Η εβδομάδα έκλεισε με πόνο και δάκρυα για τις ελληνικές ομάδες στα πλέι οφς της Ευρωλίγκα, καθώς μετά τον Παναθηναϊκό έχασε το πλεονέκτημα έδρας και μερικές ώρες αργότερα τον ακολούθησε ο Ολυμπιακός με την ήττα από την Εφές μέσα στο ΣΕΦ το βράδυ της Παρασκευής. Οι αληθινοί φίλοι του μπάσκετ και όχι οι πρόεδροι και οι προπονητές του καναπέ και του πληκτρολογίου νιώθουν τυχεροί γιατί όλες αυτές τις ημέρες – σε συνδυασμό με τα πλέι οφ του ΝΒΑ – παρακολουθούν συγκλονιστικές προσπάθειες από όλες τις ομάδες στην κορύφωση της σεζόν, με τα σπασίματα έδρας να διαδέχονται το ένα το άλλο. Και μόνο το γεγονός ότι η Νταρουσάφακα νίκησε την Ρεάλ μέσα στην Μαδρίτη, όπου ο όγδοος αφαίρεσε από τον πρώτο το πλεονέκτημα έδρας, δείχνει πόσο ρευστή είναι η κατάσταση.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με αυτή την θετική προσέγγιση: Όπως έχασαν τόσο ο Ολυμπιακός, όσο και ο Παναθηναϊκός στην έδρα τους, έτσι μπορούν να πάνε να νικήσουν στην Κωνσταντινούπολη. Το μόνο ματς που έχει σημασία είναι το επόμενο. Το τρίτο. Κανένας δεν έχει πολυτέλεια να σκέφτεται πιο μακριά. Η …επική κουβέντα του -μάστερ στην διαχείριση τέτοιων καταστάσεων – Ομπράντοβιτς στα αποδυτήρια της Φενέρ μετά το 0-2 μέσα στο ΟΑΚΑ δείχνει τον δρόμο σε όλους: «Σάββατο απόγευμα στις 5, η επόμενη προπόνηση».
Το μυαλό των παικτών και η σωματική κούραση είναι αυτές τις ημέρες ότι σημαντικότερο έχει να ασχοληθεί το προπονητικό σταφ κάθε ομάδας που αγωνίζεται σε αυτό το επίπεδο. Θα επιβιώσει όποιος καταφέρει να παρουσιαστεί πιο συγκεντρωμένος, πιο αποφασισμένος, περισσότερο μαχητικός και δυνατός. Ετσι γράφεται η ιστορία, έτσι γίνονται οι ανατροπές, ακόμη και όταν μιλάμε για κατορθώματα που δεν έχουν ξαναγίνει ποτέ, όπως για παράδειγμα το να επιστρέψει κάποιος από το 0-2, όπως καλείται να κάνει τώρα ο Παναθηναϊκός.
Πάμε τώρα στα στρατόπεδο των ελληνικών ομάδων:
Ο Ολυμπιακός έκανε μεγάλη εμφάνιση στο πρώτο ματς με την Εφές, νίκησε εύκολα μια ομάδα που έψαχνε να βρει τι χρειαζόταν να κάνει για να σταθεί σε αυτό το επίπεδο, αλλά 48 ώρες αργότερα έγινε ένα διαφορετικό παιχνίδι με το αποτέλεσμα να είναι αρνητικό για τους πειραιώτες. Ο τραυματισμός του Μιλουντίνοφ έβγαλε από την εξίσωση πιθανότατα τον κορυφαίο παίκτη του Γιάννη Σφαιρόπουλου στο ματς της Τρίτης (προστέθηκε στην λίστα των απόντων μαζί με τους Λοτζέσκι, Χάκετ) και παρά το γεγονός ότι οι Σπανούλης και Πρίντεζης έβαλαν μαζί 40 πόντους η πολύ βελτιωμένη σε σχέση με το πρώτο ματς Εφές έκανε το διπλό.
Σε παιχνίδια σαν αυτό της Παρασκευής τα πάντα κρίνονται στις λεπτομέρειες κι εκεί ο Ολυμπιακός πήρε κακό βαθμό. Από την στιγμή που προηγήθηκε με επτά πόντους στο τέταρτο δεκάλεπτο (65 – 58) πήγαν όλα στραβά:
Η επιλογή να γίνεται αλλαγή στο side pick n roll όταν ο Σπανούλης μάρκαρε την μπάλα έδωσε εύκολους πόντους στην Εφές διότι βρισκόταν ο αρχηγός του Ολυμπιακού να μαρκάρει τον Μπράουν στο low post με αποτέλεσμα συνεχόμενους πόντους που μάζεψαν την διαφορά. Εδώ οι ερυθρόλευκοι ούτε παγίδα έκαναν για να φύγει η μπάλα από τα χέρια του αμερικανού φόργουορντ των Τούρκων, ούτε και ο Βασίλης έκανε φάουλ για να μην δεχτεί καλάθι ενώ η ομάδα ήταν κάτω από το όριο.
Ακολούθησαν τέσσερις φάσεις που πήγαν όλες κόντρα στην ελληνική ομάδα: Σε δύο συνεχόμενες περιπτώσεις ο Ολυμπιακός σκόραρε στην επίθεση, οι διαιτητές μέτρησαν το καλάθι, αλλά χρέωσαν ταυτόχρονα με επιθετικό φάουλ τους ερυθρόλευκους στέλνοντας την Εφές στην γραμμή για εύκολους πόντους. Τέτοιες φάσεις γίνονται μια φορά τον …χρόνο σε ένα αγώνα μπάσκετ και στην περίπτωση μας έγιναν δύο διαδοχικές στο ίδιο ματς. Το αποκορύφωμα όμως των συγκυριών ήρθε όταν ο Ντάνστον υπό πίεση πέταξε την μπάλα στον γάμο του καραγκιόζη (στο ταμπλό) και αντί να πάρει την κατοχή ο Ολυμπιακός τελικά έφαγε και κάρφωμα! Το κερασάκι στην τούρτα ήταν οι δύο άστοχες βολές του Πρίντεζη στο τέλος, το νικητήριο σουτ του Κιρκ που δεν είναι και ο ιδανικός παίκτης να πάρει τέτοια προσπάθεια, αλλά και η χαμένη ευκαιρία στο τέλος με τον Παπανικολάου να διστάζει και τελικά τον Γκριν του 50% να αστοχεί σε ένα ελεύθερο τρίποντο…
Συμπέρασμα: Η σειρά κρέμεται ακόμη από μια κλωστή. Ο Ολυμπιακός μπορεί να παίξει στην Κωνσταντινούπολη καλύτερα από ότι στην Αθήνα και η Εφές δεν είναι ομάδα που έχει την δυνατότητα να νικήσει τρεις συνεχόμενες φορές τους ερυθρόλευκους. Αρκεί η ελληνική ομάδα να μην δώσει πάλι την δυνατότητα για 21 ασίστ στους Τούρκους, να μην τους επιτρέψει να κυριαρχήσουν στα ριμπάουντ, να παίξει επί 40 (και όχι μόνο για 30) λεπτά με την συγκέντρωση στο μάξιμουμ.
Πάμε στο ΟΑΚΑ. Εκεί όπου ο Πασκουάλ από Χουντίνι του μπάσκετ (καθώς έφερε τον Παναθηναϊκό στο 19-11 της κανονικής περιόδου) κινδυνεύει να απωλέσει το δικαίωμα να κοουτσάρει ακόμη και το εφηβικό των πρασίνων. Το 2-0 που πέτυχε η Φενέρ Τρίτη και Πέμπτη είναι δύσκολο αποτέλεσμα για να το διαχειριστεί ο απαιτητικός κόσμος του τριφυλλιού και κυρίως εκείνη η μερίδα που τα ξέρει όλα και αρέσκεται στο να εκφράζει την γνώμη της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και η εύκολη λύση είναι να φορτωθεί την ευθύνη ο προπονητής, όπως έχει γίνει τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν. Μόνο που δεν είναι έτσι…
Πρώτα από όλα, ο Παναθηναϊκός έχει να παίξει την ερχόμενη Τρίτη στην Πόλη και οφείλει απέναντι στην ιστορία του να πάει εκεί και να ματώσει για τη νίκη. Ναι, οι πιθανότητες του είναι λίγες, αλλά έχει την υποχρέωση να τις διεκδικήσει με όλες τους τις δυνάμεις. Οποιος, λοιπόν, μπαίνει στην διαδικασία να κάνει απολογισμό και να μοιράζει ευθύνες σε αυτό το χρονικό σημείο δεν κάνει τίποτα λιγότερο από το να προδίδει την ομάδα.
Μια δεύτερη σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν παίζει μόνος του, αλλά έχει απέναντι του την περσινή φιναλίστ της Ευρωλίγκα, με μερικούς από τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη και σίγουρα τον κορυφαίο προπονητή –ειδικά για τέτοιες αποστολές. Η Φενέρ υποτιμήθηκε από πολλούς γιατί έκανε απρόσμενες ήττες μέσα στην σεζόν, πλην όμως κλήθηκε πολλές φορές να παίξει χωρίς τον Μπογκντάνοβιτς, τον παίκτη που κάνει την διαφορά στην ομάδα του Ζοτς. Στο ΟΑΚΑ, όμως, ο Σέρβος όχι απλά ήταν εκεί, αλλά κυριάρχησε πάνω στο παρκέ.
Ναι, ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να παίξει καλύτερα. Πρώτα από όλα η άμυνα του θα έπρεπε να είναι πολύ πιο σκληρή, η πίεση πάνω στην μπάλα μεγαλύτερη, να κάνει περισσότερα φάουλ. Η άμυνα του θα έπρεπε να είναι πιο έξυπνη. Γιατί να είναι ελεύθερος να σουτάρει τρίποντα ο Μπογντάνοβιτς; Γιατί στις περιστροφές να είναι μόνος του κάτω από το καλάθι κάποιος να καρφώνει; Δυστυχώς το έλλειμα συνοχής και ομαδικότητας που έχει η ομάδα του Πασκουάλ ξεκινάει από την άμυνα και μεταφέρεται στην επίθεση. Εκεί όπου το πρώτο ζητούμενο ήταν και παραμένει το να μην παίζουν οι αμερικανοί για τον εαυτό τους, αλλά για την ομάδα. Υπό μία έννοια οι πράσινοι ξαναζούν την περσινή περιπέτεια όταν ο Τζόρτζεβιτς έφερε τον Ουίλιαμς για να σώσει την χρονιά και τελικά προσπαθούσε ο Ουίλιαμς να σώσει την καριέρα του σε βάρος του Παναθηναϊκού.
Ο Πασκουάλ συνεχίσει – όπως σε όλη την χρονιά – να ψάχνει για το ιδανικό σχήμα που θα του δώσει αποτελέσματα, να ανακατεύει την τράπουλα δίνοντας ευκαιρίες σε όλους. Αυτό θα πρέπει να κάνει και την Τρίτη στην Κωνσταντινούπολη, όπου όμως, πέρα από τακτικές και αναλύσεις, το μάθημα πρέπει να περιλαμβάνει και μια λέξη που υπάρχει μόνο στα ελληνικά: «Φιλότιμο». Αν το βάλει κάποιος για μετάφραση στο google το βγάζει περιφραστικά: “Sense of honor”. Γιατί τελικά, σε κάθε αγώνα, είτε χάσεις είτε νικήσεις, αυτό που μετράει είναι να φύγεις από το γήπεδο με το κεφάλι ψηλά και ίσια την πλάτη…