αυτόν τον αστείο λόγο που αποφάσισε με το έτσι θέλω η FIFA, ωστόσο, η απουσία του πιο πολύ θα πεισμώσει και θα ενώσει, παρά θα απογοητεύσει τους διεθνείς μας. Και όταν αυτοί είναι ενωμένοι, συνήθως οι αντίπαλοι είναι που απογοητεύονται.