Βράδυ Παρασκευής σε ένα ξενοδοχείο στη Μόσχα, είναι αδύνατον να γράψει κανείς μόνο για μπάσκετ, ακόμη κι αν νίκες όπως αυτές του Παναθηναϊκού επί της ΤΣΣΚΑ δίνουν πρώτη ύλη για πολυποίκιλη κουβέντα. Την ώρα που ο Καλάθης σημάδευε το γυαλί του ταμπλό, το ελληνικό μπάσκετ γινόταν για άλλη μια φορά λαμπόγυαλο στην Αθήνα. Αλήθεια, τι έχουμε να ζηλέψουμε στην ημεδαπή από την τρέλα του Μαρτίου, την περίφημη March Madness που τόσο καλά ξέρει ο Ρικ Πιτίνο; Εδώ έχουμε τρέλα κανονική, Π.Ο.Π, προϊόν με ονομασία προέλευσης.
Ο Παναθηναϊκός παρατάχθηκε στο παρκέ της Megasport Arena με προφανή σκοπό να ελέγξει το βαθμό προόδου του απέναντι στα μεγάλα παιδιά της Ευρωλίγκας. Να επαναλάβει ό,τι έμαθε πως λειτουργεί απέναντι στην Χίμκι, την Γκράν Κανάρια, την Νταρουσάφακα. Προφανώς ο βαθμός αντίστασης λειτούργησε σαν φίλτρο. Ένα reality check, πως απέναντι στην ΤΣΣΚΑ δεν υπάρχουν ούτε 22 πόντοι του Τόμας στο ημίχρονο, ούτε double – double του Παπαγιάννη, ούτε ξεκούραστες βόλτες στη ρακέτα χωρίς επιτήρηση. Οι χαρισματικοί αντίπαλοι θα τιμωρήσουν και τις καλές άμυνες, η ψηλότερη πεντάδα δεν θα εξασφαλίσει ριμπάουντ αν δεν φροντίσεις να σπρώξεις για τη θέση σου.
Το «πράσινο» διήθημα επιβεβαίωσε τον Ρικ Πιτίνο, ο οποίος λίγο πριν μπει στο αεροπλάνο για την Μόσχα δήλωνε χαρούμενος με το επίπεδο της ομάδας του.
Ο Παναθηναϊκός έμεινε πιστός στο τακτικό του πλάνο, αυτό που προέβλεπε να αφαιρέσει από την ΤΣΣΚΑ τις συνεργασίες και να την οδηγήσει στο ένας εναντίον ενός των χαρισματικών γκαρντ της. Επικίνδυνο σπορ απέναντι σε Ντε Κολό, Χίγκινς και Τσάτσο, όμως η απουσία του Γάλλου έκανε μεμιάς το σχέδιο λίγο πιο βατό. Ο Ισπανός μαέστρος είχε ήδη 13 πόντους στο ημίχρονο, η «αρκούδα» 6/8 τρίποντα, αλλά το ποτήρι ήταν και μισογεμάτο: η διαφορά ήταν στους έξι πόντους.
Οι πράσινοι είχαν καβαλήσει το κύμα του απολαυστικού Καλάθη (5 ασίστ), έβαλαν 4 τρίποντα στο ημίχρονο, δεν επέτρεπαν σε κανένα πλην των αντίπαλων χειριστών (Χάκετ, Χίγκινς, Τσάτσο) να αποκτήσει ρυθμό, έβλεπαν τον Παπαπέτρου να παίζει το πιο ώριμο μπάσκετ της ζωής του και ήλπιζαν στο ξύπνημα ενός εκ των Λάνγκφορντ, Κιλπάτρικ για να βρουν λύσεις στον γρίφο του 5v5. Οι μάχες που κέρδιζε και έχανε ο Παπαγιάννης δεν άλλαζαν την συνολική εικόνα.
Ο βρυχηθμός των Ροντρίγκεθ-Χίγκινς έφερε τη διαφορά στους 10, όμως όταν οι δυο τους πήγαν στον πάγκο, ο Παναθηναϊκός έβγαλε δυο άσους από το μανίκι. Πέντε του Λεκάβιτσους, άλλοι τόσοι του Θανάση συνοδεία της γνωστής πυρηνικής ενέργειας στην άμυνα, δυο πινελιές του άστοχου Λάνγκφορντ και οι φιλοξενούμενοι ήταν μπροστά. Σε ομάδα που νιώθει καλά, οι έσχατοι έσονται συχνά πρώτοι, έστω και για λίγο.
Όταν η κούραση ξεκίνησε να καταβάλλει τον Ροντρίγκεθ και η πλάστιγγα έγειρε προς το πράσινο, ο Ιτούδης έβαλε στην εξίσωση τον Χάκετ και ανέθεσε σε Κλάιμπερν – Χάινς τη φύλαξη των μετόπισθεν. Αντί να κυνηγήσει με μανία το υψομετρικό πλεονέκτημα, ο Παναθηναϊκός σταμάτησε να πασάρει και ακούμπησε την τύχη του στα ένας εναντίον ενός του Λάνγκφορντ και του Κιλπάτρικ. Στην απέναντι πλευρά, ο Γιώργος Παπαγιάννης έπαιρνε ένα σκληρό μάθημα, βλέποντας τους γηπεδούχους να ανανεώνουν τη μία επίθεση μετά την άλλη και τον ίδιο να τελειώνει το ματς με 2 ριμπάουντ σε 26.5 λεπτά συμμετοχής.
Το λίαν καλώς του βαθμού προόδου του Παναθηναϊκού στον έλεγχο του τελευταίου μήνα αποτυπώθηκε στο έμπα του τελευταίου λεπτού, αφού το ακροβατικό καλάθι και φάουλ του Τόμας είχε επιτρέψει το 74-71. Τι λέει το καινούριο σχέδιο; Early offense, κάθε φορά που υπάρχει ευκαιρία για παιχνίδι κοντά στο καλάθι. Γκιστ τρέχει γρήγορα, ο Χίγκινς βγαίνει στην τύχη πάνω του, ο Καλάθης δεν διστάζει. Όλη η ΤΣΣΚΑ αισθάνεται το αδύνατο σημείο, πέντε σπεύδουν να την κλείσουν ενστικτωδώς. Πάσα στην περιφέρεια, μια προσποίηση ο Τόμας, καθαρό πεδίο, 74-74. Ε
Κάνε το σωστό, υπό καθεστώς πίεσης.
Δεκαπέντε δευτερόλεπτα, πίσω 76-74, ο Καλάθης παίρνει γρήγορα την αλλαγή, πάλι δεν το σκέφτεται. Γκιστ στο mismatch. Φάουλ, ½.
Μην υποκύψεις στο ένστικτο. Stick to the plan.
Και όταν ο Κλάιμπερν χάσει τη βολή, εκεί που δεν περισσεύει χρόνος, κάνε την προσευχή σου και μπουμπούνα το.
Πίσω στην Αθήνα,το ελληνικό μπάσκετ συνέχιζε να αιμορραγεί ακατάσχετα μεν, σε καθεστώς ομοθυμίας δε, όπως μας πληροφόρησε ο υφυπουργός Αθλητισμού. Ο ισχυρός άνδρας του ελληνικού αθλητισμού είδε «εντάσεις και κοινή συνισταμένη» εκεί που οι υπόλοιποι είδαμε διακωμώδηση και διολίσθηση και απέφυγε να σχολιάσει τις καταγγελίες του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, την απουσία του Γιώργου Βασιλακόπουλου, «για να μην ρίξει άλλο νερό στον μύλο μιας αδιέξοδης κόντρας».
Θέλει κουράγιο πάντως. Να υπάρχουν καταγγελίες για σπρωξίματα και φτυσίματα στο γραφείο σου, και εσύ να μιλάς για προτάσεις. Να σε καταγγέλλουν για ηθική αυτουργία, και να δηλώνεις αισιόδοξος. Να μιλάς για κακομαθημένους παράγοντες πριν ένα μήνα, αλλά όταν οι παράγοντες είναι μπροστά σου, να διαλέγεις μια σιωπή που δεν είναι τίποτα περισσότερο από ομολογία αδυναμίας.
Ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ, κ. Γαλατσόπουλος, μίλησε για καλή αρχή, οι πρόεδροι του Ολυμπιακού είπαν πως υπήρξε κοινή διαπίστωση ότι υπάρχει πρόβλημα στην διαιτησία και την ισονομία, ο Αριστείδης Γολέμης δεν είπε τίποτα, μάλλον τον κάλυψαν οι προλαλήσαντες και οι προαναρτήσαντες.
Ομοθυμία, όχι αστεία.
Το μπάσκετ βαδίζει ολοταχώς στις «λύσεις» που βρήκε το ποδόσφαιρο. Αντί συνολικού τηλεοπτικού συμβολαίου, ο καθένας ό,τι μπορεί. Αντί μετακινήσεις φιλάθλων, απαγόρευση. Αντί λύση στο πρόβλημα της διαιτησίας, ξένους διαιτητές. Αντί τελικό στην Ελλάδα, προσεχώς, τελικό στο εξωτερικό. Αντί ξύλο στο γήπεδο, ξύλο στο κολυμβητήριο.
«Έχει γίνει ένα πρώτο βήμα», μας πληροφόρησε ο κ. Βασιλειάδης.
Λίγο πριν αποχωρήσει από την Megasport Arena, ο Ντάνιελ Χάκετ ρώτησε έναν άνθρωπο του Παναθηναϊκού, με απογοήτευση και πίκρα στη φωνή:
«Την Κυριακή, δεν έχει ντέρμπι, ε;».
Δεν έχει, Ντάνιελ. Αλλά κοιμήσου ήσυχος, απόψε κάναμε το πρώτο βήμα.