Η ανάλυση της ήττας του Παναθηναϊκού ασφαλώς και έχει πρόλογο το break του Ομπράντοβιτς στον Πασκουάλ (που του το έχει ξανακάνει). Αλλά το κυρίως θέμα αναδεικνύει στοιχεία που κρίνουν αβέβαιο το μέλλον του τριφυλλιού στην διοργάνωση.
Κατ’ αρχήν δε γίνεται να κερδίσει ομάδα με μόλις 58 εντός έδρας πόντους σε αυτό το επίπεδο. Όταν δε σημειώνει αρνητικό ρεκόρ Ευρωλίγκας με μόλις 16 πόντους σε ένα ημίχρονο, δείχνει ότι δεν έχει το ανάλογο πνευματικό υπόβαθρο για το επόμενο βήμα.
Το τι συνέβη και ο Παναθηναϊκός έβαλε μόλις 58 πόντους σε τέσσερις περιόδους, όταν σε μία μόλις έβαλε 27 είναι απορίας άξιο. Μία δεύτερη πιο ψυχρή ματιά του δευτέρου ημιχρόνου αποδεικνύει ότι τα plays που ολοκληρώθηκαν για την ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ ήταν μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Σε κάθε ένα από αυτά, ο Ομπράντοβιτς αντιπαρέταξε μια πεντάδα με τρεις κοντούς και δύο ψηλούς (Ντίξον, Σλούκας, Μπογκντάνοβιτς, Ούντο, Βέσελι) που στο δεύτερο ημίχρονο έστησαν ένα διπλό τείχος το οποίο έκλεισε κάθε πιθανό διάδρομο προς τη ρακέτα, ενώ σκέπασε και το καλάθι. Αποτέλεσμα ήταν να οδηγούνται οι πράσινοι σε απονενοημένα διαβήματα που είχαν ως κατάληξη ένα σουτ πανικού ή μια μεγαλοπρεπή τάπα.
Προφανώς στο ημίχρονο ο Ζοτς διάβασε το παιχνίδι του Παναθηναϊκού, μετέδωσε ηρεμία στους 7 παίκτες με τους οποίους αποφάσισε να πορευτεί κι εκείνοι τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο. Την ίδια ώρα στα απέναντι αποδυτήρια ίσως κάποιοι θεώρησαν πως ο οίστρος του τελευταίο τριμήνου θα οδηγούσε εύκολα ή δύσκολα στο 1-0.
Οι τρεις κοντοί της Φενέρ στο δεύτερο ημίχρονο χτύπησαν την βασική πεντάδα του Παναθηναϊκού με δημιουργία επιπέδου Final 4. Ο Παναθηναϊκός προσπαθώντας να κλείσει τη ρακέτα του άφηνε ελεύθερα τρίποντα και η Φενέρ με 60% εκτός έδρας είχε το απαραίτητο μάτι που γυαλίζει και παίρνει ότι δώρο της δίνεται.
Ο Μπογκντάνοβιτς σήμανε την αντεπίθεση στην τρίτη περίοδο. Όλες οι αλλαγές στην άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν κακές, η άμυνα του Μπουρούση και του Γκιστ στα pick n roll δεν έβγαινε με τίποτα και ο Πασκουάλ έχανε χρόνο στον πάγκο αδυνατώντας να βρει λύση. Σε οποιαδήποτε παγίδα κάτω από το καλάθι η τουρκική ομάδα απαντούσε με τρίποντο.
Ήταν όμως εντυπωσιακός ο τρόπος που η Φενέρ στο low post έβρισκε λύσεις στις παγίδες ακόμα και κάτω από το καλάθι χωρίς να βγαίνει η μπάλα σε ελεύθερο τρίποντο. Πρόχειρα θυμάμαι την μαγική ανάποδη ασίστ του Ούντο που οδήγησε σε άλλο ένα κάρφωμα.
Αν συνυπολογίσετε ότι η «σταθερά Σίνγκλετον» έκανε το χειρότερο παιχνίδι της σεζόν (3π.), αλλά και ότι ο κορυφαίος αμυντικά Γκιστ ήταν εκτός τόπου και χρόνου, τότε το κακό φαινόταν πως ερχόταν. Ο Μπουρούσης ότι μπορούσε να δώσει το έδωσε στη δεύτερη περίοδο, διότι στο δεύτερο ημίχρονο όταν η Φενέρ οργίαζε, ίσως έμεινε στο παρκέ περισσότερο απ’ όσο έπρεπε.
Δεν ξέρω αν θα μπορούσαν να είχαν πάρει λίγο χρόνο ο πιο έμπειρος παίκτης της ομάδας, ο Αντώνης Φώτσης σε ένα τέτοιο ματς ή ο Νίκολς που μετά τα τέσσερα πρώτα λεπτά δεν ξανάπαιξε. Ίσως θα έπρεπε να είχαν πάρει χρόνο έστω και ως τρικ τη στιγμή που η Φενέρ πήρε το προβάδισμα.
Όταν λοιπόν η άμυνα παραπαίει, τότε η επίθεση δεν έχει ενέργεια. Κάθε καλάθι στην αντεπίθεση της ομάδας του Ζοτς, προσέθετε έξτρα γραμμάρια στη μπάλα για τους πράσινους και αφαιρούσε οξυγόνο από τον εγκέφαλο των δημιουργών του Παναθηναϊκού.
Τα τρομερά over play της Φενερμπαχτσέ σε Ρίβερς, Τζέιμς, Σίνγκλετον άγχωσαν ακόμα περισσότερο τον Παναθηναϊκό που έχανε και τα ελεύθερα σουτ με τους Καλάθη και Φελντέιν. Και φυσικά αυτό το ήξερε ο Ομπράντοβιτς και τους τα έδινε. Ουσιαστικά πολλές φορές εκεί οδηγήθηκε ο Παναθηναϊκός. Όπως κι ο Πασκουάλ τα έδινε στον Κάλινιτς. Η διαφορά είναι ότι εκείνος τα έβαλε όποτε χρειάστηκε.
Με το 16-43 του δευτέρου ημιχρόνου, ο Πασκουάλ θα χάσει τον ύπνο δύο ημερών ώστε να καταφέρει να βγάλει τα απαραίτητα plays που θα αλλάξουν την εικόνα της ομάδας του. Γι’ αυτό φημίζεται άλλωστε.
* Η Φενέρ του Ομπράντοβιτς δεν έχει χάσει ούτε ένα παιχνίδι σειράς play off, είτε είχε είτε δεν είχε πλεονέκτημα.
* Ο Ομπράντοβιτς το 2011 απέκλεισε με τον Παναθηναϊκό την Μπαρτσελόνα του Πασκουάλ έχοντας μειονέκτημα έδρας και τότε. Βέβαια τότε είχε σπάσει την έδρα στο δεύτερο και όχι στο πρώτο ματς.
* Μόνο μία ομάδα από καθιέρωσης best of five κατάφερε να περάσει στο final 4 έχοντας χάσει το πρώτο ματς στην έδρα της. Η Μπαρτσελόνα του Πασκουάλ το 2009 απέναντι στην Μπασκόνια.
* Μία ομάδα γενικότερα ανεξαρτήτως έδρας έχει προκριθεί την τελευταία πενταετία έχοντας χάσει το πρώτο ματς. Ο Ολυμπιακός απέναντι στην Μπαρτσελόνα του Πασκουάλ το 2015.
* Το ματς της Πέμπτης θα δείξει οριστικά το σε ποιους (δεν) θα μπορέσει να βασιστεί ο Πασκουάλ στο χτίσιμο του δικού του Παναθηναϊκού της περιόδου 2017-18.