Ο Ντέγιαν Ράντονιτς πήρε ψήφο εμπιστοσύνης και υπέρ-εξουσίες μετά την ταπεινωτική ήττα από τον Ολυμπιακό. Όχι ακριβώς ότι συνηθίζεται στο οικοσύστημα του Παναθηναϊκού (και όχι μόνο φυσικά), όπου ο προπονητής είναι αυτός που πληρώνει πρώτος το μάρμαρο. Οι παίκτες μπήκαν στο στόχαστρο και σχεδόν όλοι είναι υπό κρίση. Αλλά θα έχουμε καιρό να τα συζητήσουμε αυτά και όχι μόνο από εδώ.
Το Μόναχο είναι ακόμα σε φθινοπωρινό ύφος. Συννεφιά και θερμοκρασία περί των πέντε βαθμών των βράδυ, δροσούλα για τα βαυαρικά στάνταρντς. Οι πράσινοι έφτασαν εδώ σκοπεύοντας να γυρίσουν σελίδα μετά το αποκρουστικό θέαμα που παρουσίασαν την περασμένη εβδομάδα, στη προσπάθεια τους να μην γίνουν ό,τι θα είναι η Μπάγερν σε όλο τον δεύτερο γύρο που ξεκινά προσεχώς: μια ομάδα χωρίς ρεαλιστικές ελπίδες για τα πλέι-οφ που θα παίξει αποκλειστικά ρυθμιστικό ρόλο.
Μία νίκη χωρίζει τους δύο, η Μπάγερν στις πέντε, ο Παναθηναϊκός στις έξι. Οι Βαυαροί απειλούν να τραβήξουν το τριφύλλι προς το βυθό, εκεί που βρίσκονται στο μεγαλύτερο ως τώρα διάστημα. Ξεκίνησαν με 0-5, ρεκόρ από το οποίο μπορεί κανείς να ξεφύγει αν τον λένε Εφές ή Ρεάλ, αλλά μόνο έτσι. Ακόμα πιο δύσκολα αν, στην περίπτωση του Αντρέα Τρινκέρι, έχει να διαχειριστεί το πιο φτωχό ποιοτικά ρόστερ από τότε που πάτησε το πόδι του στο Μόναχο. Ειδικά όταν έχουν απώλειες, κάτι που συμβαίνει συχνά, το πράγμα γίνεται ως και αδύνατο.
Προσπαθώντας να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερα από ένα ρόστερ που δεν σφύζει δα και από επιθετικό ταλέντο, ο Ιταλός έχει διατάξει φέτος πυρ ομαδόν από την περιφέρεια: μόνο η Μπασκόνια του στεφκαρικού (sic) Μάρκους Χάουαρντ έχει σουτάρει περισσότερα τρίποντα. Γουόλντεν, Γουίνστον, Ομπστ, Λούτσιτς, Γιάραμαζ, Γουάιλερ – Μπαμπ, Γκιφάι, όλοι έχουν το ελεύθερο να σουτάρουν από μακριά. Ακόμα και ο Χάντερ, που φέτος σουτάρει 41.9%! Κόντρα στον Ταβάρες σούταρε 4/8 τρίποντα, το είδα και νόμιζα ότι ήταν τυπογραφικό λάθος σε εφημερίδα.
Τα βάζουν; Όχι ακριβώς (35.1%, 13οι), αλλά δεν έχει σημασία. Αφού σουτάρουν, πηγαίνουν σαν καμικάζι στο επιθετικό ριμπάουντ (12.0, 2οι), το οποίο συνήθως τους εξασφαλίζει ένα ακόμα τρίποντο, αλλά με καλύτερες προϋποθέσεις. Και σε αυτές τις δύο προτάσεις περικλείονται οι δύο κύριες αμυντικές αποστολές του Παναθηναϊκού στο Audi Dome.
Με τη Ρεάλ είχαν 37 απόπειρες, ρεκόρ ομάδας. Έβαλαν 11, έμειναν στους 64 πόντους, έχασαν. Με τη Βαλένθια ξαναπροσπάθησαν, σούταραν 36. Έβαλαν 16 από 8 διαφορετικούς παίκτες, πήραν 16 επιθετικά ριμπάουντ (Γκιλέσπι 6), έβαλαν 97 πόντους και φυσικά κέρδισαν.
Κατά τα άλλα, σκληράδα. Οι Γερμανοί δεν θα έχουν Λούτσιτς και Ομπστ, αλλά είναι συνηθισμένοι από απουσίες. Ειδικά ο Σέρβος, που λείπει από τις 25 Νοέμβρη, πληρώνει φέτος την υπερπροσπάθεια των δύο τελευταίων ετών και είναι σκιά του εαυτού του. Άλλον σαν και αυτόν δεν έχει η Μπάγερν. Δεν είχε ούτε όταν στο Μόναχο ζούσαν οι Μπόλντγουϊν και Ρέινολντς και ο Πόλι Τσίπσερ δεν είχε περάσει τον εφιάλτη που απείλησε τη ζωή του και τον άφησε ένα χρόνο εκτός.
Φυσικά τα πράσινα ερωτήματα παραμένουν. Η φθίνουσα επιρροή του Γουόλτερς στη δημιουργία, οι απομονώσεις του Μπέικον ως plan A στην επίθεση, η ενσωμάτωση του Γκριγκόνις, η αξιοποίηση του Παπαγιάννη στην επίθεση. Ο Τρινκέρι θα προσπαθήσει να πείσει τον Παναθηναϊκό να συνεχίσει τις κακές του συνήθειες: το θέμα είναι αν αυτός θέλει να κάνει το πρώτο βήμα για να τις αλλάξει.
