Στο ποδόσφαιρο και γενικότερα στον αθλητισμό είναι προτιμότερο να κρατάς μικρό καλάθι. Τρανό παράδειγμα η φετινή ΑΕΚ. Μπειτε στον κόπο και διαβάστε σχόλια αντιπάλων, αλλά και ορισμένων φιλάθλων της Ένωσης τόσο κατά τη διάρκεια του βασικού σταδίου προετοιμασίας, όσο και μετά τον αποκλεισμό από την ΤΣΣΚΑ στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Για να μην πάμε στα πιο πρόσφατα. Μετά την ήττα από τον Αστέρα Τρίπολης ή έπειτα απ’ τις τρεις διαδοχικές ανεπιτυχείς προσπάθειες για νίκη στο πρωτάθλημα.
“Καταστροφή”, “δε χωράνε δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη”, “ξεφούσκωσε η ΑΕΚ” και διάφορα παρόμοια σχόλια τα οποία είναι ωραίο να τα διαβάζεις λίγο καιρό αργότερα. Αν μάλιστα το προσωποποιήσουμε και αναφερθούμε συγκεκριμένα στον Μανόλο Χιμένεθ, χάνεται η μπάλα. “Λίγος για την ΑΕΚ”, “εγωπαθής”, “με εμμονές”, “χάνει τα ματς μόνος του”, “που πας χωρίς τον Λιβάια ρε Μανόλο”. Κι αυτά είναι λίγα. Ή μήπως να θυμηθούμε τα όσα ακούστηκαν σχεδόν έναν χρόνο πριν, όταν πάρθηκε η απόφαση να επιστρέψει στον πάγκο της Ένωσης; Αφήστε το καλύτερα γιατι ενδεχομένως ορισμένοι ανακαλύψουν τον εαυτό τους μέσα απ’ αυτές τις αναμνήσεις.
Τελικά μάλλον καλός είναι ο Χιμένεθ. Τι λέτε; Ή πάλι θα μετατραπεί σε “λίγος” σε περίπτωση …στραβής; Απλά είναι τα πράγματα. Ούτε σωτήρας είναι ο Ισπανός, ούτε κάποιος μάγος. Όπως όλοι οι προπονητές έχει εμμονές και κάνει λάθη. Όπως άλλωστε συμβαίνει με όλους όσοι δουλεύουν και η αλήθεια είναι ότι το μοναδικό που δεν μπορεί να του προσάψει κάποιος είναι η σκληρή δουλειά και η πίστη στο πλάνο του. Έτσι ήταν και στην πρώτη του θητεία, απλώς τώρα η διαφορά είναι ότι υπάρχει οργάνωση και ένα υγιές σύστημα που αρχίζει απ’ τη διοίκηση και φτάνει ως τον τελευταίο υπάλληλο της ομάδας.
Ναι ο Χιμένεθ δικαιούται ένα μεγάλο μερίδιο της επιτυχίας, αλλά σίγουρα το μεγαλύτερο ανήκει στους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ. Αυτούς που πολλοί δεν τους πίστεψαν, αλλά με την προσπάθεια που καταβάλλουν καθημερινά και το οικογενειακό κλίμα που έχουν δημιουργήσει, μπόρεσαν να ξεπεράσουν τόσο τα αρνητικά αποτελέσματα όσο και τις σημαντικές απουσίες λόγω τραυματισμών.
Η πρόκριση στους “32” του Europa League τους αξίζει 100% και έχει μεγαλύτερη αξία το γεγονός ότι την ίδια στιγμή παραμένουν πρώτοι στον εγχώριο βαθμολογικό πίνακα. Δεν είναι και λίγο. Η προσωπικότητα που υπάρχει φέτος στα αποδυτήρια, σε συνδυασμό με την καθοδήγηση του Μανόλο Χιμένεθ, είναι στοιχεία που κάνουν τη διαφορά και γι’ αυτό η ομάδα καταφέρνει να στέκεται όρθια, παρά τις αναποδιές.
Δεν ξέρουμε αν μας ετοιμάζουν κι άλλες εκπλήξεις στην επόμενη φάση, ούτε αν θα μείνουν πρώτοι ως το τέλος στο πρωτάθλημα. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι αυτή η ΑΕΚ, με τον Μανόλο Χιμένεθ στον πάγκο (και με την ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ποιοτική μετεγγραφική ενίσχυση τον Ιανουάριο) μπορεί να κάνει τη δική της υπέρβαση.