Δύο εβδομάδες τώρα ο Παναθηναϊκός δοκιμάζει τις αντοχές. Τις δικές του, των οπαδών του, του ιδιοκτήτη του. Το αποψινό διακύβευμα είναι να βάλει τέλος στην κατηφορά. Στη χειρότερη περίπτωση να επιβραδύνει, πριν το τρένο συγκρουστεί όχι μόνο με τη δουλειά του προπονητή αλλά και με πολλών ακόμα, με απροσδιόριστες συνέπειες.
Οι συνεργασίες έχουν από καιρό εκλείψει: από τις 14 ασίστ με την Εφές το τριφύλλι ισοφάρισε τη χειρότερη επίδοση της σεζόν κόντρα στον Ολυμπιακό με 10 (όπως με την Αρμάνι) και μία εβδομάδα αργότερα έπεσε σε μονοψήφιο νούμερο απέναντι στη Μπάγερν (7). O Μπέικον συνεχίζει να σκοράρει κατά ριπάς, αλλά έπαψε πια να σκορπά αισιοδοξία.
Η λογική λέει πως η Φενέρμπαχτσε θα μπει στο Ο.Α.Κ.Α. με το μαχαίρι στα δόντια, ως οφείλει δηλαδή κάθε ομάδα που μετρά πέντε συνεχόμενες νίκες και από την άνεση της πρωτιάς έχει δει την 10η θέση να απέχει μόλις μία νίκη. Ευάλωτη όπως συνήθως είναι οι ομάδες με μετρημένο ρόστερ όταν αντιμετωπίζουν σοβαρές απώλειες λόγω τραυματισμών, η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη αντιμετωπίζει τα συνήθη σε αυτές τις περιπτώσεις θέματα. Οι τραυματίες δεν έχουν ρυθμο, την ώρα που οι υπόλοιποι είναι καταπονημένοι από το παραπάνω βάρος που κουβάλησαν.
Η Φενέρ δεν έχει πολλούς σταρ. Στην ουσία είναι τέσσερις: Καλάθης, Γουίλμπεκιν, Γκούντουριτς, Μότλι. Οι υπόλοιποι είναι χρήσιμα κομμάτια του παζλ (Μπούκερ, Έντουαρντς, Πιερ, Χέιζ-Ντέιβις, Αντετοκούνμπο, Μαχμούτογλου, Μπιρσέν, Ακπινάρ, Χαζέρ), λίγο ως πολύ ετερόφωτοι για να αντέξουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους για παραπάνω από ένα βράδυ. Στο Κάουνας έχασαν με κάτω τα χέρια γιατί έλιωσαν στην πίεση μιας ομάδας που έπαιξε με τη διπλάσια ενέργεια από ότι αυτοί, παρότι έχασαν τον ηγέτη τους μετά από σκάρτο ένα λεπτό αγώνα.
Ο Παναθηναϊκός οφείλει να βαδίσει στα χνάρια της Ζάλγκιρις. Δεν είναι εύκολο, όταν νιώθεις πως ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι σου. Τις προάλλες κόντρα στο Περιστέρι δεν βρέθηκε τρόπος να σταματήσει η αιμορραγία, 7-27 στην τέταρτη περίοδο. Ενδεικτικό μιας ομάδας εύθραυστης.
Ο Ντέγιαν Ράντονιτς καλείται να παρουσιάσει κάτι σημαντικό βελτιωμένο σε σχέση με μια ομάδα που στο Μόναχο έχανε όλο το βράδυ τις μάχες με τον ίδιο τρόπο. Ναι, η προσωπική άμυνα είναι θεμελιώδης και χωρίς αυτήν δεν γίνεται δουλειά, όμως ο Μαυροβούνιος οφείλει να βρει τον τρόπο να μακιγιάρει τις αδυναμίες του γκρουπ προκειμένου αυτό να πατήσει στα πόδια του και στην επίθεση, αλλά και να βρει τους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο που θα ανεβάσουν την αυτοπεποίθηση και θα ανεβάσουν τα ποσοστά στο 5v5. Αν φυλακιστεί στο μισό γήπεδο, οι πιθανότητές του θα μειωθούν σημαντικά, ακόμα και με αυτή την ντεφορμέ έκδοση της Φενέρμπαχτσε.
ΥΓ. Χθες βράδυ ξεκίνησε ένα νέο ταξίδι, αυτό του πρώτου μπασκετικού Novasports podcast, του «για το ματς». Ποδαρικό μου έκανε ο Δημήτρης Ιτούδης, ο οποίος ξεκίνησε από την Φενέρ και συνέχισε με τον γνωστό χειμαρρώδη, συμπυκνωμένο, συχνά αντισυμβατικό λόγο. Ρίξτε μια ματιά.