Σπάνιο ή όχι, το παιχνίδι του Σινάν Ερντέμ ήταν από αυτά που κάνουν κανέναν σοφότερο. Η Εφές ήταν αυτή που αναμενόταν και ο Ολυμπιακός το ίδιο: αμφότεροι έδειξαν προτερήματα και αδυναμίες που ήταν εκ των προτέρων γνωστά.
Οι ερυθρόλευκοι πέρασαν άλλο ένα πρώτο ημίχρονο θαμπώνοντας το κοινό. Κυκλοφορία της μπάλας, αλτρουιστικό παιχνίδι, πολλές συνεργασίες στη μία πλευρά, συγχρονισμός και κάμποση αυτοθυσία στην άλλη έφεραν το +8 της ανάπαυλας. Το οποίο θα μπορούσε και να είναι μεγαλύτερο αν ένα-δύο τρίποντα πήγαιναν μέσα.
Η εκτός προγράμματος απουσία του Αμάθ Εμπάιγ από την Εφές μετακόμισε τον Κλάιμπερν στο «4» και έφερε ένα σωρό προβλήματα στον Γιώργο Μπαρτζώκα, αφού η ομάδα του είχε να αντιμετωπίσει σχεδόν σε όλο το ματς σχήματα με 4, μερικές φορές και 5 σουτέρ στην αντίπαλη πεντάδα (όταν έπαιζε ο Πλάις). Την ίδια στιγμή ο ίδιος δεν είχε στο οπλοστάσιο του τον φόργουορντ που θα μωλώπιζε τον Αμερικανό στη ρακέτα, θα του έπαιρνε φάουλ και θα βοηθούσε στον έλεγχο του ρυθμού. Μια περίπτωση Ντεκ, ας πούμε.
Ο Ολυμπιακός έμεινε μετά βίας όρθιος στην τρίτη περίοδο, είδε το ξέσπασμα του Βεζένκοφ να τον ξεκολλάει από μονοψήφια παραγωγικότητα σε αυτό το διάστημα, όμως το μομέντουμ ήταν πια ξεκάθαρα στην πλευρά των πρωταθλητών Ευρώπης. Το πράγμα έγινε χειρότερο όταν οι φιλοξενούμενοι απέτυχαν να ακουμπήσουν με συνέπεια τη μπάλα στον Μουστάφα Φαλ, τον μοναδικό που δεν είχε αντίπαλο στα μέτρα του. Η Εφές απλώθηκε, πίεσε τον Σλούκα με το δίδυμο Μπράιαντ/Τέιλορ αναγκάζοντας τον σε κατάχρηση ντρίμπλας και σπανίως ανησύχησε για τα μακρινά σουτ των ερυθρόλευκων πλάγιων.
Σύμφωνοι, δεν υπάρχουν πολλές ομάδες εκεί έξω που μπορούν να πετύχουν 10 τρίποντα σε ένα ημίχρονο και 15 συνολικά. Αρκετά ήρθαν με συνεργασίες και τον Ζίζιτς παίκτη κλειδί στο short roll, άλλα από το ατόφιο ταλέντο της απολαυστικής τριάδας Κλάιμπερν/Μίτσιτς/Μπομπουά που ξεχαρβάλωσε την άμυνα του Ολυμπιακού με 49 πόντους στο δεύτερο μέρος και 30 στην τελευταία περίοδο.
Μολαταύτα, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Τις τελευταίες εβδομάδας η Βαλένθια, η Μπάγερν και η Μακάμπι είχαν σαλπίσει αντεπίθεση στην τελευταία περίοδο με όχημα την επιθετική άμυνα με αλλαγές, σπεκουλάροντας στην δεδομένη αδυναμία του Ολυμπιακού στο ένας εναντίον ενός. Χωρίς παίκτη που μπορεί να περάσει τον προσωπικό του αντίπαλο και να παίξει κάθετα και με δεδομένη τη φθορά από το κλειστό rotation, ο Ολυμπιακός έχασε από τους Ισπανούς και τους Ισραηλινούς και κινδύνευσε στη Βαυαρία απέναντι στην λειψή επιθετικά ομάδα του Τρινκέρι.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είπε χθες πως «δεν κοιτάζω τη βαθμολογία» και οριοθέτησε τους στόχους στην πρόκριση στα πλέι-οφ. Λογικό: αυτή την εποχή κανείς ενδιαφέρεται πρωτίστως για την πρόοδο της ομάδας του παρά για μία νίκη εδώ ή μια ήττα παραπέρα και οι συζητήσεις για πρωτιές και πλεονέκτημα έδρας δεν βοηθούν. Υπό αυτό το πρίσμα μοιάζει αναπόφευκτο ο Ολυμπιακός να βγει στην αγορά προς αναζήτηση παίκτη που θα παίζει στο «2» και υπό συνθήκες στο «3», κοντολογίς πλάγιο με ικανότητα στον χειρισμό της μπάλας και το σκοράρισμα. Την περασμένη εβδομάδα ο Γιώργος Μποζίκας έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον Αϊζέα Κάναν, όμως η αλήθεια του παρκέ είναι διαφορετική. Κάθε εβδομάδα ο βραχύσωμος Αμερικανός δείχνει να αισθάνεται όλο και λιγότερο μέλος του γκρουπ – όχι τυχαία έχει παίξει μόλις 13 λεπτά στα δύο τελευταία παιχνίδια. Φυσικά αυτά δεν είναι εύκολα πράγματα Δεκέμβρη μήνα. Η δεξαμενή των διαθέσιμων παικτών είναι μικρή, το ρίσκο με έναν παίκτη Eurocup είναι υπολογίσιμο, ενώ και το κόστος της πιθανής αποδέσμευσης του πρώην παίκτη της Ούνιξ δεν είναι αμελητέο.
Με τρεις γκαρντ σε καλή κατάσταση (Σλούκα, Γουόκαπ, Λαρεντζάκη), τον Μακίσικ περιφερόμενο ερωτηματικό και τον Λούντζη να μην κρίνεται ικανός να φέρει σε πέρα έστω αμυντικές αποστολές, ο Ολυμπιακός είναι σταθερά ευάλωτος όταν ο αντίπαλος πιέζει αποτελεσματικά τη μπάλα και του στερεί το γοητευτικό παιχνίδι συνεργασιών που ευαγγελίζεται ο προπονητής του. Ταυτόχρονα κανείς αναρωτιέται λογικά για το αν το πλάνο είναι βιώσιμο σε βάθος σεζόν. Οι ερυθρόλευκοι έχουν υπάρξει συνετοί και τυχεροί στο θέμα τραυματισμών, όμως μια πιθανή απώλεια ακόμα και 20 ημερών σε έναν από τους τρεις προαναφερθέντες μπορεί να προκαλέσει απώλεια ελέγχου και εκτροχιασμό.
