Ο Δημήτρης Καρύδας γράφει στο προσωπικό του blog για την πορεία των «αιώνιων» στην κανονική περίοδο της Euroleague και τα ζευγάρια των πλέι - οφ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Φτάσαμε αισίως στο σημείο βρασμού που λένε και οι χημικοί. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα βρεθούν “εις ταν πόλιν” (όπως έλεγαν το παλιό Βυζάντιο και απ΄ όπου μας προέκυψε το Τουρκικό Ιστανμπούλ) λίγο …νωρίτερα από ότι προγραμμάτιζαν. Από εκεί περνάει ο δρόμος τους για την …επιστροφή στην Πόλη και το φάιναλ φορ! Ελλάς – Τουρκία και ουχί συμμαχία στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας, με πληθώρα σεναρίων, θεωριών συνωμοσίας και μπόλικη σημειολογία που θα μας κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον για δύο – τουλάχιστον –
εβδομάδες μετά το Πάσχα.
Πρώτα απ΄όλα η αρχική αποστολή των δύο εκπροσώπων μας στην Ευρωλίγκα ολοκληρώθηκε με 100% επιτυχία. Καθένας με τον δρόμο και τον τρόπο του κατάφεραν όχι μόνο να πάρουν την πρόκριση, αλλά και το πλεονέκτημα έδρας.
Ο Ολυμπιακός αποδείχθηκε πιο ευάλωτος στο ΣΕΦ. Εάν δεν νικήσει απόψε στον παντελώς αδιάφορο αγώνα της Μόσχας θα κλείσει την κανονική περίοδο με 0-4 απέναντι στις δύο βασικές διεκδικήτριες του τίτλου, με μερικές ανόητες εντός έδρας ήττες, αλλά και φοβερό χαρακτήρα μακριά από το ΣΕΦ. Πως μεταφράζονται όλα αυτά; Και έχει και δεν έχει ανάγκη το πλεονέκτημα έδρας. Ξέρει να κερδίζει εκτός έδρας ομάδες του επιπέδου της Εφές, αλλά καλού – κακού δεν βλάπτει να έχει το επιπλέον παιχνίδι στο ΣΕΦ.
Ο Παναθηναϊκός, όπως γράψαμε και σε μια τελευταία αναφορά μας, έδειξε μια διαφορετική σταθερότητα. Έχανε δύσκολα, κέρδιζε δύσκολα. Τα 21 από τα 30 παιχνίδια του, ανεξάρτητα έδρας, κρίθηκαν με μονοψήφια διαφορά. Μπορεί να καυχιέται ότι έχει την καλύτερη έδρα – μπετόν αρμέ στη διοργάνωση αφού έχασε μόνο μια φορά στο ΟΑΚΑ, αλλά έδειξε μεγάλη αδυναμία μακριά από αυτό. Χρειάστηκε να φτάσει στο …αμήν για να πετύχει μια μεγάλη εκτός έδρας νίκη στη Βιτόρια, αλλά του έφτανε και με το παραπάνω για να πάρει αυτό που ήθελε. Κυρίως αυτό που έψαχνε εδώ και τέσσερα χρόνια, αφού κάθε του προσπάθεια στα πλέι οφ, κάθε του όνειρο για την επιστροφή του στο φάιναλ φορ έβρισκε τον τοίχο μιας δύσκολης έδρας. Η ευρωπαϊκή του περιπέτεια τελείωσε αυτή την τετραετία στη Μόσχα, στη Βαρκελώνη, στη Βιτόρια… Αυτή τη φορά θα έχει το καλύτερο χαρτί της τράπουλας στα χέρια του για να κερδίσει την παρτίδα, αλλά φτάνει μόνο αυτό;
Προσωπική εκτίμηση: κανένα από τα δύο ζευγάρια δεν προεξοφλεί την πρόκριση. Το πλεονέκτημα έδρας δεν είναι πανάκεια. Μερικές φορές μπορεί να κρύβει και την παγίδα της σιγουριάς και του εφησυχασμού! Θα συνταχθώ 100% με αυτά που έλεγε ανεπίσημα χθες το βράδυ στο λόμπι του Holiday Inn στη Μόσχα ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Την ώρα που η αποστολή του Ολυμπιακού παρακολουθούσε τα τελευταία λεπτά του αγώνα Μπασκόνια – Ζαλγκίρις, ο ερυθρόλευκος κόουτς τα έλεγε με ένα Ρώσο φίλο του και έδειχνε παντελώς …αμέριμνος για τον αντίπαλο που θα προέκυπτε στην ομάδα του. “Εφές τελικά;“, ρώτησε με …χρονοκαθυστέρηση. “Εντάξει, προχωράμε. Για να πας στο φάιναλ φορ δεν υπάρχει εύκολος δρόμος, ούτε εύκολος αντίπαλος“, ήταν το σχόλιο του. Σωστός…
Η Εφές είναι πιθανώς η πιο αθλητική ομάδα στην Ευρωλίγκα, με παίκτες που τρέχουν σαν τρελοί, μπορεί να είχε φοβερές μεταπτώσεις στην απόδοσή της φέτος, αλλά δαγκώνει σαν …κόμπρα όταν ο αντίπαλος της δώσει το δικαίωμα. Το 2013 στον δρόμο για το Λονδίνο ο Ολυμπιακός τη βρήκε μπροστά του στα πλέι οφ και παρότι ξεκίνησε τη σειρά με 2-0 του βγήκε η …ψυχή για να πάει στο Λονδίνο. Θυμηθείτε ότι στον καθοριστικό 5ο αγώνα βρέθηκε και στο -13 στο ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου. Η παράδοση δεν παίζει μπάσκετ, αλλά στους αγώνες του με την Εφές υπάρχει ένα οξύμωρο. Είναι πολύ …εύκολες και συνηθισμένες οι εκτός έδρας νίκες. Ο Ολυμπιακός πέτυχε το 1994 μια από τις μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές εκτός έδρας νίκες του, αλώνοντας το Αμπντί Ιπεκτσί με το εντυπωσιακό 77-42. Μια δεκαετία αργότερα η Εφές πήρε τη δική της εκδίκηση. Διέλυσε τη μετριότατη ομάδα του Καζλάουσκας μέσα στο ΣΕΦ με 59-110, υποχρεώνοντας τον Ολυμπιακό στη μεγαλύτερη συντριβή της ιστορίας του εντός έδρας και από τότε μέχρι σήμερα οι έδρες αντέχουν δύσκολα.
Ο Παναθηναϊκός θα παίξει τελικά …εμφύλιο. Αλλά ένα διαφορετικό εμφύλιο, αφού πια από το φάιναλ φορ τον χωρίζει ο …Ομπράντοβιτς! Λάθος σκέψη… Είναι το πιο εύκολο κλισέ και αυτό που θα τύχει της μεγαλύτερης αναπαραγωγής τις επόμενες μέρες – εβδομάδες αυτό το “Παναθηναϊκός vs Ομπράντοβιτς“. Αλλά παράλληλα είναι και η μεγαλύτερη πηγή αποπροσανατολισμού για τους πράσινους. Δεν παίζουν με τον Ομπράντοβιτς, αλλά με τη Φενέρ, μια ομάδα που ναι μεν έχει τα …χάλια της, αλλά στην εξίσωση πρέπει να μπει και το γεγονός των πολλών τραυματισμών. Η Φενέρ πλήρης είναι μια διαφορετική ομάδα και μάλλον κόντρα στον Παναθηναϊκό θα είναι παρόντες όλοι οι παίκτες της. Το γράψαμε και πιο πάνω: η παράδοση δεν παίζει μπάσκετ, αλλά είναι πολύ εντυπωσιακό το γεγονός ότι εδώ και 25 χρόνια ο Παναθηναϊκός επί αθηναϊκού εδάφους έχει χάσει μόνο δύο φορές (μια στη Γλυφάδα και μια στο ΟΑΚΑ) από τουρκικές ομάδες. Ο Ομπράντοβιτς από τότε που έφυγε από την Αθήνα δεν κατάφερε ποτέ να νικήσει στο ΟΑΚΑ (0-4), αλλά θα το επαναλάβω ότι όλα αυτά είναι η τέλεια παγίδα!
Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορίας είναι ότι Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα συνυπάρξουν στην Κωνσταντινούπολη για μια σχεδόν εβδομάδα, τη δεύτερη των πλέι οφ. Πάλι καλά που θα τους χωρίζει ο …Βόσπορος, καθώς ο Ολυμπιακός θα κατασκηνώσει στην Ευρωπαϊκή πλευρά και ο Παναθηναϊκός θα στήσει τη βάση του στην ανατολική! “Εις ταν πόλιν” λοιπόν, λες και η μοίρα τους φέτος είναι δεμένη. Και αμφότεροι θα ονειρεύονται το …deja-vu που θα νιώσουν αν καταφέρουν να επιστρέψουν και για το φάιναλ φορ! Πέρα από τις κοινές παρουσίες τους σε φάιναλ φορ από το 1994 και εντεύθεν, νομίζω ότι παρόμοια …συγκατοίκηση έχει καταγραφεί μόνο μια ακόμη φορά. Τον Φεβρουάριο του 2013 λίγες μέρες μετά τον τελικό Κυπέλλου Ελλάδος που είχε νικήσει ο Παναθηναϊκός με 81-78, οι δύο ομάδες μετακόμισαν στη Μόσχα. Ο Παναθηναϊκός “άδειος” μετά τη νίκη στον τελικό που έσωσε την ομάδα από πολλές …αναταράξεις, έχασε από την ΤΣΣΚΑ με 86-69. Το επόμενο βράδυ ο Ολυμπιακός στα προάστια της Ρωσικής πρωτεύουσας νίκησε σε ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι τη Χίμκι με 87-82. Αυτά φυσικά για τη σημειολογία των πραγμάτων…
Φυσικά μέχρι να τελειώσουν τα πλέι οφ θα γίνουμε μάρτυρες μιας νέας έξαρσης θεωριών συνωμοσίας και πρόχειρων δικαιολογιών για όποιον ή όποιους από τους δύο δεν τα καταφέρουν. Το έχουμε ξανακούσει: γίνεται φάιναλ φορ στην Τουρκία που έχει όλους τους χορηγούς της διοργάνωσης χωρίς Τουρκική ομάδα; Ειδικά από τη στιγμή που όπως λέγεται το 90% των προπωλημένων εισιτηρίων έχουν πάει σε χέρια Τούρκων; Γίνεται απαντάμε. Και έχει ξαναγίνει. Και φάιναλ φορ χωρίς τουρκικές ομάδες και φάιναλ φορ με τη διοργανώτρια ομάδα να αποκλείεται άδοξα στα πλέι οφ (Αρμάνι Μιλάνο, 2015). Όλα τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση. Εξ΄ άλλου για όσους ξέρουν να ερμηνεύουν το παρασκήνιο τίποτε δεν γίνεται φανερά και …κραυγαλέα! Τι παρασκήνιο θα ήταν άλλωστε… Για παράδειγμα, χθες το βράδυ στον αγώνα Μπασκόνια – Ζαλγκίρις, ο Σλοβένος Γιαβόρ και ο Τούρκος Μογκούλκοτς φέρθηκαν τόσο …ευγενικά στην αδιάφορη και φιλοξενούμενη Ζαλγκίρις. Τιμώρησαν με πολλαπλά φάουλ την πίεση των Βάσκων στο τέλος και ήταν φανερό ότι ΤΣΣΚΑ και Φενέρ είχαν φροντίσει έγκαιρα να αποφευχθεί το ενδεχόμενο μιας πρόωρης αναμέτρησης τους. Αλλά αυτά είναι τα ψιλά – και ενίοτε δύσκολα – γράμματα…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ