Ασφαλώς και είναι οι ξένοι διαιτητές το ζητούμενο για την αναβάθμιση και την λειτουργική αρτιότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν τίθεται θέμα πως οι ανεξάρτητοι Έλληνες διαιτητές έχουν φτάσει το επίπεδο στα… τάρταρα.
Άλλωστε από την ημέρα που ο συγκεκριμένος κλάδος πλήρωσε για όλα τα δεινά του ελληνικού ποδοσφαίρου με την εξαφάνισή του από το υψηλό επίπεδο, είμαστε έτοιμοι όχι απλώς να ξαναπάρουμε το Euro σε πρώτη ευκαιρία… αλλά να κυριαρχήσουμε όπως πρόσφατα οι Ισπανοί σηκώνοντας και Μουντιάλ στο ενδιάμεσο.
Με το που εξαφανίστηκαν οι Έλληνες διαιτητές έφτιαξαν όλα. Δημιουργήθηκαν ακαδημίες, εξάγουμε παίκτες παγκόσμια κλάσης, έχουμε δημιουργήσει προπονητική σχολή Ελλήνων, και στις ομάδες παίζουν Έλληνες και όχι περαστικοί από τα καράβια… όπως σε άλλες εποχές.
Διαβάζεις που λες μισθοφόρε μου για σταυροφορίες υπέρ του καλού, κατά του κακού. Πεσοπέλαγα στην Καραϊβική δίνεις μάχες με τους Πειρατές. Σηκώνοντας το ξίφος σου με το ένα χέρι μισθοφόρε-σταυροφόρε μου και το πεντακοσάρικο από την άλλη. Είσαι πειρατής ή δεν είσαι… Δεν παίζουμε εδώ, μαχόμαστε για να επηρεάσουμε τον κόσμο.
Αυτός που αμέριμνος νομίζει ότι βλέπει έξω τον ήλιο και του φωνάζεις ότι νύχτωσε. Αυτόν που καίγεται από τον ήλιο στους 40 βαθμούς και εσύ του λες ότι το έστρωσε. Απολαμβάνοντας το μικρόκοσμο των μισθοφόρων πειρατών της ελληνικής Καραϊβικής. Πετώντας το καλάμι σου στη γούρνα περιμένοντας να βγάλεις σπάρους Μr. Σπαροου της ελληνικής κοινωνίας.
Απορροφημένος από την επιτυχία σου έχεις καβαλήσει το σανίδι σου καλέ μου σταυροφόρε, άλλοτε επαγγελματία και νυν γελοτοποιέ. Δουλειά είναι κι αυτή όπως όλες. Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή μισθοφόρε πειρατή. Στη ναυμαχία ρίχνεις τα Σκυλόψαρα αναζητώντας Βλάχους και Δράκενες. Για ψάρια μιλάμε πειρατή μου…
Και μέσα στην παραζάλη της (λαο)θάλασσας κάνει ο μισθοφόρος υπερήφανος τις… απλωτές του. Κολυμπώντας στα βαθιά με το χέρι στην τσέπη. Αναζητώντας την καλύτερη ψαριά. Προσελκύοντας Σκυλόψαρα και Δράκενες σε παραμύθια χωρίς τέλος…