Η Σεβίλλη πήρε το τρόπαιο με το δικό της παιχνίδι. Δεν δυσκολεύτηκε να το επιβάλει αφού αντίπαλος ήταν ομάδα του Μουρίνιο. Το αγωνιστικό dna της Ρόμα πήγε περίπατο με τον Πορτογάλο να επιβάλει το δικό του. Μικρότερο ρίσκο, μεγαλύτερη αμυντική προσήλωση.
Ο τρόπος δεν αλλάζει ακόμη και απέναντι σε μια ομάδα που μόνο φόβητρο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Η εφετινή Σεβίλλη πέρασε από… χίλια κύματα για να φτάσει στον θρίαμβο της Βουδαπέστης.
Αν για μια ομάδα η κατάκτηση ευρωπαϊκού τίτλου αποτελεί καταξίωση, η επαναλαμβανόμενη παρουσία στην κορυφή δημιουργεί έναν μύθο. Πόσο μάλλον όταν συμβαίνει ακόμη και σε μια χρονιά που κάθε άλλο παρά πρωταγωνίστρια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και στην Ισπανία.
Ο σύλλογος της Ανδαλουσίας… φλέρταρε με τον υποβιβασμό στη μεγαλύτερη διάρκεια της χρονιάς. Βρισκόταν σε δύσκολη θέση έχοντας μόνο 6 νίκες στα πρώτα 24 παιχνίδια της, όμως το τελευταίο τρίμηνο μεταμορφώθηκε στη Σεβίλλη που όλοι ήξεραν τα τελευταία χρόνια.
Πήρε 7 νίκες στα τελευταία 13 παιχνίδια πρωταθλήματος και είναι χαρακτηριστικό πως είχε την 6η καλύτερη συγκομιδή στη La Liga στους τελευταίους οκτώ αγώνες πρωταθλήματος.
Σε κανένα σημείο της σεζόν δεν ήταν λαμπερή η αγωνιστική παρουσία της. Ούτε και στο τελευταίο, παρά τα καλύτερα αποτελέσματα που της επέτρεψαν όχι μόνο να παραμείνει στη μεγάλη κατηγορία αλλά να βρεθεί και στην 11η θέση.
Σε αντίθεση με τη Ρόμα που φάνταζε επικρατέστερη για την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τίτλου. Είτε γιατί παρουσιάστηκε σταθερή σε υψηλότερο επίπεδο από τους Ισπανούς στη διάρκεια της σεζόν είτε γιατί έχει έναν προπονητή που γνωρίζει τον τρόπο για την κατάκτηση της κορυφής.
Οι Ρωμαίοι πόνταραν στην συνήθεια και τον τρόπο του προπονητή τους και δεν ρίσκαραν να… κυνηγήσουν από την αρχή το πληγωμένο θηρίο. Όταν Η Σεβίλλη είχε κατοχή μεγαλύτερη του 60% και έκανε τις διπλάσιες τελικές προσπάθειες, απέκτησε αυτοπεποίθηση. Κοίταξε στα μάτια τους Ιταλούς και απέδειξε για μια ακόμη φορά πως έχει ως οργανισμός τον τρόπο να επιβάλει τον νόμο της σε αυτή τη διοργάνωση. Άλλωστε το έκανε για 7η φορά…
