Παλάσιος, Βέρμπιτς και Σπόραρ, μαζί κοστίζουν περισσότερο από, 3,5 εκατομμύρια ευρώ, ποσό ιδιαίτερα σημαντικό για μια ομάδα νοικοκυρεμένη με ισορροπημένο μπάτζετ.
Ο Αργεντίνος επιθετικός, ενώ την πρώτη χρόνια “έβγαλε μάτια”, τη δεύτερη έμεινε σε “ρηχά νερά”, μακριά από τον καλό περσινό εαυτό του. Μέτριος ήταν και ο Βέρμπιτς, ο οποίος ήρθε με τεράστιο βιογραφικό, ωστόσο, δε βοήθησε με την παρουσία του, όποτε και αν του δόθηκε η ευκαιρία από τον προπονητή.
Βεβαίως, υπάρχουν γι’ αυτόν σημαντικά ελαφρυντικά, καθώς αντιμετώπισε προβλήματα, (προσωπικά – τραυματισμών) κλπ, που τον έφεραν πίσω. Κάπως καλύτερα και από τους δυο τα πήγε ο Σπόραρ, όμως, κι αυτός δεν έπεισε με την πρώτη σεζόν ότι είναι ο φορ περιοχής που μπορεί να “βγάλει μάτια “.
Είχε καλές και κακές στιγμές, αλλά σε καθοριστικά ματς δεν πρόσφερε με βάση την αξία του. Σε μια χρονιά με απαιτήσεις, όπως αυτή που έρχεται, με ευρωπαϊκούς αγώνες, κανείς δε γνωρίζει πως θα παρουσιαστούν οι συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές και αν θα είναι σε θέση να βοηθήσουν ουσιαστικά την ομάδα, απέναντι σε δυσκολότερους αντιπάλους.
Η λογική λέει ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να περιμένει και να τους κερδίσει, όπως συνέβη πριν από αρκετά χρόνια με τον Χουάν Χοσέ Μπορέλι. Στο ποδόσφαιρο ωστόσο, δεν υπάρχει λογική και κυρίως χρονικό περιθώριο. Ο Ιβάν ίσως κληθεί να πάρει σύντομα μια δύσκολη απόφαση που εμπεριέχει ρίσκο.
Ο Παναθηναϊκός, ύστερα από χρόνια είναι νοικοκυρεμένος σύλλογος. Έχει περάσει σε φάση πλήρους εξυγίανσης και δεν έχει την πολυτέλεια να ξοδέψει ένα σωρό χρήματα για μεταγραφές ποδοσφαιριστών που καλύπτουν τις ίδιες θέσεις, τη στιγμή που θα υπάρχουν στην ομάδα αυτά τα δαπανηρά συμβόλαια.